Column(16): Eerst rust, dan bewegen

column nr: 16

Tweewekelijks besteed ik aandacht aan welke gedachten onze taal uitdrukt. Idealiter is dat exact wat we bedoelen, vaak echter is er een toelichting, interpretatie, bijsturing of herijking nodig. Want taal leeft! De tijdgeest bepaalt de betekenis.

BEWEGING KOMT VANUIT RUST EN NIET ANDERSOM!

Soms moet je voor verandering even juist niets doen. Alles komt voort vanuit rust en niet vanuit beweging, toch? Herkenbaar is dat er vanuit rust vanzelf beweging komt. Je (her)kent dan je krachten weer en er wordt duidelijk waarvoor je weer in beweging kunt/moet komen. In de uitzending ‘Het laatste woord’ over het leven van de onlangs overleden Liesbeth List is zij er duidelijk over. Yoga gaf haar de kracht om voor haarzelf op te kunnen komen, toen dat nodig was.

Er zijn genoeg bevestigingen voor behoefte aan stilte en rust. Denk maar aan het 4 en 5 mei programma, met Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Ook de voorpagina van De Schakel is duidelijk dat er, vanwege het belang, natuurlijk wordt gezocht naar een alternatief programma voor 75 jaar Vrijheid Maassluis. Weliswaar zonder publiek, maar met oog voor de betekenis die bezinning en herdenking voor ons heeft. Dus de behoefte aan stilte en rust blijft. Het punt is nu ‘hoe geven we er in deze fase invulling aan?’

Momenteel is er van rust weinig sprake, om van stilte maar niet te spreken. Er moeten branden geblust, levens gered en er moet capaciteit in de zorg worden ingezet en afscheid worden genomen van doden. Ook moet er worden gehandhaafd als iemand of een groep zich niet aan de overheidsregels houdt. Wat een gedoe! Aan druk en stress geen gebrek. Overeind blijven in het onder de knie krijgen van de virus. Eerst zien dat we een gevecht winnen. Dit voordat we weer kunnen ademhalen en het idee willen hebben dat we rustig in een golfkarretje kunnen rondrijden en af en toe een balletje slaan. En … een biertje achteraf!

Er is ook een andere kant. Velen hebben geen werk en zijn genoodzaakt tot het niet naar buiten kunnen voor een vriendenbezoek. Daar is rust een ongemak en juist ‘een uit je kracht raken’. Zo kan de hulpverlening haar werk voor kindermishandeling c.q. reguliere jeugdzorg niet (goed) doen. Huiselijk geweld vanuit onmacht wordt onbewust en onbedoeld toch gevoed. Dus is er wederom te stellen ‘Wat een gedoe! Aan druk en stress geen gebrek.’

We zien dat het genoodzaakt worden tot ‘rust’, omdat ons (werk- en leef)patroon wordt doorbroken, dichter bij crisis komt. Rust is geen keuze en kan niet bijdragen aan bezinning en heroverweging. Hoe gaat het verder, is de vraag? We kunnen stellen dat de natuurwetten uiterst rechtvaardig zijn. Dat zal zo zijn, maar ongemakkelijk is het wel. Mak móeten worden en niet mógen zijn. Vanuit een onbalans in je patroon is niet mak-kelijk en dus duidelijk geen gemak tot rust gemaand te worden.

Het is eng om te ervaren je over te moeten geven aan het groter geheel. Vooralsnog is er geen berusting ook al tonen we ons toch gemiddeld gezien gewillig en meegaand (=ootmoedigheid). Ootmoedig heeft ook de betekenis van nederig, onderdanig, gehoorzaam en volgzaam. In de zorg zie je dat zeker. ‘Het werk gaat voor het meisje’, meestal de man in ons geval, gezien de hoeveelheid werkende vrouwen in de zorg. Overgave voor de zaak, maar zeker ten aanzien van de bestrijding van het virus. Beweging in optima forma dus!

Nú houden we de vonk op gang en komt er vast weer een verzamelmoment voor reflectie op onze crisis en inmiddels recessie. Nu doen we er alles aan de juiste mensen in het (zorg)orkest te krijgen en werken velen anderen zich uit de naad om ook het politieke spel goed te blijven spelen. ‘Zorgen’ en aan de bak blijven om vanuit een achterstand in het tegengaan van doden weer op zijn minst tot een gelijkspel te komen. Dat is er weer tijd voor de broodnodig rust en stilte. Een ding: de lente staat voor de deur. Vogels vliegen en fluiten alsof er niets aan de hand is. Vliegen, nestje bouwen en broeden. Een vrolijke sprankeling die ons tot verwondering kan brengen over hoe rust en beweging samen kunnen komen.

Het ‘de draak in zijn bek’ kijken, is momenteel niet voor iedereen weg gelegd. In de zorg heeft men bij het bestrijden van het coronavirus geen keuze daarin. Maar, als je geen werk hebt of je je niet veilig kan voelen in je eigen huis dan is het virus niet de draak. Dan is de eigen omstandigheid die draak geworden, omdat je je niet los kan maken door naar je werk te gaan of vrienden te bezoeken.

Veiligheid en vrijheid is op meerdere plekken in ons sociaal systeem te beleven en te vinden. Ik wens dat die vrijheid weer gauw mag komen om rust en stilte te kunnen ontmoeten waar dat ons uitkomt! 4 En 5 mei krijgen een brede(re) betekenis, dat is al meerdere malen verondersteld. Een nu onvermijdelijke beperking voor onze beleving van herdenking en bevrijding. Misschien om daarop alvast vooruit te lopen, juist een moment om weer te duiden ‘we moeten het – betekenis geven – samen doen’.

Alles komt voort vanuit rust en niet vanuit beweging. Geef er zelf je eigen woorden en invulling aan. Vind je eigen ruimte, zoals het bezoek aan een 60-jarig bruidspaar deze week een zangfestijn opleverde. Iedereen op 1,5 meter afstand en zingende mensen vanaf balkons.

Keurig volgens de regels, waarbij rust en beweging zowaar samen konden komen!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗