Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Trudie heeft voor één keer geruild met Patricia [Redactie]
Landgenoten, Stadsgenoten, lotgenoten, hoe je het ook begint, een kersttoespraak is vaak zalvende mooi praat. Trudie is voorstander van reeële inhoudelijke praat die verbindt, getuige haar onderstaande column
De kerstdagen zijn begonnen, viering, lekker eten voor sommigen van u feestjes, je mooi kleden. Een tijd van vrolijke mensen even geen zorgen aan je hoofd. Ook in de gemeenteraad namen we afgelopen dinsdag even afscheid van elkaar. Even geen debatten, geen meningsverschillen. Even een periode om, met wat gepaste afstand, te reflecteren op waar we mee bezig zijn. Als partij en als individueel lid, in mijn geval dus steunraadslid.
Wat heb ik kunnen bereiken zo in dat eerste half jaar, waar ben ik trots op en wat kan beter, waar wil ik me voor inzetten en waar wil de partij voor staan.
Ik kan u wel vertellen dat het werken in de raad mij niet is meegevallen, ik kan u weinig successen noemen waar ik met trots op kan terugkijken. Mijn verwachtingen kwamen natuurlijk totaal niet overeen met de werkelijkheid.
Stelt mij dat teleur? Ja, eigenlijk wel.
Moet ik mijn verwachtingen bijstellen? Ja, dat zeker ook.
Hoe dan verder? Dat is een goede vraag.
Ik ga worstelingen niet uit de weg, dat zit niet in mijn karakter, maar ik moet van mezelf wel gaan onderzoeken hoe ik dit proces verder wil doorlopen. Als het me meer kost dan dat het mij plezier en successen oplevert ben ik voor mezelf niet goed bezig en dan hou je het ook niet lang vol.
Maar wat had je dan verwacht, hoor ik u denken, dat wist je toch met die politiek. Ja, tuurlijk was ik gewaarschuwd en natuurlijk wist ik dat het roeren in dikke stroop was maar dat het zo’n eenzame worsteling zou worden had ik niet zien aankomen.
Ik hield en hou me vast aan de gedachte dat we allemaal gekozen hebben voor de politiek omdat je goede dingen wil doen voor de inwoners van onze stad. Voor alle inwoners een leefbare fijne stad maken. Een veilige stad voor onze kinderen en kleinkinderen om in op te groeien met ruimte voor ieder om zich te ontplooien tot mooie volwassenen. Veilig voor de ouderen om te wonen en te recreëren. Werkenden om thuis te komen in jouw huis en je spulletjes nog steeds thuis aan te treffen.
Een stad waar er zorg voor je is als er hobbels op je levenspad komen, waar je geen strijd hoeft te voeren voordat er een arm naar je uitgereikt wordt en waar zorg toereikend is. Niemand hoort in de kou gelaten te worden, letterlijk en figuurlijk. Een van de redenen waarom ik het zo’n mooi gebaar vond dat het een warme woonkamer in het stadhuis opengesteld werd. Hoe mooi is dat?
Ik had meer samenwerking verwacht tussen de verschillende partijen omdat we uiteindelijk toch met zijn allen aan diezelfde doelen werken.
Natuurlijk zijn er altijd verschillen over hoe je die doelen kunt bereiken maar met anderhalve minuut spreektijd krijg je ook weinig kans om met elkaar dieper in te gaan op die verschillen. Er komt geen gesprek op gang, het smoort al in de kiem.
Dit maakt het nog belangrijker om vooral concreet over plannen te praten maar als je je spreektijd vol denkt te kunnen praten met veel woorden maar weinig inhoud, dan bereik je uiteindelijk niets en slaat elk gesprek dood.
Als je met elkaar op goede argumenten kunt discussiëren kom je uiteindelijk tot een inhoudelijk besluit wat niet altijd gedragen zal worden door iedereen maar waar wel iedereen aan heeft kunnen bijdragen.
Een debat niet willen voeren omdat een meerderheid van de partijen al “voor” zal gaan stemmen is, wat mij betreft, dan ook een gemiste kans, helemaal als een gemeenteraad keuzes maakt die niet in overeenstemming zijn met de wet.
U hoort het al, het is geen rozengeur en maneschijn in de politiek maar dat wisten we natuurlijk al. Mijn nichtje zegt vaak treffend: “We dronken een glas, we deden een plas en alles bleef zoals het was”. En daar lijkt het wel eens op.
Veranderingen zijn moeilijk maar dat is toch waar ik me voor in wil blijven zetten want anders ben ik bang dat ik onderdeel van deze uitspraak word en dat was toch niet de bedoeling!
Ik wens u hele fijne feestdagen en spreek de wens uit dat het nieuwe jaar u alleen maar goeds mag brengen!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 213 lezers
1 Reactie
Volhouden Trudie