Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Het is vrijdagavond, inmiddels over achten als ik aan deze column begin. Hij dwarrelt vandaag al wel door mijn hoofd, eigenlijk dwarrelen er twee door mijn hoofd maar recente ontwikkelingen hebben mij doen besluiten deze tweede even uit te stellen. Even wachten tot het stof weer is nedergedaald. Maassluis.nu is niet blij met mijn late actie denk ik, ik heb de deadline overschreden. Ik schrijf sowieso beter als ik onder druk kom te staan maar nu ben ik wel erg laat. Mijn excuus Jelle.
[JELLE: excuus aanvaard. Het is in zekere zin ook mijn wijkkie. Mijn schoonmoeder woonde er in haar laatste jaren tot 2018. Ik bracht zelf in mijn jonge jaren vele weekendavonden daar door bij een jongerensoos 18+ in deze buurt ]
Mijn wijkkie is geraakt, een overweldigende explosie heeft het hart van de wijk geraakt en de bewoners zijn geschokt, angstig, boos. Alle emoties borrelen in deze smeltkroes. Een smeltkroes van heel veel verschillende mensen. Mensen van allerlei nationaliteiten, mensen van verschillend pluimage, mensen die in de wijk wonen en mensen die in de wijk werken.
Maandagavond las ik de eerste berichten en snel zag ik aan de straatnaam dat het “mijn wijk” was die getroffen was. Toen had ik eigenlijk nog niet goed door hoe groot de omvang was. Dat werd dinsdagochtend duidelijk. Noodplannen waren inmiddels in werking gesteld en ook ons team werd daar onderdeel van. Op verschillende plekken in de wijk werden we ingezet voor de eerste opvang van getroffen wijkbewoners maar ook bewoners die intens geschrokken waren. Soms was een luisterend oor genoeg en soms waren het vragen om kleding of toiletartikelen. De ontreddering was duidelijk zichtbaar en tot ver in de omgeving van de getroffen straat liggen ramen eruit. Het lijkt wel een oorlogszone.
Een wijk die zo vaak slecht in het nieuws komt is nu opeens getroffen door een ramp en precies dat brengt ook verbroedering teweeg en dat vond ik deze week ook mooi om te zien.
Een wijk waar mensen, die door al die verschillen en door het zo dicht op elkaar wonen, elkaar soms letterlijk naar het leven staan. Diezelfde mensen sloegen nu de handen al snel ineen en kwamen in actie, brachten kleding, speelgoed en toiletartikelen naar speciaal daarvoor ingerichte verzamelpunten. Het is hartverwarmend om te zien. Mensen die soms schreeuwend tegenover elkaar staan omdat ze elkaar spuugzat zijn steken de handen nu samen uit de mouwen, drinken een bakkie pleur en kijken waar ze nodig zijn.
Ja, het klopt, de ME moest er van de week ook nog aan te pas komen en de rest van Nederland zal misschien denken want zijn dat voor achterlijke gladiolen daar in dat Rotterdam, zie je wel dat die mensen daar niet sporen, staatsgevaarlijke plek, maar u kunt makkelijk oordelen. Deze mensen zijn in 1 verwoestende klap hun hele hebben en houwen kwijtgeraakt, als je al niet veel hebt in deze tijd is dat ontzettend kostbaar en dan: het zullen je geliefden maar zijn die daar onder het puin liggen en waarvan het totaal niet duidelijk wordt wanneer ze hem zullen gaat zoeken. De pijn en het verdriet moeten immens zijn geweest.
Ook voor de hulpdiensten moet dit trouwens vreselijk zijn geweest, ja men is voorbereid op rampen en noodscenario’s en draaiboeken liggen klaar maar als het dan echt een keer gebeurt, schrikt iedereen en blijken er toch altijd weer onvoorziene omstandigheden te zijn, van die omstandigheden waar geen draaiboek op bedacht was.
Mijn wijkkie, het zal jaren gaan duren voordat men hier weer een beetje overheen komt maar 1 ding heb je bewezen. In tijden van nood is men er voor elkaar, in tijden van nood steekt men de handen uit de mouwen en wordt niemand in de steek gelaten. Ondanks dat ik verdrietig ben om wat er is gebeurd, de slachtoffers die gevallen zijn, toch ben ik ook trots op jullie, trots op al die spontane initiatieven die ontstonden. Met zijn allen bouwen we aan het herstel en zijn we er voor iedereen die het nodig heeft!
3 Reacties
Uw drugslab wijkje:
Alle ellende is uiteindelijk aan henzelf te danken is nu boven water gekomen.
Het houdt maar niet op.
Ik wilde mijn voorgevoel geen voorrang geven.
Maar de realiteit is dus toch weer gelijk aan mijn voorgevoel.
Moet ik me excuseren voor mijn voorgevoel?
Nee.
Het zal me ook niet verbazen dat naast die haast om de lichamen te bergen er nog wat anders (snel) geborgen moest worden.
We hebben wel een gigantische probleem, wat mij dus ook NIET verbaasd.
Rotterdam – Zaterdagmiddag hield de politie een 34-jarige Rotterdammer aan. Hij wordt verdacht van betrokkenheid bij het vervaardigen van verdovende middelen op de Schammenkamp.
Zijn rol wordt verder onderzocht. De politie sluit meer aanhoudingen niet uit.
Maandag 29 januari rond 20.30 uur was er een enorme explosie onder een wooncomplex aan de Schammenkamp in Rotterdam Vreewijk. Hierbij kwamen drie personen om het leven. De hele week zijn de hulpdiensten met man en macht bezig geweest een veilige situatie te creëren om zo de lichamen van de drie vermiste en overleden personen te kunnen bergen. Vrijdagochtend werd het laatste slachtoffer geborgen. Vanaf toen werd alles op alles gezet om de oorzaak van de explosie en brand te achterhalen.
Tijdens het veiligstellen van sporen stuitte de recherche op verschillende attributen die te maken kunnen hebben met het vervaardigen van verdovende middelen. Op basis van deze informatie hield de politie de 34-jarige Rotterdammer aan. Wat zijn exacte rol is onderzoekt de politie. Uiteraard onderzoekt de politie ook of de aangetroffen attributen de oorzaak kunnen zijn van de explosie.
Dan het Westland, heeft ook z’n “leuke wijkkies” waar je nicht ook je zus en zomaar je moeder kan zijn.
Poeldijk bijv. Bij een joekel van een brand vannacht in Poeldijk is de brandweer belaagd en bekogeld en moest zelfs de ME in actie komen.
Naar ja, die grote olifant in de kamer…De politie in Spanje bijv. is politie.
Daar fuck je echte niet mee.
Hier in Nederland zijn ze vooral divers en lekker inclusief.
Want de politie is er voor iedereen!
Niet vermeld wordt wat de oorzaak was van de onlusten, ik neem toch niet aan dat ze niet zonder enige aanleiding zomaar op de brandweer of de politie beginnen te smijten.
Poeldijk is zo’n beetje het enige dorp in het Westland dat Katholiek is en er wonen naar mijn weten nauwelijks allochtonen. Of heeft Poeldijk doorgesnoven jeugd net zoals in Urk, Volendam en dat soort dorpen of misschien zuurstofgebrek bij de geboorte of zo, komt voor?
In Poeldijk wonen niet de snelste hazen in het bos. Ze hebben wel de scherpste messen in de la, vertelde mij iemand onlangs.
Of bestond de ‘menigte’ waarschijnlijk toch uit een “kwetsbare” minderheid, waardoor de veiligheid van de ME’ers kon niet langer worden gewaarborgd. De Driehoek was vast niet aanwezig, maar de Nationaal Coördinator zal spoedig op de hoogte gebracht worden.
Afijn, bij de politie werken tegenwoordig nu veel jonge mensen tussen de 20 en 30 jaar.
Allemaal woke. Daar kun je natuurlijk niks van verwachten.
Geweldplegers, relschoppers…een publiek register van maken. Net zoals in de VS met sex offenders. Gewoon met foto. Zodat iedereen kan zien met wie we te maken hebben. Inclusief werkgevers en uitkeringsinstanties. Want als je op zo’n website staat krijg je natuurlijk geen uitkering.
Normaal zie je altijd veel waardering voor de anti-overheid dorpscultuur. Nu even niet.
Ik hou dan ook m’n hart vast als de spreidingswet een feit wordt.
Beetje jammer voor Poeldijk.
Oja, nog één vraag: WAAROM in godsnaam…protesteren tegen het blussen???