Column(171): Het verhaal van het tegeltableau

[redactie] Een reprise van column (15) van 24-2-2018, omdat de laptop van Trudie dienst weigert

Deze keer een iets andere column dan normaal. Een column niet geschreven door mij, maar eigenlijk door mijn vader, Aad Pasterkamp.

Zoals bij “oud-sluizers” bekend, had mijn vader een enorme verzameling met alles wat betrekking had op Maassluis. Ik vind het leuk om soms te kijken naar de foto’s uit de periode dat hij zelf jong was, foto`s van een jonge matroos, overal genomen, Amerika, Mexico en Panama. Een echte avonturier! Tussen al die kleine foto’s vond ik een schrijven van zijn hand, het verhaal van het tegeltableau, met een aantal foto’s van dit tableau.

Ik wil onderstaand “zijn column” dan ook graag delen met u

“In 1942 werden er twee Joodse families gedeporteerd uit Maassluis. Familie Coltof (de fotograaf), zij woonden aan de Noordvliet en de familie van Gelderen (de slager), zij woonden op de markt. Daardoor kwam de slagerij leeg te staan.

Bij het bombardement op Maassluis op 18 maart 1943 brandde de slagerij van de familie Warnaar, gevestigd in de Wagenstraat, geheel uit. Slager Warnaar besloot toen de slagerij voort te zetten bij Slager H. v.d. Spek aan de Jokweg. De Slagerij van de familie van Gelderen stond nog steeds leeg en uiteindelijk kreeg Slager Warnaar toestemming om deze slagerij tijdelijk te beheren tot de familie van Gelderen terug kwam.

Na de oorlog werd duidelijk dat de familie van Gelderen de oorlog niet had overleefd even als de familie Coltof. Na overleg met instanties en familieleden van de familie van Gelderen in Amerika kon Slager Warnaar het pand overnemen, met de vraag van de familie van Gelderen om een gedenkbord in de winkel te plaatsen. Daar werd door de familie Warnaar aan voldaan met een tegeltableau, dit tegeltableau hing jaren in de winkel.

Slager Warnaar werd later overgenomen door de Gebr. Bergwerff en die besloten om de winkel in 1986 te verbouwen. Op vrijdag 24 maart ontving ik een telefoontje van Leen van de Linden en hij vertelde mij dat het tegeltableau bij de verbouwing in de weg zat en dat het verplaatst moest worden. Hij vroeg mij er foto’s van te maken. Zaterdags bij de verbouwing lukte het niet om het tableau eruit te hakken, het einde was een veilingkist.

Een paar dagen later belde Slager Bergwerff mij op met de vraag of de foto’s goed gelukt waren en of hij er een mocht hebben. Zij hadden besloten om een nieuw tegeltableau te laten maken. De foto’s zouden dienen als voorbeeld. Dit nieuwe tableau is vervolgens in Delft gemaakt en enige tijd later weer in de winkel geplaatst.

De scherven van het oude tableau heb ik, samen met mijn zoon, toen uit de container gevist en mee naar huis genomen. Mijn vrouw is daarmee aan het puzzelen geslagen en na enige tijd had ze het aardig in elkaar. Mijn zoon heeft toen al de scherven aan elkaar gelijmd en het resultaat was verbluffend. Wij besloten om het eindresultaat op een houten plaat te lijmen en de ontbrekende stukjes heeft hij met gips dicht gemaakt, klaar was het.

Er ontbrak nog één ding, de ontbrekende letters moesten er nog op, via via is het toen gelukt om door een professionele mevrouw dit opnieuw te laten schilderen, twee zondagen was zij er mee bezig en toen was het tegeltableau klaar. Na overleg met de Gebr. Bergwerff hebben wij besloten om het aan de Gemeente Maassluis te schenken maar door wethouder v.d. Knaap werd het afgedaan met de woorden: “Wij hebben al rommel genoeg”.

Later kwam het Joods museum en nog een ander museum ervoor maar wij vonden het beter als het in Maassluis bleef. Jaren later is dat ook gebeurd, gelukkig. Het bevindt zich nu in het Gemeentemuseum.

Inmiddels zat bord no:2 al enige jaren in de winkel toen de Gebr. Bergwerff in 1999 besloten om de winkel te gaan verbouwen en weer zat het tegeltableau in de weg. Men besloot het beter te doen als het eerst tableau, wat ook aardig lukte. Men had het op het hakblok gelegd en met een diepe zucht gleed het er zo af. Ook dit tableau ging aan scherven. Na overleg met de Gebr. Bergwerff besloten wij, om na onze vakantie in augustus 1999, het tegeltableau weer in orde te maken. Na enige weken was dat klaar, nu is het ingelijst door Ron de Hoog en wordt het in maart 2000 weer opgehangen. We hopen dat het nog lang blijft hangen.

Aad Pasterkamp”.

Ik herinner me nog hoe druk mijn vader, mijn moeder en mijn broer met het tableau bezig waren, uren van puzzelen staken zij erin. Toen het tableau eenmaal af was en mijn vader in eerste instantie niemand vond die het tableau wilde hebben werd mijn moeder minder blij want het was een groot ding, een echte sta in de weg.

Dit hele project was mijn vader ten voeten uit, altijd in de weer voor zijn hobby, zijn Maassluis.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗