Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Je ouders voeden je op met normen en waarden, een soort leidraad voor het leven. Een paar belangrijke normen en waarden die leidend zijn in het leven zijn bijvoorbeeld; “Wees vriendelijk voor iedereen, de ander nemen zoals die is dus met respect de ander behandelen, geen dingen kapot maken, een ander niet pesten of buitensluiten.
Natuurlijk hangen die normen en waarden ook heel erg af van waar je opgroeit, hoe je familie is, naar wat voor school je gaat en wie je vrienden zijn. Maar bovengenoemde zijn meestal wel geldend voor iedereen.
Die normen en waarden zorgen er eigenlijk voor dat we op een fijne manier met elkaar kunnen samenleven. Het zijn eigenlijk onze omgangsvormen, de olie die ervoor zorgt dat alles netjes doordraait in de machinekamer van onze samenleving. Op veel plekken in ons leven hebben we voorbeelden die ons inspireren door hun houding en gedrag, onze ouders, familie, leerkrachten of soms van iemand van het geloof wat je aanhangt. Vaak wil je zijn zoals zij en neem je veel van hen over.
“Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet”, een bekende Bijbelse spreuk. Tevens een moeilijke om naar te leven want elke dag worden we in die optiek wel uitgedaagd. Hoe vaak kies je niet sneller naar de optie die voor jezelf beter uitkomt?
Een poos geleden reed ik van een parkeerplaats af, mijn auto geeft normaal een waarschuwing als ik iets te dicht nader maar deze keer niet en ik tikte, heel zachtjes, een andere auto aan. Ik ben uitgestapt en heb gekeken maar zag geen schade, niet bij mijn auto en ook niet bij de andere auto. Voor de netheid dacht ik er goed aan te doen, de andere eigenaar op te sporen en even samen met hem of haar te kijken. Ik baal er tenslotte zelf ook van als iemand doorrijdt na een aanrijding. Tja, daar volgde nogal een gedoe uit want hij claimde schade en zijn auto was gewrapt. Een hele toestand volgde want hij wilde zijn auto op mijn kosten geheel opnieuw laten wrappen omdat er anders kleurverschil zou ontstaan. Nou u voelt het zeker al aankomen, het was een moment waarvan ik soms dacht: “Had ik maar stilletjes doorgereden!” Maar ach, ik ben netjes opgevoed en dit is wat mijn ouders mij bij brachten.
Normen en waarden, wat doe je wel en wat doe je niet, elke dag weer. Onlangs was er ook weer zo`n momentje waarvan ik dacht: “Jeetje, moet dat nou zo?”
We bespraken in de gemeenteraad de kadernota, een belangrijke avond omdat alle onderwerpen besproken worden die in het collegeprogramma zijn genoemd. Iedereen is aanwezig en geeft zijn of haar visie op de onderwerpen.
Nadat ons raadslid in de tweede termijn zijn visie had gegeven vonden diverse raadsleden het nodig om hierom te lachen. Het respect was ver te zoeken. Soms kan het gebeuren dat je je standpunt niet helder en duidelijk kunt verwoorden, dat je je verspreekt of gewoon even je tekst kwijt bent, dat kan ons allemaal overkomen maar om dan gezamenlijk te gaan lachen, ging voor mij echt te ver. Op zo`n moment zou je verwachten dat de voorzitter zou ingrijpen en de raad tot de orde zou roepen, helaas, dat gebeurde niet. Ons raadslid heeft een “dikke huid” en hem stoort het niet maar eerlijk? Ik vind het onacceptabel dat mensen zo reageren wetende dat je een publieke functie hebt en inwoners online meekijken met onze vergaderingen. Ik vind het niet gepast.
Nog niet zolang geleden hadden we een voorlichting op het stadhuis over van alles wat je als raadslid tegen kunt komen en hoe daar mee om te gaan, pesterijen, bedreigingen, stalkings gedrag e.d. Daar werden ook voorbeelden genoemd van gedrag onderling wat voor sommige raadsleden te ver gaat. In mijn optiek mag dit gedrag aan het rijtje toegevoegd worden. Op zo`n moment is het niet leuk om steunraadslid te zijn, ik mag niet naar de microfoon en kan dus niets zeggen. Je krijgt de neiging om je vinger op te steken omdat je toch een inbreng hebt, echt ik zat met kromme tenen en dacht: ““Wat gij niet wilt dat u geschiedt doe dat ook een ander niet!”
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 237 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Ik vergat nog te vermelden dat jij in ieder geval blij mag zijn met je opvoeding.
Beste Trudie, Iedere keer als ik je column lees denk ik aan je vader. Jammer dat hij het niet mag meemaken. Je hebt het niet van een vreemde!!!!!!!!!!!!!!!!!