Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


 

column nr: 17

Ik merk dat mijn hoofd vanaf het moment dat er één ding in mijn agenda staat, denkt “Zo, die dag is vol, meer kan er niet bij”. Als er dan een vraag komt of ik toevallig tijd heb om iets leuks te gaan doen en ik zie dat blokje in mijn agenda staan, komt de paniek meteen omhoog. Na 2 seconden logisch nadenken over het feit dat het blokje een reminder is voor het sturen van een kaartje naar iemand, wat 5 minuten werk is, komt mijn hoofd weer tot bedaren.

Zo gaat het ook als ik in de agenda zie dat het weer tijd is voor een nieuwe column. Ook al maakt niemand in deze tijden nog echt veel mee, blijft het toch altijd zoeken naar een moment om te gaan zitten en te typen. Die stress is echter nergens voor nodig, want een column kan in 20 minuten op digitaal papier staan. De enige voorwaarde is dat je dan wel inspiratie moet hebben, en dat is lastig in een jaar waarin de tijd grotendeels thuis doorgebracht wordt omdat de wereld afgeremd is. Dus dan gaan we juist maar een column schrijven over dat gevoel.

Aan de andere kant ben ik ook héél goed in het omgekeerde gedrag van veel tijd hebben om iets aan te pakken en dan totaal wat anders doen. Een zeer duidelijk bewijsstuk hiervan was in de periode waarin ik mijn masterscriptie aan het schrijven was. Of tenminste, dat was dan de bedoeling. ’s Ochtends stond ik al vroeg op om in de startblokken te gaan staan voor een dag typen, lezen, analyseren en zoeken. Alles om die 20 duizend woorden vol te krijgen. Uiteindelijk is dit gelukt, maar man man man wat is er ook veel scriptieontwijkend gedrag geweest. Naast een scriptie schrijven, heb ik mijzelf in deze periode ook geleerd hoe ik zelf mondkapjes kan maken met een naaimachine, zijn er broodnodige videobel borrelsessies geweest en vond ik het ook belangrijk om zelf meerdere versies van een “deelnemers gezocht” foto te maken voor mijn enquête in plaats van er één van Google te plukken.

Qua tijd werkt mijn hoofd dus een beetje in extremen. Óf er is echt geen tijd omdat er al één ding in mijn agenda staat in die week en er daardoor niks meer bij kan, óf ik heb juist tijd om een keer de dingen te doen waar ik normaal geen tijd voor heb en dan doe ik juist alle andere mogelijke activiteiten. Ik heb mijzelf nu dus maar gedwongen om dat extra uurtje wat door de wintertijd vrijkwam te gebruiken om deze column te schrijven. Op die manier heb ik er in theorie wel tijd aan besteed, maar in praktijk juist niet.

Ik stel voor om een petitie te starten om een maandelijkse tijdsprong in te voeren waarin al die kleine dingetjes waar normaal geen tijd voor is gedaan kunnen worden. Na dit uurtje springt te tijd gewoon weer terug en kan iedereen weer door met zijn dag. En heb je een keer niks op de to do lijst tijdens dit uurtje? Dan doe je gewoon een dutje zonder dat het voor een schuldgevoel zorgt.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 158 lezers

Robin Sterrenburg

Robin Sterrenburg

ROBIN STERRENBURG| Marketing & publiciteit bij Stadsgehoorzaal Vlaardingen | Media en Journalistiek, MA | Algemene Cultuurwetenschappen, BA