Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
[ een invalbeurt ten dienste van Wouter]
Hij pakt een aantal Sluise Schakels en stopt deze in zijn fietstas terwijl ik hem nader in de Nieuwstraat, als dorspgek (gek op het stadshart) ben ik daar nu eenmaal veel te vinden voor mijn boodschappen. We groeten elkaar, de kletsgrage Willem groet mij getrouw “Ha buurvrouw” terwijl ik zijn buurvrouw niet ben als zijnde naaste buur qua wonen. Nee, buurvrouw is ontstaan toen ik nog tuinierde op de volkstuin. Steevast was de groet “Ha buurvrouw”, ik vraag mij trouwens af of hij mijn voornaam weet, maar wat maakt het uit…
Willem, een echte Sluizer, altijd een vriendelijk woord, altijd behulpzaam waar hij behulpzaam kan zijn. Zo ook nu. De Sluise Schakels zullen hun weg vinden naar ouderen die niet meer goed ter been zijn, de Sluise Schakel niet in hun bus krijgen of gewoon eerder krijgen dan ze worden bezorgd in de brievenbus door de bezorger. Als ze nog worden bezorgd want bezorgers zijn schaars, zo krijgen wij al maanden de reclameblaadjes niet in de brievenbus, jammer. Maar de ouderen, ze kijken smachtend uit naar Willem. Willem die hun Sluise Schakel komt brengen, maar ook even tijd heeft voor een praatje.
Een praatje waar velen behoefte aan hebben, zo maak ik regelmatig een praatje met iemand buiten op de stoep, bij de dorpse winkel, zo maar… het kost niets…
“Ik heb nog wat leuks voor je om over te schrijven, kunnen je lezers om lachen” , zegt Willem tegen mij. “Nou… kom maar op Willem, je weet ik schrijf liever luchtig dan kritisch, maar ja …de meeste lezers lezen liever de kritische stukken omdat ze zich dan gehoord voelen of denken. Hè, hè… eindelijk iemand die het begrijpt of op papier wilt zetten. Oké … behalve jouw vrouw, dat is mijn grootste fan, hè Willem?”
“Ja ja…ze leest ze allemaal, maar ja …nou die andere stukkies zijn ook goed hoor, maar ik ga het je nu ff vertellen waar je echt over moet schrijven. Moet je luisteren. Weet je wat een klontjes zuster is?”.
“Nee Willem”, ik glimlach om wat komen gaat, “…en dat ga jij mij vast vertellen”. “Dat is een verpleegkundige die test hoe hoog je suiker is. Ik kom daar al een hele tijd, leuke meid. We lachen wat af…en weet je ze heeft al een hele tijd een suikerbeestje en nu ook nog een miniklontje”, zegt Willem, “leuk hè… maar je weet zeker ook niet wat dat is hè?”
“Nee Willem… dat weet ik zeker niet en ook dat ga je mij vertellen”.
“Nou luister het suikerbeestje is de kat van de klontjes zuster en nu heeft ze ook nog een mini klontje, een plaatje van een baby. Leuk he…ja dat verzin ik allemaal. Maar je moet er wel over schrijven. hè…”
Ik lach Willem toe, denk heerlijk zo ‘n verhaal en bevestig dat ik dat zeker zal doen.
Mocht ik veronderstellen dat we nog even verder zouden kletsen, want met Willem is er altijd wat om over te praten, dan heb ik het mis deze keer.
“Nou buuf. Ik ik ga nou opschieten, Effe die krantjes afleveren bij de oudjes en dan hop naar huis, effe eten en dan snel naar de tranentrekker!”
Willem geeft mij een vette knipoog en stapt op zijn fiets, fiets weg alroepend: “Ja, buuf denk daar maar effe over na wat dat kan zijn!¨
En weg is Willem…
Zomaar een verhaal uit het dorpse leven welke ik zo koester, dankjewel Willem.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 497 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.