Pesten, we krijgen het maar niet uitgeroeid. Hoe hard we het ook proberen, wat we dan ook doen, de neiging om iemand naar beneden te halen blijft. Op bijna elke school prijken er wel anti-pest protocollen. Contracten dat er niet gepest gaat worden moeten ondertekend worden. Orka-lessen of andere cursussen waarin we de kinderen laten zien wat wel oké en wat niet niet oké is.

Toch blijft het pesten bestaan. Volgen er talloze gesprekken met school. Als je geluk hebt neemt de school het serieus en volgen er gesprekken met alle partijen. Wanneer je pech hebt word je keer op keer met een kluitje het riet ingestuurd. “In de pauze zijn wij er niet bij, dan kunnen we er niets aan doen”. “Je moet niet zo heftig reageren”. “Het valt allemaal wel mee”. “We weten dat het geen lieverdje is/ hij of zij heeft nu eenmaal een rugzakje”. Of de ultieme dooddoener: “Als het nog een keer gebeurt, dan moet je naar de juf toe komen”. Een leuk idee, maar het schiet niets op. Het kind in kwestie wordt namelijk nog harder gepakt, wanneer het om elk wissewasje naar de juf rent. En hoe vaker hij of zij aan de bel trekt, hoe minder serieus ze het lijken te nemen.

En ik spreek hierbij uit ervaring. Toen mijn kind met een boek op haar hoofd geslagen werd, was de reactie van de juf: “Het was “maar” een dun boekje”. De reactie van de moeder van het kind: “Hij heeft alleen maar haar arm geraakt”. Het feit dat hij mikte op haar hoofd en zij deze afschermde deed er dus blijkbaar niet toe. En toen uiteindelijk naar boven kwam dat het geen dun boekje maar een juist een dikke pil bleek te zijn, kwam de reactie dat het nu te laat was om er nog over te beginnen. Ik heb het zelfs meegemaakt dat een juf tegen mijn dochter zei dat ze maar iets vroeger naar bed moest. Dan zou ze niet zo heftig meer reageren.

In plaats van dat de pesters aangepakt worden, wordt de aandacht verlegd naar degene die het moet ondergaan. Die moet maar een cursus “weerbaarheid” gaan volgen. Niet zo heftig reageren of wat steviger in zijn of haar schoenen gaan staan. Voor mij is dat hetzelfde als wanneer we een slachtoffer van verkrachting gaan vertellen dat zij zich de volgende keer niet zo uitdagend moet kleden.

En kom als ouder al helemaal niet met pedagogisch onverantwoorde adviezen. Zo heb ik na maanden van treiteren mijn dochter verteld dat ik maar drie regels heb.

Regel 1: Je vertelt dat je het niet leuk vindt. De welbekende: Stop, HOU OP!
Regel 2: Je waarschuwt 1 keer dat je terug gaat slaan.
Regel 3: Je slaat zo hard dat ze het dagen na de klap nog voelen.

En mocht ik dan naar school moeten komen, dan zou ik ze heel vriendelijk vertellen hoe trots ik op haar ben. Alleen zit geweld niet in de aard van mijn dochter. Uiteindelijk bleek voor ons een verandering van school DE oplossing te zijn. Daarna heb ik mogen ervaren hoe het is wanneer jouw kind wel met plezier naar school gaat. Een wereld van verschil kan ik jullie vertellen.

Al hou ik wel mijn hart vast voor wat hierna gaat komen. Want pesten is niet alleen beperkt tot de basisschool. Ook op de middelbare school, vervolgonderwijs en zelfs in de “volwassen” wereld speelt pesten een rol. En dan heb je in deze tijden niet alleen met fysiek pesten te maken. Ook digitaal kun je iemand volledig verwoesten.

Ik kan alleen maar hopen dat ouders hun kinderen bijbrengen dat pesten niet oké is. Dat je iemand niet doelbewust kwaad moet doen om jezelf beter te laten voelen. Maar ook dat ze de “superkracht” hebben om het pesten bij een ander te stoppen. Want wanneer de hele groep opstaat, dan zal de pester eieren voor zijn of haar geld kiezen. Niemand is verantwoordelijk voor het gedrag van een ander. Maar je bent in mijn ogen wel medeplichtig wanneer je er iets aan kunt doen maar ervoor kiest de andere kant op te kijken!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 238 lezers

Editor's Rating

Spijker op de kop
Het gebeurt op elke school. Dat is nog geen vrijbrief om er als school met de pet ernaar te gooien met slappe excuses. Vroeger was de pestkop snel eruit gepikt, tegenwoordig worden ze gepamperd. Het poldermodel is doorgeslagen naar de basisschool en beschadigt de jonge mens al voordat deze naar de puberteit overgaat. Een groot falen in het beleid. Helga geeft raad. Nu is het aan de scholen om eindelijk over te gaan tot actie.
Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!