Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Op de facebook groep “Fotogeniek Maassluis” worden regelmatig foto’s gepost van oud Maassluis, superleuk om te zien en ook de reacties zijn vaak leuk om te lezen. Straten of mensen worden herkend, soms zelfs familieleden en er ontstaan verhalen over het Maassluis van vroeger. Een genoegen om mee te lezen.
Begin mei werden er foto’s uit de tweede wereldoorlog gedeeld, voornamelijk rondom de bevrijding en van een paar van deze foto’s schrok ik toch wel. Het waren foto’s van dames/meiden van wie het haar werd afgeschoren. Moffenmeiden die tijdens volksgerichten werden “veroordeeld” voor heulen met de vijand.
De uitdrukkingen op de gezichten van de ‘moffenhoeren’, zoals de soldatenliefjes genoemd werden waren verbeten, angstig en verdrietig. Mannen scheren of knippen met scharen hun haren af, lokken op straat, kale vrouwen op vee karren en een joelende menigte.
Dat de bevrijding ook nare kanten in mensen naar boven haalde mogelijk duidelijk zijn.
In onze geschiedenis is het knippen van het haar van een vrouw lang een officiële straf geweest, vaak na “onzedelijk” gedrag maar ook als je van hekserij verdacht werd, werd je kaalgeschoren.
Hitler liet vrouwen kaalscheren met een andere politieke overtuiging en later bv. ook Duitse vrouwen die zich inlieten met buitenlandse mannen. Vrouwen moesten tenslotte het Arische ras zuiver houden.
Het volksgericht wat na de tweede wereldoorlog opstond voelde het als hun plicht om het onzedelijke gedrag te bestraffen en de morele orde te herstellen in het land. De woede en frustratie die opgebouwd was tijdens de bezetting kreeg hier een mooie uitlaatklep. Vrouwen werden tentoongesteld en vernederd en plain public. Een schaamteloze vertoning en ik kan me geen voorstelling maken van hoe deze vrouwen dit moeten hebben ervaren.
De angst, de schaamte en het verdriet.
Ik kende deze foto’s al, in de collectie van mijn vader bevinden deze foto’s zich ook en als mijn vader foto’s aan het uitzoeken was voor een van zijn boeken of tentoonstellingen dan legde hij deze foto’s altijd opzij. Ik vroeg hem op een keer waarom hij dat deed, dit was tenslotte ook een onderdeel van de bevrijding. Zijn antwoord was steevast hetzelfde: “Trudie, sommigen van deze vrouwen leven nog, familie van deze vrouwen leven nog, waarom moet je deze duistere bladzijde van de bevrijding laten zien en hen weer opnieuw dit verdriet en de schande laten doormaken? Toen begreep ik het niet zo goed, ik was een stuk jonger, gek op geschiedenis en dit hoorde er voor mij bij. Nu begrijp ik hem veel beter en kan ik alleen maar veel respect hebben voor zijn keuze toen. Hij begreep wat deze vrouwen hadden doorgemaakt en alhoewel hij waarschijnlijk moeite heeft gehad met hun keuzes begreep hij nog iets anders. Al deze vrouwen hebben hun eigen redenen gehad om te doen wat ze hebben gedaan. Er was geen voedsel, geen brandstof, geen medicatie enzovoorts. Vanuit je luie stoel met een goed bord eten op je schoot in je warme woonkamer is het makkelijk oordelen.
Ze hadden dit niet moeten doen, ze hadden dat niet moeten doen. Maar is hen gevraagd waarom ze bepaalde keuzes maakten en dan nog: ook al zou jij het anders hebben gedaan, zij hebben gedaan wat op dat moment de beste optie leek. Misschien niet eens vrijwillig, misschien wel onder dwang. Als het komt op overleven, maken mensen misschien niet altijd logische keuzes en pas dan weet je wat je ervoor over hebt om te overleven. Misschien moet u daar nog eens over nadenken voordat u uw ongenuanceerde mening uit.
Aan de plaatser van de foto’s kan ik alleen maar vragen: “Was dit nu echt nodig?” “Welk groter doel heb je hier nu mee bereikt?” Ik ken deze vrouwen niet, mijn vader heeft hun identiteit nooit met ons gedeeld, hij vond het simpelweg niet nodig dat dit bekend zou blijven/worden. Maassluizers zijn over het algemeen honkvast, de kans dat deze vrouwen nog in leven zijn is klein maar familie leeft nog wel, waarom dit leed weer oprakelen?
Je kunt iets in je bezit hebben maar ga er dan verantwoord mee om!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 165 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.