Column(149): Overbelast of onderbemand?

Mijn vorige column deed nog best wat stof opwaaien. Niet iedereen deelde mijn mening. En dat hoeft ook niet. Dat kan ook niet. Er was alleen een ding waar iedereen het volgens mij over eens was. Namelijk dat de zorg het aantal patiënten niet meer aan kan. We stevenen wederom af op een scenario van uitgestelde zorg. Operaties die voor een tweede, derde of soms zelfs een vierde keer op de lange baan geschoven worden. Allemaal de schuld van Corona, toch?

Deze week stonden de krantenkoppen er immers ook weer bol mee. “Extra maatregelen door overbelasting van de zorg”, “Ziekenhuizen onder druk door toenemend aantal ongevaccineerde coronapatiënten”. Ik zag zelfs de kop; “Ongevaccineerd ic-bed weigeren?” voorbijkomen.

In elk artikel worden steevast de ongevaccineerde erbij gehaald. Alsof het hele probleem opgelost wordt wanneer we een vaccinatiegraad van 100% zouden halen. Maar gaan we dan niet voorbij aan het feit dat er al jaren een afbraakbeleid is gevoerd in de zorg? Onder de zorg van Rutte is onze ic-capaciteit namelijk gehalveerd. Hoe kan het dat wij het laagste aantal IC-bedden per hoofd van de bevolking hebben? In Europa ligt het gemiddelde op ruim 11 bedden per 100.000 inwoners, met uitschieters naar zelfs ruim 29 bedden per 100.000 inwoners. Onderaan de lijst staan wij. Met gemiddeld 6 bedden.

Allemaal omdat de zorg betaalbaar moest blijven. De oplossing volgens het kabinet was simpel. Mensen moesten langer thuisblijven. Verzorgingshuizen verdwenen en voor een verpleeghuis kwamen alleen de meest extreme gevallen nog in aanmerking. Een besparing van 3,5 miljard euro. Destijds leidde dat tot massa ontslagen. 56.000 mensen stroomde uit. De kwaliteit van de zorg kwam onder druk te staan. De werkdruk liep op. Zorg begon steeds meer te lijken op een bed-/, bad- en broodregeling. Geen tijd meer voor een praatje of even dat kleine beetje extra aandacht wat zo hard nodig is. Iets wat menig mens met een zorghart, volledig tegen de borst stuit.

Door bezuinigingen werd er rigoureus gesneden in opleidingsplaatsen. Iets waarvan wij nu “de vruchten plukken”. Maar de hoge werkdruk wordt niet alleen veroorzaakt door het tekort aan personeel. Ook de hoge administratieve lasten, de druk om sneller te werken en de vele uren die gemaakt moeten worden helpen niet mee. En wanneer je dan al krap bemand op de afdeling staat, wie moet dan de nieuwe mensen begeleiden? Het personeel raakt gestrest, wordt ziek of, zoals zovelen, zoeken hun heil in een andere branche.

Het takenpakket wordt steeds uitgebreider. Meer verantwoording, gecompliceerder, maar niet voor meer salaris. Er wordt verwacht dat personeel 24/7 beschikbaar is om zo ook in de avonden, nachten en weekenden te kunnen werken. Als alleenstaande ouder loop je dan al tegen een probleem aan. Want waar moeten de kinderen heen? Wie gaat die opvang betalen? Daarnaast zijn de kosten voor wonen en levensonderhoud in grote steden tegenwoordig bijna onbetaalbaar. Daar is het salaris van een verpleegkundige niet toereikend voor. Daar doet een eenmalige bonus niets tegen. De tekorten in de zorg waren er al tijden. Alleen door Corona zijn ze nu pas echt goed zichtbaar geworden.

We hebben namelijk te maken met een steeds ouder wordende bevolking. Een die, met dank aan de overheid, langer dan soms gewenst thuis moet blijven wonen met alle gevolgen van dien. We vergrijzen in Nederland. Toch is er de afgelopen jaren een bezuiniging van tien miljard doorgevoerd in de gezondheidszorg.

Je zou dus wel met enige zekerheid kunnen stellen dat onze zorg niet overbelast, maar onderbemand is. En dat is iets waar je de ongevaccineerde niet de schuld van kunt geven!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗