Column(170): Raar land

Elke dag lijkt het een beetje gekker te worden in Nederland, soms begin ik gewoon te twijfelen aan mezelf. Eind juni had ik een afspraak bij de reumatoloog in het Reinier de Graaf gasthuis.

Aan het einde van het gesprek werd gevraagd of ik nog herhaalrecepten nodig had en ja, dat was het geval. Tegenwoordig krijg je natuurlijk geen receptje meer mee maar gaat het digitaal gelijk naar de apotheek en krijg je van de apotheek een berichtje dat je medicijnen klaarliggen.

Dat is fijn geregeld! Soms vergeet ik naar de apotheek te gaan en merk ik dat pas op het moment dat mijn medicijnen op zijn. Gelukkig had ik er nu eerder erg in. Raar zou je zeggen want je krijgt toch een berichtje van je apotheek? Klopt maar in dit geval was dat niet gebeurd.

Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat het misschien mis was gegaan in het ziekenhuis dus ik nam even contact op en daar werd me bevestigd dat ze het wel degelijk hadden doorgestuurd naar de apotheek. Voor de zekerheid alle gegevens nog even gecheckt, ja, dat klopte allemaal. Tja, dan maar naar de apotheek, er kan tenslotte ook weleens een berichtje misgaan. Nee hoor mevrouw, er zijn geen medicijnen voor u hier. Uitgelegd dat ik al contact had gehad met het ziekenhuis en dat het wel degelijk was verstuurd. Nog maar een keer kijken dan. Oh, ja dat klopt die medicijnen zijn landelijk niet voorradig en daarmee was de boodschap klaarblijkelijk ten einde gekomen. Dat ik geen boodschap aan die boodschap had kwam niet op bij de medewerker, waarop ik vroeg: “Ja, en nu dan? Waarom krijg ik daar geen bericht van, waarom zit ik de hele tijd te wachten op jullie berichtje dan?”

Ja mevrouw, maar we kunnen toch niet iedere keer daarover berichten versturen? Heeft u enig idee hoe vaak medicijnen niet leverbaar zijn? Nee, dat weet ik niet meneer van de apotheek en eerlijk gezegd interesseert me dat ook niet. Ik vind het vrij normaal dat als ik iets bestel en het niet ontvang daarover berichtgeving ontvang, maar zo “normaal” is dat dus niet.

Hoe nu verder dan meneer van de apotheek? Mevrouw, dan moet u de arts bellen en vragen voor vervangende medicijnen en toen kon ik weer gaan.

Het ziekenhuis maar weer gebeld waar ik van de assistente te horen kreeg, “Oh ja, dat klopt, dat medicijn is heel slecht verkrijgbaar.” Nou dan breekt mijn klomp, als dat ook in het ziekenhuis al bekend is waarom schrijft de arts dan niet gelijk een vervangend middel voor? Ja, zegt mevrouw de assistente, misschien wist de arts dat niet. De arts is nu op vakantie, als hij terug is zal ik hem vragen om een vervangend middel voor u voor te schrijven…

Is goed hoor mevrouw, ik wacht het wel af hoor, het zijn tenslotte maar medicijnen.

Om mij heen hoor ik dagelijks van dit soort gekkigheid. Als jezelf niet alert bent en adequaat kunt reageren dan ben je echt de klos. Als je geen mensen om je heen hebt die je dan vervolgens kunnen helpen ben je dubbel de klos. Wat gaat er toch mis in dit land?

Vandaag nog hoorde ik het verhaal van de dochter van een mevrouw, haar moeder is aan het revalideren na een heftige beroerte en de fysio had aan de dochter gevraagd of ze al een begeleid wonen voor haar moeder had geregeld. Ze belde me in paniek op, wat moet ik doen?

Serieus? Professionals moeten al hemel en aarde bewegen om dit op een korte termijn voor elkaar te krijgen, hoe kan je, op deze manier, de vraag neerleggen bij een jongedame die van de hoed nog de rand weet? Bovendien kan zij dit helemaal niet regelen. Mevrouw verblijft bij een zorginstelling die nota bene zelf dit soort opvang biedt, waar professionals werken die precies weten hoe ze dit aan moeten pakken, waarom regel je dit niet gewoon zelf? Er was tegen dochter gezegd dat ze wel op moest schieten want haar moeder moest binnenkort de revalidatie verlaten. Dochter was in tranen.

Waarom doen we elkaar dit aan en waarom hebben we alles zo moeizaam geregeld met elkaar dat niemand er eigenlijk meer eigenaar van wil zijn, A) omdat de plekken er niet meer zijn en B) omdat de aanvraag zo moeilijk is geworden dat niemand het meer wil doen.

Schandalig vind ik het.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗