Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 17
In mijn vorige column schreef ik over gebeurtenissen die toen aanstaande waren. Voor een deel zijn ze dat nog, maar intussen is er al weer veel gebeurd. Het kabinet is afgetreden om reden van het toeslagen-drama en Biden is president geworden. Beide gebeurtenissen hebben naast pijn en chaos ook veel gesprekstof opgeleverd.
Intussen zijn er al weer nieuwe incidenten. Minder vaccins dan “afgesproken”: wanneer zouden ze in Brussel het verschil gaan snappen tussen resultaatverplichtingen en inspanningsverplichtingen? Die woorden passen weliswaar niet op je scrabblebord, maar zouden voor de onderhandelaars toch bekende begrippen moeten zijn. En de GGD die onze privacy letterlijk te grabbel gooit. Om er maar twee te noemen. En om over de manier waarop de slachtoffers van het ongekende toeslag-onrecht worden “behandeld” maar te zwijgen.
Vele uren praatprogramma’s worden uitgezonden. Maar wordt er nog wel naar elkaar geluisterd of blijft men lekker in zijn eigen kokertje?
In Maassluis gaan er gelukkig ook veel dingen goed. Er wordt flink gebouwd: overal hoor je vanaf ’s-morgens 7 uur gehei. Wij vieren straks het slaan van de laatste paal op het Balkon in plaats van de eerste. De WMO en de Jeugdzorg ondergaan een verbeteringsproces. De mobiliteitsvisie komt ter inzage en staat open voor zienswijzes. De APV (Algemene Plaatselijke Verordening) is weer geactualiseerd: carbid schieten mag niet, maar u mag wel een DIXI voor uw huis zetten als u aan het verbouwen bent.
En Samen Sterk Maassluis en Stichting Present doen veel goed werk tegen de eenzaamheid in onze woonplaats.
Vergaderen doet de gemeenteraad nu vooral achter of voor een scherm. Het is maar van welke kant je dat bekijkt. Dat doet geen goed aan de dynamiek en de inhoud van de gesprekken en debatten, maar ’t is even niet anders.
Mijn fractiegenoot Klarie schreef vorige week al een column over een gebrek aan echt overleg over gemeentezaken. Los van de Corona-beperkingen van dit moment trouwens. Daar kwam welgeteld één reactie op. De enquête over betrokkenheid van de inwoners bij beslissingen in de gemeente werd slechts ingevuld door 1% van de Maassluizers.
Belangrijkste vraag voor mij is dan ook: hoe komt het dat er slechts zo weinig mensen zo’n vragenlijst invullen? Geen interesse? Geen vertrouwen in politiek en bestuur? Niet gezien dat er een enquête was? Te druk? Onduidelijke vragen?
Waar is de plek waar we nog wel in goede sfeer van mening kunnen verschillen? Social media? In een naïef moment heb ik op FB een keer gereageerd op een stelling, van een politieke stroming die niet de mijne is, over de boeren die maar moesten stoppen met boer zijn. Ik werd spontaan uitgemaakt voor “hersenloos” door een andere gespreksdeelnemer; veilig vanachter zijn scherm uiteraard.
Ik heb toen snel een paar IQ-testen gedaan en gelukkig viel het resultaat mee. Ik wist ook al mijn pincodes nog. Maar het gesprek of dat wat er voor door moest gaan, was wel afgelopen.
De vraag blijft: waar vinden we elkaar nog om van gedachten te wisselen op een inhoudsvolle en respectvolle manier? In Athene was ooit de Areopagus the-place-to-be om je mening te bespreken. Het Museumplein zou de plek bij uitstek voor ons land kunnen zijn, maar dat is ook al geen optie meer: “ Ga weg – de politie treedt op “. Op onze eigen Markt dan?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 236 lezers
Gelukkig worden de kleine problemen nog wel opgelost: u mag een DIXI neerzetten als er verbouwd wordt. Wel graag voor uw eigen huis dan.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Ieder heeft een eigen reden om niet betrokken te willen of kunnen zijn. Er is dan ook geen generieke oplossing voorhanden. Ik heb de vraag bewust open gelaten in de hoop dat er enkelen zouden zijn die er over na gaan denken, maar misschien ben ik daar wel te naïef in. Voor mij heeft het in ieder geval te maken met invloed: hoeveel invloed ervaart men? En die invloed is gaandeweg steeds meer afgenomen: o.a. door allerlei samenwerkingsverbanden wordt de invloed per individu steeds geringer. Dat zie je in lokale situaties, maar ook landelijk in EU-verband. Dat is wat ik in mijn eigen kring opmerk. Voor anderen ga ik niet spreken.
Beste Leo, ik kan wel een aantal redenen verzinnen waarom mensen niet meer betrokken zijn bij de politiek, landelijk en plaatselijk. We weten inmiddels ook dat er ook via de columns weinig respons gegeven word. Misschien zou je in plaats van de vraag hier neer te leggen een voorstel kunnen doen?