Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Soms weet ik het gewoon niet meer, of beter gezegd begrijp ik het niet meer. Zijn mensen nou bewust of onbewust onbeschoft, lomp of gewoon onvriendelijk? Het lijkt wel of er sprake is van collectief horkerig gedrag en het lijkt ook nog besmettelijk want ik betrap me er zelf ook soms op en dan denk ik bij mezelf: “Dat had ik zo niet hoeven doen, dat had wel wat vriendelijker gemogen”.

Een collega zei vanmorgen tegen me: “Die mensen daar (ze was een paar dagen naar Limburg geweest) zijn zo vriendelijk en behulpzaam.” Ze was een bloemenwinkeltje ingelopen waar achterin kleding werd verkocht. Het was tegen sluitingstijd en ze wilde toch even kijken bij de kleding. Het was geen probleem, “Ga rustig even kijken en maken wij gewoon je boeket alvast, welke kleur wil je in het boeket hebben?”

Het was gewoon weer wennen om terug te zijn in Rotterdam. Ik heb zelf ook zo `n soort ervaring. Een paar jaar geleden verhuisde mijn dochter naar Enschede om te studeren. We gingen daar naar een huis kijken en in de middag wilde ik de TomTom instrueren om ons weer terug naar Maassluis te begeleiden, echter er ging iets mis en het lukte niet. Op een gegeven moment tikte iemand op mijn raampje en ik schrok me een ongeluk. Ik schoot meteen in mijn defensieve houding met de gedachte “Wat mot je?” Ik opende mijn raam en nog voordat ik iets kon zeggen vroeg deze meneer of hij mij wellicht kon helpen want blijkbaar was ik niet bekend in de omgeving! Werkelijk waar? Iemand die zomaar, zelfs zonder te vragen zijn hulp aanbood? Ik was totaal van mijn à propos. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Terug in het Rijnmond gebied is het weer die lompe, onvriendelijke, passief-agressieve houding die de toon voert en waar je je tegen wapent door dezelfde houding aan te nemen. Wat is dat toch dat we hier, in vergelijking met de rest van Nederland toch een ander soort mentaliteit lijken te hebben?

Van de week nog bij een voorlichting van de gemeente Maassluis over de bouw van de nieuwe Olympiahal. Als je als bewoner je zorgen uit over mogelijk geluidsoverlast omdat de horecavoorziening groter wordt/anders wordt en recht tegenover ons komt te staan. Andere genodigden vinden het direct een onzin vraag of anders gezegd “je maakt je zorgen om niets”.

Waarom gelijk zo`n reactie, laat de ander in zijn of haar waarde i.p.v. direct je mening erover te geven: “Dan moet je niet bij een voetbalveld gaan wonen, Je hoort het toch ook als de feesten in Maasland zijn, er zitten twee velden tussen dus daar hoor je niks van.”

Maar dat vraag ik allemaal niet, ik vraag ook niet of u uw mening over mijn zorgen wilt geven en eerlijk gezegd vind ik het jammer dat er niet in stilte naar elkaars verhaal geluisterd kan worden. Ik wilde mijn zorgen en vragen kwijt bij de gemeente en de projectontwikkelaars zodat die, zover mogelijk, meegenomen kunnen worden in het geheel. Dat professionele mensen, met verstand van zaken, zich wellicht daarin kunnen verdiepen.

Uiteindelijk reageerde ik, tot mijn spijt, op dezelfde manier. In plaats daarvan had ik kunnen aangeven dat ik het niet prettig vond dat een aantal personen mij in de rede vielen en opmerkingen dachten te moeten maken over mijn zorgen, dachten dat het oké was om mijn zorgen te bagatelliseren want dat is het namelijk nooit. Iemands zorgen zijn iemands zorgen ook als u er een andere mening over heeft.

De avond zorgde er ieder geval weer voor dat ik me weer bewust werd van mijn eigen onvriendelijke, horkerige gedrag en hoe ik het anders had kunnen doen. Misschien herkent u het verhaal, van anderen of zelfs van uzelf. Misschien denkt u nu zelfs wel aan uw eigen momentjes waarvan je nu denkt, “Ja, dat had anders gekund”. Gelukkig dan maar. Als we met elkaar die momentjes oppakken kunnen we het voor ons allemaal weer een beetje gezelliger en vriendelijker maken. Zou dat niet ontzettend fijn zijn?

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 150 lezers


Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp

Trudie Pasterkamp | Zaterdagcolumnist per 9-2017 | Coach Rouwverwerking & Verlies | Praktijk ELBE | Forum voor Maassluis■ Steunraadslid 2022-2026 ■