column nr: 16

Jongeren … waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal?  Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen.  Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom!

Deze keer neem ik jullie mee in de belevingswereld van een bijzondere jongen. Waarom bijzonder? Toen hij een jaar of drie was, werd het duidelijk dat hij zich anders ontwikkelde dan verwacht. Zijn manier van bewegen, de geluiden die hij maakte en zijn gevoeligheid voor drukte en harde geluiden waren de eerste signalen. Het is een jongen met een grote bos krullen, super vrolijk en enthousiast van aard. Ieder die hem kent is dol op hem en hij valt op door zijn bewegelijkheid; “Als we hem zien aankomen dan zie je zijn haar dansen, zijn krullen gaan alle kanten op”.

Zijn juf op de kleuterschool had een prachtige metafoor bedacht om zijn bijzonderheid aan te duiden. Hem niet een hokje te stoppen als een autist of wat dan ook: “Ik zie hem als een bloem, de kern is wie hij werkelijk is en ieder blaadje vertegenwoordigt een eigenschap” Naar mijn idee een prachtig symbool om zo naar ieder kind te kijken.

Nu hij 20 jaar is heeft hij zich al ontvouwd tot een krachtige bloem met vele prachtige kleurrijke blaadjes. Vol fantasie, humor en emoties heeft hij zijn weg bewandeld en zijn plekje gevonden in de maatschappij. Vele uitdagingen heeft hij al overwonnen en vele komen hem nog tegemoet. Hoe spannend en onzeker bepaalde stappen ook voor hem soms lukt het en soms ook niet.

Hij heeft anderen de kans gegeven om van hem te leren door gewoon te zijn wie hij is want ja: Wat gaat er toch allemaal om zijn koppie? Wat voelt hij en doorleeft hij? Wat heeft hij nodig in de soms voor hem grote uitdagingen? We kunnen leren hem te verstaan door empathie en inlevingsvermogen.

Woorden heeft hij beperkt tot zijn beschikking. Via zijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking probeert hij aan te geven wat er in hem leeft. Al wiegend heen en weer, fladderend met zijn handen zie je hoe de spanning in hem opbouwt en de prikkels hem teveel worden. Wat is onze taak hierin? Hem in kleine stapje meenemen in wat er komen gaat. Ogenschijnlijke boosheid of verdriet, het is niet altijd wat je ziet…

Tijdens intense momenten waarin hij geconfronteerd wordt met drukte om hem heen, is zijn veilige thuishaven de plek om te ontladen. Zo kon hij bijvoorbeeld thuiskomen en alle handdoeken uit de badkamer op de grond gooien, of gewoon even intens huilen … Wat vraagt hij. Wat heeft hij op dit moment nodig? …gewoon de tegenkracht: rust… naast hem zitten, zijn hand vast houden en zonder woorden of waardeoordeel er voor hem zijn.

Langzaamaan daalt zijn vurige energie, de ontlading is eruit. Er verschijnt weer een lach op zijn gezicht. Hij volgt schilderles en met volle enthousiaste maakt hij prachtige schilderijen. Zijn bevlogenheid en karakter zie je daarin terugkomen…  Wie had dat van tevoren gedacht! Vol verwondering worden zijn creaties bekeken. Steeds meer mensen zien de blaadjes van de bloem en niet de beperking. Hij is nu al twintig maar heeft versluierd altijd gevraagd hem gelijkwaardig en volwassenen te benaderen…

Een gouden regel want: “Behandel je iemand als een klein kind dan zal hij zich daar ook naar gedragen.”

Door alle uiterlijke beperkingen heen zit er zoveel meer in hem besloten wat pas kan ontluiken als we daar een beroep op doen. De kern van de bloem.

 


 

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

9 Reacties

  1. 11 augustus 2019 at 13:17

    Na het lezen van weer een boeiende collomn denk ik: “Wat is het toch mooi dat iedereen iets inbrengt in het grote geheel op geheel eigen wijze. Is dat niet fantastisch. We zouden die verscheidenheid veel meer moeten vieren”. Laten we afspreken dat we de Eenheid in verscheidenheid meer zullen gaan vieren …

  2. Aad Rieken
    11 augustus 2019 at 11:48

    Hij houdt als kern van de bloem de blaadjes stevig vast,
    en laat ze meedansen met iedere beweging die hij doet!

    • Patricia
      11 augustus 2019 at 20:40

      Mooi Aad!!

    • Aad Rieken
      11 augustus 2019 at 20:57

      “It’s a roltrapboy?!”

  3. 11 augustus 2019 at 11:21

    Mooi weg om door middel van schilderen zichzelf zonder woorden te leren kennen en ook naar de omgeving zijn eigenheid in relatie te zetten! Zijn lijfelijke uitingen zijn al een schilderij op zich.

  4. Janine
    11 augustus 2019 at 11:02

    Mooi geschreven Patricia. Recht uit het hart met een nuchtere kijk op de persoon erachter. Is het belangrijkste en wordt vaak aan voorbij gegaan 🥰

  5. Yvonne
    11 augustus 2019 at 09:46

    Ik mag zeggen als oma dat nouri zo een kanjer van een knul is , en als ik naar m kijk zie en voel ik zoveel liefde voor nouri en beleven we al van kleins af aan zulke mooie avonturen en blijft het ook een groot avontuur en ben ik als oma een bevoorecht mens om nouri als mijn kleinzoon te zien .En ik ben superrrrr trots op m en hou ontzettend veel van nouri mn lieve nouri en regematig liggen we samen in een deuk ,want humor heeft nouri ten top. Love jou soooo much .

  6. Marja Gerkema
    11 augustus 2019 at 09:13

    Prachtige column. Heb thuis een schilderij hangen, gemaakt bij Sulla Testa. Zag daar een schilderij staan van allerlei fleurige huisjes bij een zee. Het deed me enorm denken aan de vakanties die ik doorbracht op een klein rustig eilandje. Als ik aankwam met de boot zag ik dat tafereel. Heb dat schilderij toen als basis genomen voor mijn schilderij. Marjous vertelde me wie de kunstenaar was van dat mooie schilderij: een jongen met een grote bos krullen…..

    • Joyce
      12 augustus 2019 at 00:12

      Mooi geschreven Patries, talenten zijn overal. En jij laat de krullen dansen. X