Column(146): It’s gonna be a cold cold Christmas

It’s gonna be a cold cold Christmas… En dan heb ik het niet over dat ene nummer welke rond kerst helemaal grijs gedraaid wordt. Maar gewoon over de keiharde realiteit voor veel gezinnen deze winter. Door de exploderende gasprijzen zitten velen straks letterlijk in de kou. Nu is er op zich niks mis met een extra trui of een warme deken om zo de kachel een graadje lager te kunnen houden. Het wordt alleen een ander verhaal wanneer je met muts, sjaal en wanten aan, op de bank moet zitten om nog een beetje gevoel in jouw ledematen te behouden.

En niet alleen de gasprijzen rijzen de pan uit. Wanneer je tegenwoordig aan de pomp staat, vraag je je ook bijna af of er toevallig geen vloeibaar goud uit die slang komt. Tel daarbij op dat je aan het eind van jouw geld een tas minder boodschappen hebt en het plaatje is compleet.

We leven in een rijk land. Een land waar alles kan. Met een sociaal vangnet. Met goede regelingen. Vooral wanneer je rijk bent.

Hoe kan het dan dat er zoveel werkenden zijn die in armoede leven? Die aan het einde van de maand moeten leven van droog brood. Waarbij het noodgedwongen twee keer per week “patat-dag” is en de enige groente uit een potje of blikje komt. Niet omdat ze dat willen, maar omdat dat simpelweg goedkoop eten is. En ik zeg bewust WERKENDEN omdat er nog steeds een groot stigma kleeft aan mensen die afhankelijk zijn van een uitkering.

We gaan er met zijn allen vaak genoeg vanuit dat mensen met een uitkering het ZOVEEL beter zouden hebben wanneer ze “gewoon” zouden gaan werken. Buiten het feit dat dit veelal niet het geval is door alle regelingen die ons land rijk is, is het ook nog eens stigmatiserend. Wij weten niet wat er speelt, wat de situatie is en hoe het zo is gekomen. Feit blijft wel dat het iedereen kan overkomen.

Iedereen kan ziek worden en daardoor niet meer kunnen werken. Het systeem om afgekeurd te worden is mensonterend, onredelijk en totaal niet realistisch. We kunnen allemaal onze baan kwijtraken. Solliciteren tot we een ons wegen maar toch altijd te oud/ te jong/ overgekwalificeerd of onder gekwalificeerd bevonden worden. We kunnen allemaal problemen krijgen met huisvesting door een scheiding, een overlijden, het verlies van een baan of gewoon simpelweg domme pech.

Het kan iedereen overkomen.

Maar hoe kan het zijn dat wij in zo een rijk land wonen en dat er toch nog rijen mensen bij de voedselbank staan? Hoe is het mogelijk dat er nog steeds mensen zijn die hun boodschappen en andere “standaard” rekeningen niet kunnen betalen. Zelfs niet wanneer ze elk dubbeltje omdraaien en overal op besparen? En die groep wordt steeds groter. Zeker wanneer je kijkt naar de huidige prijzen van alles.

We gaan zo langzaam aan weer terug in de tijd. Auto’s zijn weer een luxe item geworden. Het extra nadeel nu is dat het openbaar vervoer evenmin te betalen is. Maar hoe erg is het dat iets als warmte straks ook onbereikbaar is voor velen? Hoe kan het dat er in dit land mensen straks echt letterlijk in de kou zitten? Dat er straks gezinnen zijn die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen door de energierekening?

Gelukkig werkt ons kabinet hard aan een oplossing. Niet dat het makkelijk gaat worden. Want wie worden er gecompenseerd? Hoe gaat die compensatie eruitzien? Wat gaat dat kosten en waar moet dat geld vandaan komen.

Ikzelf ben erg blij dat ze daar nu al zo mee bezig zijn. Dat ze miljoenen willen investeren. Wat een mooi land is dit toch! En wat een fijne regering… Oh wacht, sorry. Ik zat even verkeerd te kijken.

Dat investeren gaat over het handhaven van de QR-code. DAAR gaan al die miljoenen naartoe.

Mijn column gaat over het simpele feit dat mensen in de winter niet in een iglo hoeven te wonen. Dat is uiteraard veel minder belangrijk dan het handhaven van een code waarmee je naar binnen mag bij een restaurant…

Tja, het is maar waar de prioriteiten liggen!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗