Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
coulmn nr: 15
Ik moest lang nadenken over een aardig en niet niet al te zwaar onderwerp voor deze column. Alle media staan bol en lopen over van corona, mondkapjes, 1.5 meter, feiten, onderzoeken, meningen, veronderstellingen, regels, adviezen, dringende adviezen en de verschillen daartussen. Ik heb er genoeg van.
Ik hou me aan de regels, zeker als Paul in de buurt is, want ik heb een blanco strafblad en dat wil ik graag zou houden. Adviezen overweeg ik en volg ik op (of niet). Ik behoor tot de risico-gevallen (door een geforceerde verandering in mijn immuunsysteem) en niemand weet wat dat doet met mijn weerstand tegen Covid19. Dus als ik wat afstandelijk blijf: neem me het niet kwalijk.
De landelijke verkiezingen dan maar als onderwerp: die komen er aan. Maar ook die ontkomen niet aan invloeden van de virusplaag. Politici zijn al aan het warmlopen en de meeste kopstukken hebben zichzelf al in pole-position geprojecteerd. Ieder denkt na over hoe zijn doelgroep het beste gelokt kan worden om op hem/haar te stemmen: de eerste vrouw als MP, 70-plussers mogen ook per post stemmen, de stembureaus gaan eerder en dus langer open en een echte influencer belooft iedereen die 18 jaar wordt: tienduizend euries. Dat is nog eens stemmen werven!
Ik hou m’n telefoon goed in de gaten, want, m’n oudste kleindochter word binnenkort 18 en die zou me zo maar het volgende voorstel kunnen doen: opa, als jij mij nu die tienduizend euro’s leent, dan betaal ik ze terug als ik ze gestort heb gekregen. Briljant toch? Nu heb ik genoeg vertrouwen in m’n kleindochter dat zij dat zal doen, maar wat minder in die politicus die dat zo maar even beloofd. Dilemma dus.
Wel jammer is dat als je nu al 18 jaar bent, deze traktatie aan je neus voorbij zal gaan en als je nog geen 18 jaar bent, mag je nog niet stemmen op deze sinterklaas. Dilemma dus.
Verkiezingsbeloften zijn van alle tijden. Het niet nakomen van dergelijke beloftes ook: coalitie-compromissen, economische tegenslagen, onverwacht nieuwe CO2-doelstellingen, weer een steunfonds “nodig” in Brussel, etc, etc. Beloftes verdampen al tijdens de kabinets-formatie. En worden dan ineens “proefballonnetjes” genoemd. Het kwartje van Kok, de duizend euro’s van Rutte (het was n.b. een vriendelijke VVD-er die me daar aan herinnerde) en geen euro’s meer naar Griekenland. Om er maar enkele te noemen. Wie is je stem waard? Dilemma dus.
Wel vermoeiend om uit alle informatie, idealen, gekleurde wereld- en mensbeelden, meningen en onwaarschijnlijke beloftes een wijze keuze te maken. Maar we hebben nog even. Tot die tijd kunt u nog luisteren naar: “Ik zou wel eens willen weten.” Al meer dan 60 jaar oud, maar nog steeds heel actueel. Deze man was blind, droeg dan ook geen roze bril, maar had toch een scherp beeld van de samenleving.
PS: Wel blijven luisteren tot en met het laatste coupletje, duurt maar 2 minuutjes.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.