Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


“Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen.”

Dit is slechts een klein stukje uit de zogenaamde artseneed. Afgeleid van eed van Hippocrates. Al zou ik het bijna de eed van hypocrisie willen noemen wanneer ik de krantenkoppen lees. Artsen en verpleegkundigen schijnen namelijk steeds meer moeite te hebben om ongevaccineerden te verzorgen / behandelen. Het feit dat ze dat vinden, baart mij zorgen. Het feit dat ze dit schijnbaar naar de media uiten, vind ik ronduit verontrustend.

Zouden ze mensen die door roken longkanker hebben dan ook liever mijden? Of mensen met obesitas verafschuwen omdat ze niet de “gezonde” levensstijl aanhangen die dit wellicht had kunnen voorkomen? Om nog maar te zwijgen van de mensen die leverschade hebben door alcohol. En hoe zit het met al die mensen met een burn-out? Hebben die zelf niet gewoon te veel hooi op hun vork genomen? Uiteraard is dit wel heel kort door de bocht, maar waar leggen de zorgprofessionals de grens?

En wat als het vaccin straks juist voor extra opnames zorgen? Er zijn namelijk verschillende studies die daarvoor waarschuwen. Dit omdat het vaccin het eigen immuunsysteem ondermijnt. Niet het virus, maar een verzwakt immuunsysteem lijkt de grootste bedreiging voor de volksgezondheid te worden. Oftewel: immuniteit na een natuurlijke infectie blijkt een veel betere bescherming te geven dan die na het vaccin.

Ik weet nog dat Rutte in het begin van de Coronacrisis in zijn torentje een speech hield over groepsimmuniteit. Iets wat verschillende studies nu ook onderstrepen. Toch verdween die boodschap met het verschijnen van het vaccin. Je ziet zelfs in steeds meer landen dat juist de gevaccineerden -en niet de ongevaccineerden- in het ziekenhuis belanden met ernstige klachten. In sommige gevallen zelfs 85 tot 90%. Om nog maar te zwijgen van alle andere ziektes en infecties die vrij spel hebben gekregen door alle genomen maatregelen.

Zo zag je van de zomer een ernstige toename van het aantal RS-besmettingen onder baby’s en kleine kinderen. Door het gebrek aan contact hebben we geen weerstand opgebouwd. Dan is het toch logisch dat dit bij het Corona virus precies eender werkt? Maar wat je ook vindt / denkt of wil, vaccineren moet te allen tijde een eigen keus blijven. Of je het nu doet omdat je er echt in gelooft, of om meer vrijheid te krijgen: het is jouw keus. Hetzelfde met de mensen die de afweging maken om het niet te doen. Aan alles kleven namelijk risico’s.

En dan zijn er nu dus zorgprofessionals die moeite hebben met het verzorgen van de niet gevaccineerde. Mensen die gezworen hebben voor iedere zieke te zorgen. Die een beroep gekozen hebben waarbij ze gekozen hebben om de keuzes van de patiënt te eerbiedigen en hen de beste zorg te bieden. Ik schrik daarvan. Ik vind de huidige tweedeling in de maatschappij al verschrikkelijk. Maar waar gaan we naartoe wanneer de kans bestaat dat je zelfs niet meer de zorg krijgt die je verdient? Iets waar we ons overigens allemaal blauw aan betalen, gevaccineerd of niet. Want wanneer die rekening komt, is die voor iedereen gelijk.

Ik werd tot bovenstaande geinspireerd door dit artikel in HP/De TIjd


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 354 lezers

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

1 Reactie

  1. Jan Buijsse
    25 oktober 2021 at 17:25

    Er is ook een tweedeling als niet-gevaccineerden op de IC-afdeling liggen en gevaccineerden daardoor niet een hartoperatie kunnen ondergaan.