Column(146): Vastlopende systemen

De onderzoeksraad voor de veiligheid heeft een onderzoek afgerond naar de moorden op o.a. Peter R. de Vries en advocaat Derk Wiersum. Uit de uitkomsten ervan blijkt dat veel aanwijzingen niet goed zijn geïnterpreteerd, signalen zijn niet op de juiste plek aangekomen of niet opgepakt.

Er wordt zelfs gezegd dat, achteraf gezien, deze moorden hadden kunnen worden voorkomen als de signalen op waarde waren ingeschat. Het lijkt me vreselijk om te horen voor de nabestaanden. Je had nog gewoon van je vader kunnen genieten, je kinderen hadden nog kunnen spelen met hun opa en als partner zijnde had je nog geen afscheid hoeven nemen van je maatje. De ultieme vorm van zinloos geweld.

Politie en justitie hebben veel steken laten vallen en het lijkt voornamelijk te blijven hangen op “systeemfouten”. Verschillende afdelingen hadden geen contact met elkaar, informatie bleef “hangen”, soms bij individuen, soms bij afdelingen.

De informatie van de verschillende afdelingen wordt niet gekoppeld, de verschillende betrokkenen stemmen niet met elkaar af, dreigingsanalyses zijn niet gemaakt en de kracht om te acteren ontbreekt.

Wederom een voorbeeld van hoe de systemen die wij zelf gevormd hebben niet meer werken en mensen blijkbaar niet meer de verantwoordelijkheid voelen om zelf de touwtjes in handen te nemen en tot actie over te gaan, “je hebt immers voldaan aan de richtlijnen en eisen zoals die zijn gesteld aan je werkzaamheden.” Er is bijna sprake van een verzuiling binnen de verschillende organisaties en informatie mag niet gedeeld worden volgens de AVG, die er tenslotte is om iedereen te beschermen.

Hoe lossen we dit nu weer op? Hoe bewaken we dat systemen niet leidend worden in onze maatschappij? Hoe zorgen we ervoor dat we oog blijven houden voor de mens achter het probleem of de mens achter de vraag? Hoe zorgen we ervoor dat mensen niet tussen wal en schip vallen maar er voor iedereen een oprecht, luisterend oor is en dat we vervolgens ook iets “DOEN”.

Waar het volgens mij vooral aan ontbreekt zijn kritische mensen, mensen die durven doorpakken, mensen die het lef hebben om buiten de geijkte paden te lopen. Mensen die misstanden durven te benoemen en problemen durven aan te kaarten.

Wat er op dit moment bij de meeste organisaties gebeurt is dat deze mensen aan de kant worden geschoven, ze worden monddood gemaakt of ze worden uiteindelijk de laan uitgestuurd onder het mom dat ze lastig zijn. Juist deze mensen zijn volgens mij de belangrijkste medewerkers in je organisatie, zij zien de hiaten in de systemen, zij zien waar de systemen haperen en durven daarop te acteren.

Managers voelen zich al snel aangevallen en denken dit “gevaar” te moeten tackelen maar in plaats daarvan zou je deze medewerkers juist moeten omhelzen en stimuleren, zij zorgen er juist voor dat we steeds blijven nadenken over het werk, logische conclusies kunnen blijven maken en “onderbuikgevoel” herkennen om daar vervolgens op te reageren. Te veel mensen duiken weg achter regeltjes om vooral maar niets te hoeven te doen. Ik denk dat het ook belangrijk dat is dat we vooral snijden in de regels en protocollen maak het werk simpeler en duidelijker en laat medewerkers de verantwoordelijkheid dragen die zij kunnen dragen.

Ik startte ooit als stagiaire maatschappelijk werk bij het VOR, Vrouwen Opvang Rijnmond. Dat was toentertijd een platte organisatie. Een platte organisatie houdt in dat er weinig tot geen managementlagen tussen zitten. We hadden daar één keer per maand een plenaire vergadering en tijdens die vergadering werden allerlei besluiten genomen. Een besluit werd pas genomen als iedereen het er mee eens was. Dat kon soms leiden tot heftige discussies maar aan het einde van de vergadering werd er altijd, één door iedereen, gedeeld besluit genomen. Een groot voordeel hiervan was dat er naar iedereen geluisterd werd en iedereen onderdeel van het besluit was, zo werd het beleid en de manier van werken ook door iedereen gedragen.

Misschien zijn deze horizontale organisatievormen de organisatiestructuren van de toekomst, al was het alleen maar om zo de verzuiling tussen de verschillende afdelingen tegen te gaan.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗