De politiek laat ons vandaag in de steek. Gelukkig hebben we een leuk alternatief op de plak liggen. Els geeft een mooie afsluiter van de lente

Redactie

 

column nr: 14

De mezen zijn zachtjes aan klaar met de nesten die ze grootgebracht hebben. We hebben er weer veel plezier aan beleefd. Sinds een paar jaar hebben we namelijk mezen in de tuin die gezellig binnen komen vliegen. En steevast om een nootje bedelen. Het begon zo …

Ik lag op mijn buik in het gras in de zon te slapen toen er aan mijn haar getrokken werd. Verschrikt keek ik op en zag een koolmeesje, de kleine dader. Deze zag waarschijnlijk mijn witte haar voor nestmateriaal aan. Maar sowieso is hij bijzonder, want ja, hij komt steeds terug, al voor het derde jaar. Ik floot en hij kwam en zo af en toe gooide ik hem een nootje toe. Dankbaar nam hij die steeds aan. Ik floot als een koolmees en daar was ie weer en het werd steeds leuker. Het is echt een durfal. Zat op de rand van de onder- en bovendeur en keek eens in het rond. Nieuwsgierig ging hij van de rand naar de kapstok. Hij keek en keek. En vloog de keuken in en ging op de rand van mijn beker zitten. In afwachting van een nootje, alles bekijkend of er iets eetbaars was. Ik gaf hem een paar nootjes, vliespinda’s en nee geen oude of van die uit een netje. Het zijn net mensen en ze hebben smaak. Er waren meer mezen die op noten uit waren, maar nooit zo brutaal als Petertje Pan, zoals ik hem ben gaan noemen. Een supersnel beestje. At ook wel noten van mijn hand, of van die van mijn kleinkinderen.

Ik hoefde maar door het huis te lopen of hij was er ook. Voor het raam, door het raam, door de deur of voor de deur. Boven of beneden. Hij wist waar je was. En ja, dat is leuk natuurlijk! En ook alleen hoor. Soms hadden we er geen erg in dat hij binnen en zelfs naar boven was gevlogen. Dan hoorden we getik tegen het raam! Toen ik naar boven ging, zat Petertje tegen het raam te tikken, zo van: Doe eens open, ik wil er uit! Lachen. Bijdehandje. Dus dakraam open en daar ging hij. Een unieke vogel.

Zijn soortgenoten waren niet zo vrijpostig maar keken in de haag toe of hij succes had met de nootjes. Natuurlijk kregen zij ook wat. Maar zij bleven op afstand. En als ik nu buiten ga zitten, neem ik altijd nootjes, zonnebloempitten of zaden mee, anders kan ik terug! Ze blijven net zo lang bedelen tot ze beloond worden natuurlijk. Hij ging er ook weleens met een stukje kaas vandoor. Maar ja, dat was te zwaar en belandde tussen de planten. Ook loert hij op je boterham met pindakaas en plukt brood met boter en pindakaas. Heerlijk vinden ze dat. Dus die houden we in de gaten. Nu zijn de kleine mezen uitgevlogen en zie je dat de jongen het ook doorhebben. Schuchter, maar ze proberen het toch. Toen ik net mijn boterham zat te eten waren er twee jonge mezen die in een vreemde stand, alle veren uit, zich helemaal tegoed deden aan een zonnebad. En weet je, wat ik al zei; het zijn net mensen. Ze nemen de grootste noot mee! Of de lekkerste. En zijn ongelooflijk nieuwsgierig. Gave beestjes en slim.

Het voorjaar is voorbij. De nood niet meer zo hoog, want de meeste nesten zijn uitgevlogen, althans de vogels. Ik ben benieuwd of Petertje Pan volgend jaar weer in de buurt is. We wachten het af. Dit was weer genieten. Een groene tuin met vogels is genieten. Er gebeurt van alles. Uilen, vleermuizen, een libelle die aan mijn gezicht wilde hangen om te zonnebaden en vlinders die landen op mijn hoofd. Een egel hebben we ook in de tuin. Dankzij de camera konden we zien dat deze in de nacht de restanten van een forel helemaal opat. We maken ons klaar voor de zomer. Eens zien wat dat weer brengt!

 

update: Onze redactie wilde zelf aanschouwen of het verhaal wel klopt en maakte deze opnamen.

© Jelle Ravestein – Petertje in actie

Els Warnaar

Els Warnaar

ELISABETH WARNAAR | 2018 -2020 vaste columnist, daarna ad hoc | Art is't | Dame of Nature | , Dichter, Fotograaf | Workshops Botanische Kunst | Boomredder |
www.elswarnaar.nl