Column(145): Verbeterd recept

Heb je een lekker recept, veranderen ze plotseling de smaak van de kruiden. Altijd onder het mom van een “nieuw en verbeterd recept”. Alleen is die zogenaamde “verbetering” vaak ver te zoeken. Nog los van het feit dat het voor mensen met allergieën een drama kan zijn. Elke keer weer heel secuur de bestandsdelenlijst doorpluizen lijkt mij niet ideaal.

Hetzelfde met supermarkten. Wij zijn gewoontebeestjes. We houden dingen (over het algemeen) het liefst zoals we dat gewend zijn. Dus wanneer je net de route in de supermarkt “doorhebt”: BAM, gooien ze alles om. Het is een zekerheid dat jij voor de komende tig weken je de rambam zoekt naar alles. Soms vraag ik me weleens af of ze dat doen om de klanten te pesten. Feit is wel dat jij na zo een grote wisseltruc aanzienlijk meer tijd besteedt in de winkel. Daarop is de kans dat jouw karretje voller is dan gepland daarbij groot. Misschien is dat wel de reden?

Hoe dan ook, ik ben geen fan van veranderingen.

Ik was dan ook onaangenaam verrast toen ik laatst weer eens bij de Hoogvliet was. Voorheen was dat een van mijn favoriete supermarkten. Vooral de “zelfkassa” met lopende band was ideaal. Mijn dochter vond het fantastisch en terwijl zij de boodschappen scande, deed ik ze aan het einde van de band in de tas. Ik had ook geen kans om mijn klantenkaart of lege flessen bon te vergeten, want daar werd standaard om gevraagd. Ik vond het ideaal.

Hoe anders is dat bij de Lidl. Toegegeven, het assortiment is prima daar en redelijk betaalbaar. Alleen bij de kassa voelt het altijd alsof je op de Olympische spelen voor snel-inpakken bent beland. Met het zweet op je rug sta je als een gek de boodschappen in de tassen te gooien want voor je het weet is de volgende alweer aan de beurt.

Bij AH kom ik zelden. Persoonlijk vind ik hem te duur en de zelfkassa’s daar vind ik gebruiksonvriendelijk. En bij de Jumbo vind ik het parkeren een drama. Dus daar kom ik ook zelden of nooit. Maar dat is uiteraard mijn mening. Iedereen maakt zo zijn of haar eigen afwegingen en vindt weer andere dingen prettig. Iedereen heeft zo een eigen voorkeur. Al kan ik me niet indenken dat er ook maar iemand is die boodschappen doet voor de lol.

En toen kwam ik na de verbouwing weer bij de Hoogvliet. De telleurstelling was groot. Voor mijn gevoel keek ik nu naar een AH-light versie. Alsof ze hun best hadden gedaan de Appie te kopiëren maar waarbij het net niet is gelukt. Een soort AlieExpress-move onder de supermarkten.

Mijn mandje paste net bij de zelfscankassa, maar mijn boodschappentas had er duidelijk meer moeite mee. Er was de nodige flexibiliteit van mijn kant nodig om ervoor te zorgen dat die tas niet op de grond zou belanden. Om over de tweede tas die gevuld moest worden nog maar te zwijgen. Als een Cirque-du-Soleil acrobaat moest ik mij in allerlei bochten wringen wegens het overduidelijke gebrek aan ruimte. En aan het einde werd ook niet langer gevraagd naar een lege flessen bon of klantenkaart. Dit moet haast wel door een man bedacht zijn. Of iemand die zelf nooit boodschappen doet, dat kan niet anders. Voor mij was het in ieder geval een typisch gevalletje: nieuw en verbeterd recept, waarbij de verbetering ver te zoeken is. Helaas.

Ik snap dat ze zo meer kassa’s kwijt kunnen. Ik begrijp ook dat het aanzienlijk in personeel zal schelen. Ook zal dit systeem minder storingen hebben, vermoed ik. Maar dit gewoontediertje moet er nog even aan wennen. Het is voor mij een hobbel waardoor ik toch minder bij de Hoogvliet zal komen en sneller voor de olympische spelen voor inpakkers zal gaan. Maar gelukkig is de Hoogvliet niet afhankelijk van mijn bijdrage en zullen er genoeg mensen zijn die het wel prettig vinden. Voor zover je boodschappen doen prettig kan vinden dan!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗