Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zo vlak na de vakantieperiode lijkt het mij een goed idee om weer eens een rondje te lopen door ons bijna vergeten stadshart. Ik zeg bewust ‘vergeten’, want veel Sluizers laten het links liggen. Ze gaan liever de grote jongens spekken die op de Koningshoek hun toko hebben, dan de lokale middenstand te steunen.
Ik loop vanaf het Marelplein richting de grote jongen – die ik altijd de Dombo noem – omdat ik een versperring zie. Ik denk Het zal toch Godbetere niet waar zijn?! Maar ja mijn ogen bedriegen mij niet. De doorgang is weer versperd. Volgens een bordenplaatser die daar nog net bezig is, moet de straat weer open voor “de belangwekkende vondst die ons heel veel gaat leren over het vroegere leven op deze plek.” Hij weet ook nog eraan toe te voegen “dat de straat versperd blijf tot december, maar iedereen kan gewoon over het parkeerterrein bij de super door naar het Marelplein.” Heerlijk al de vrachtauto’s en bestelbusjes. Ik voorzie aanrijdingen: een stuk of tien tot aan december.
Dat archeologisch onderzoek wordt dan een dure hobby. Ik voorspel dat ze tot de ontdekking komen dat men vroeger in houten huizen woonde, dat er een beerput was waarin ook andere shit wordt aangetroffen. En de grootst vondst: het blijkt het nederige stulpje te zijn geweest van een eenvoudig vissersgezin. Oude tijden herleven.
Ik besluit om weer via het Bagijnhof door te steken en dan rechtsaf langs de orthodontist. Verhip. Zo is het boekhandel Ha(die)dassa en nu ineens staat er De Boekhalte. De deur is dicht. “Binnenkort verwacht”, zegt een passant. Oude tijden herleven.
Via de markt struin ik door en passeer de ‘oude jongens krentenbrood’ die de oude tijden herbeleven met hun sterke verhalen. En altijd weer worden de anekdotes sterker, groter en beter. Je zult er maar bij geweest zijn.
Ik zie een aantal winkelpanden die betere tijden hebben gekend. Het was mij niet eerder opgevallen, maar het lijkt of ze de strijd om het dagelijks bestaan gaan verliezen.
Ik loop langs KeyToe wat een gedaanteverwisseling doormaakt. Vorige week had een vriend mij erop gewezen dat die toko flink aan het afslanken is. De zoveelste transitie naar het schijnt. Ik heb nooit kunnen doorgronden wat daar nu precies gebeurt. Is het soms het partijkantoor van GroenLinks geworden? Ik zag een paar weken geleden daar de klimaatburgemeester naar binnen gaan. Mwah, dat zal wel niet, want die partij is behoorlijk passé. Hun wacht in Maassluis een zelfde lot als de SP: geen poot aan de grond en na een decade gewoon weg van het toneel.
Ik banjer snel door naar Kevin’s, groet de vriendelijke jongedame die mij een borrel serveert: “Gaat het een beetje, meneer Krook?”, vraagt zij.
Ik hef mijn glas en antwoord: “Laten we het erop houden dat ik hier graag met een jonge borrel oude tijden hoop weg te spoelen…”
Santjes!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 253 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.