Column(16): Carbid schieten

Klik voor de definitie van een column

Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door - aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:

column nr: 16

Het was tot en met de vorige jaarwissseling een gebruik van het platteland, waar het journaal wel eens aandacht aan gaf als er geen ander nieuws was. Mijn melkbus, (nummer 03386 van de Coöperatieve Melk Centrale in Maasland) , die al lang als paraplu-standaard dienst doet, is ineens veel geld waard. Het is plots een hype, dat gedoe met carbid en melkbussen.

Althans, als we niet oppassen. Want het is echt gevaarlijk als je niet goed snapt wat je aan het doen bent. Verschillende demo’s op TV en FB, zelfs BN-ers laten zich filmen terwijl ze onderwezen worden in de kunst van het carbid schieten. Want een kunst is het ja. Niet om zo’n melkbus te laten exploderen, maar wel om dat te doen zonder ongelukken. Ik heb het vroeger ook gedaan en heb gelukkig al mijn vingers en ogen nog. En nee, ik ga hier niet uitleggen hoe je de hardste knallen krijgt.

Nu zijn er gelukkig veel mensen die na het zien van zo’n demo inzien dat het geen kinderspel is en dan ook besluiten om het niet te gaan doen.

Maar er is ook een categorie mensen (mag ik dit zo nog zeggen zonder beticht te worden van discriminatie? ) die dit als een uitdaging zien en er toch mee aan de slag gaan.

Een dilemma: ga je dit laten zien zodat iedereen snapt dat je dit beter niet kan gaan doen of laat je het juist niet zien om te voorkomen dat er toch mee geëxperimenteerd gaat worden inclusief de ongelukken die daar dan uit voort kunnen komen?

Burgemeesters gaan het verbieden of hebben het al verboden. Ook in Maassluis. Onze veiligheid is dus gegarandeerd, zullen sommige roze-bril-dragers denken. Voelt u zich veilig of bent u veilig? Voor het verschil daartussen verwijs ik u naar de column van mijn politieke collega Klarie van vorige week donderdag.

Vuurwerk en knallen bij Oud & Nieuw zijn een traditie. Volgens enkele overleveringen heeft het iets te maken met het verjagen van boze geesten. Dat zou een onafhankelijk onderzoek waard zijn, maar daar is een column te kort voor. Blijft over het markeren van zo’n moment met feestelijk licht en geknal. Dat kan leuk zijn, maar het is, ook zonder carbid, verworden tot een spektakel met gewonden en zelfs doden. Deze keer zal het stil blijven op “wat” illegale knallers na. Daarna komen “de-beste-wensen” met een elleboog-boks en we gaan over tot de orde van de dag.

2020 zal ons nog lang heugen, daar gaat geen carbidklap iets aan veranderen. De Corona-pandemie, de toeslagen-affaire, verkiezingen in de USA, black-lives-matter, BREXIT, nog enkele oprispingen over zwarte piet, ruzies en splitsingen in verschillende politieke partijen, olifant Buba die in Nederland mag blijven (die had sneller een verblijfsvergunning dan menige vluchteling) , de vrijheid van meningsuiting en voorgestelde uitzonderingen daarop, het excuus van de Protestantse Kerk Nederland voor de Shoah en predikanten die zich daardoor weer geschoffeerd voelen , de VN (inclusief Nederland !), die de historische banden van het Joodse volk met de Tempelberg probeert te verdoezelen. Waar zelfs de Eerste Kamer de wenkbrauwen bij fronste.

Gebeurtenissen die mij in ieder geval bij zullen blijven. De Babylonische spraakverwarring was peanuts vergeleken met dit alles.

What does that matter? Dit alles zal vervolgen gaan krijgen, sommige al snel:

deze maand nog: Wie krijgt de schuld van de toeslagen affaire ? En wie worden de kinderen van de rekening?
1 januari de Brexit-deal of niet : Wordt de vis inderdaad duur betaald? En door wie?
21 januari: op Blue Monday nota bene: de eerste werkdag van de nieuwe US-president.
17 maart verkiezingen hier: hoe lang zal het deze keer duren voor er een nieuw kabinet is? Met of zonder de man met die hippe schoenen weer op het bordes?
Gaat het de VN lukken om eindelijk vrede te bewerkstelligen in de brandhaarden van de wereld of blijven ze hun energie ook besteden aan het voortbrengen van leugenachtige resoluties die in werkelijkheid niets uithalen?

We weten het niet. Optimisten, realisten en pessimisten: we krijgen allemaal, voor een deel, gelijk. Genoeg voor weer 365 columns hier.

Ik wens u een veilige jaarwisseling.

Met oliebollen als u wilt, maar s.v.p. zonder carbid.