Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Wil je iets goed en goedkoop? Dan kan het niet snel. Wil je iets snel en goedkoop? Dan wordt het niet goed. En als je iets snel en goed wilt? Dan is het zeker niet goedkoop.

Toch leven wij in een consumptiemaatschappij waarbij we alles het liefste snel, goed en goedkoop willen. Vandaag besteld is morgen in huis. Ergens anders goedkoper, dan wordt dezelfde prijs inclusief een extra korting geboden. Alles om jou als klant naar binnen te trekken. In dat opzicht gaan goedkoop en snel relatief vaak hand in hand. Maar in de loop van de jaren hebben we wel wat kwaliteit in moeten leveren voor die luxe.

Kijk maar eens naar een gemiddelde mobiele telefoon. Na maximaal twee jaar begint dat ding toch echt kuren te vertonen. Laat dat nu net de looptijd van een gemiddeld contract zijn. Daarna “mag” je jouw contract vernieuwen met een nieuw “gratis” toestel. Inmiddels weten we allemaal wel dat gratis niet gratis is en je daar maandelijks een aardig bedrag voor neer moet leggen. Ga je daar niet in mee dan heb je nog 1 à 2 jaar voordat dat ding meerdere malen per dag aan de “beademing” mag en je echt niet anders kan dan een nieuwer exemplaar aan te schaffen.

Maar het gaat niet alleen om mobiele telefoons. Een laptop gaat gemiddeld een jaar of drie mee voordat die problemen gaat vertonen. En kijk eens hoeveel witgoed het begeeft net nadat de garantietermijn is verlopen. Soms lijkt het wel alsof het erop gemaakt is. De tijd dat een wasmachine vijftien jaar meeging lijkt voorgoed verleden tijd. Maar ook auto’s zijn niet meer wat ze vroeger waren. Zo las ik onlangs een artikel over het feit dat nieuwe auto’s steeds vaker gebreken vertonen. De betrouwbaarheid holt achteruit. Er wordt gesteld dat het komt door onder andere de bevoorradingsproblemen tijdens de coronapandemie. Hierdoor is de bouwkwaliteit en de betrouwbaarheid negatief beïnvloed. Maar was dit niet al jaren aan de gang?

Innovatie is mooi, maar komt ook zeker met een hoop nadelen. Jaren geleden moest mijn broer al voor elk wissewasje zijn auto “uit laten lezen” bij de garage. Handig wanneer een computer je vertelt wat er mankeert. Nadeel was wel dat de auto niet meer gemaakt kon worden met een tie wrap of andere simpele oplossingen. Iets wat bij mijn (destijds) twintig jaar oude auto nog wel gewoon kon. Een auto waar ik overigens tien jaar in gereden heb zonder daar ooit grote kosten aan te hebben. De nieuwe bedrijfsauto die ik daarna kreeg moest heel wat vaker naar de garage.

Nu geef ik niks om auto’s. Ze brengen mij van A naar B. Niet meer en niet minder. Inmiddels rijd ik weer in een auto van vijftien jaar oud. De ramen voor kan ik met een knopje bedienen, maar achter is het nog steeds ouderwetse “arm-arbeid”. Die ramen zijn ook gelijk mijn “airco”. Of zoals wij Nederlanders graag grappen; mijn Arko; Alle Ramen Kunnen Open. Verder heb ik geen luxe in de auto. Ik kan mijn auto maar aan 1 deur openen of op slot doen. Niet met een knopje, maar gewoon door de sleutel om te draaien. Ik heb ook geen navigatie of andere snufjes. En zelden of nooit problemen.

Toch ben ik niet onschuldig in dit hele verhaal. Ik ben gek op koopjes en vind het ook vervelend wanneer ik iets bestel en daar vervolgens weken op moet wachten. Ali Express gebruik ik dan ook alleen voor dingen die ik pas weken later nodig heb. Zoals spullen voor een kinderfeestje of traktatie op school. Ali is toch wel het ultieme bewijs dat goedkoop, snel en goed niet samengaan. Voor sommige dingen niet erg, maar ik ben toch wel heel erg blij dat ze geen auto’s verkopen!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 287 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!