Column(18): Als we één familie zijn, dan …

column nr: 18

Jongeren, waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal?  Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen.  Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom!

Eén van mijn favoriete evenementen om te organiseren is “de langste tafel van Maassluis.” Wanneer organisaties hun krachten bundelen om mensen met elkaar te verbinden en daarbij ook verschillende culturen te betrekken… ik vind het geweldig! Midden in de Koningshoek werd nu alweer voor de vierde keer een heel lange tafel gedekt waar iedereen kon aanschuiven. Gezamenlijk koken en gezamenlijk aan tafel zitten, jong en oud, waar je ook vandaan komt…

Vandaag doen we ons voor als één grote familie. Tenminste… dat zou mooi zijn als we dat voor elkaar krijgen. Maar wat houd dat in? Hoe gedragen we ons dan… hoe gaan we met elkaar om en hoe ziet de wereld er dan uit?

Dus als we allemaal één grote familie zijn dan… mijn missie is om over deze vraag met jong en oud in gesprek te gaan. En uiteraard staan voor deze column natuurlijk de jongeren centraal. Hun aanwijzingen en gedachten hierover zet ik graag in het zonnetje.

Ik schuif aan bij twee jonge vrolijke meiden. Ik schat ze een jaar of 13. Ze zijn samen op stap omdat éénvan de meiden jarig is. Nou dat is natuurlijk helemaal leuk! En ja als je jarig bent dan wordt er voor je gezongen. Samen proberen we onze beste noten voor de jarige te laten klinken. En de Maassluisers laten zien hoe spontaan ze kunnen zijn. Er komen leuke reacties van mensen die voorbijlopen en de moeite nemen om haar te feliciteren. Ik zie haar glunderen… een bijzonder momentje.

Dan raken we in gesprek over  hoe gedragen we ons als we één grote familie zijn?

Dat is simpel voor de meiden: “Dan steun je elkaar als het nodig is! En dan is het belangrijk dat je goed naar elkaar luistert.” Ik denk dat ze wel iets belangrijks onder de aandacht brengen. In kleur wordr het direct opgeschreven op een schildersdoek. Na een uurtje zijn al heel wat doeken gevuld. Hier blijkt maar weer “wijsheid wordt niet bepaald door leeftijd.”  Voor sommige volwassenen is het echt even graven van binnen om te bedenken hoe één familie te vormen. “ Hier denk ik normaal niet over na”, is hun opmerking. Maar anderen denken daar wel vaker over na. Er komen ook bij hun pareltjes naar voren… maar dat is voor een andere column.

De jongeren en kleintjes blijken simpele heldere ideeën te hebben over de familie vraag. Ik noem er een paar: “We zijn dan allemaal bij elkaar, niemand is alleen. Er is geen ruzie met mensen. Er is geen oorlog omdat we alles met elkaar delen. Dan is scouting ook veel leuker. Aardig zijn voor elkaar. Dan is er vrede. Dan is het altijd gezellig en soms ook niet. Alle kinderen spelen met elkaar en alle jongeren gaan met elkaar om ongeacht afkomst. Dan gaan we elkaar helpen. Dan hebben we elke dag heel veel verjaardagsfeestjes. Helpen we elkaar altijd en delen we alles, er is genoeg voor iedereen. Dan bestaat gemeen doen niet. Als we één grote familie zijn dan hebben we heel veel broertjes en zusjes.”

Op de vraag Wat  zou je doen als je koning zou zijn? reageren ze met:

“Ik zou willen dat iedereen aardig is. Dan delen we veel meer, doen we veel meer en houden we van elkaar. Ik zou tegen iedereen zeggen dat je netjes moet zijn tegen elkaar en elkaar helpen. Geen vieze woorden zeggen en elkaar ook groeten, niet vechten en geen ruzie.

Een mooie wens wordt opgeschreven voor de gepeste en pester. “Ik zou wensen dat in de wereld minder gepest word en dat er een site is voor als je gepest wordt. Ik zou praten met de pester en degene die gepest wordt.”

Tja en dan hoor ik iemand zeggen: “Ik zou een reuze pannenkoek maken en met iedereen delen”…  dan smelt je toch? 🙂

De schilderdoeken staan vol met ontroerende, vrolijke en hartverwarmende uitspraken, met daartussen vele gekeurde hartjes en andere tekeningen. De langste tafel van Maassluis blijft voor mij een pareltje zoals iemand mooi weergeeft: “De langste tafel draagt bij om elkaar te leren kennen, ik heb nu mensen ontmoet die ik normaal op straat niet zomaar zou aanspreken.”

Tijd nemen om na te denken over hoe de wereld eruit zou zien als we los komen van alle oordelen en waardeoordelen die er ook zijn, en bedenken hoe we zo’n ideaal kunnen realiseren. Het evenement de langste tafel van Maassluis heeft ons gestimuleerd dit te doen. Nu nog de praktijk. Tijdens het nalezen van alle teksten valt mijn oog op een mooie afsluiter voor deze column. Een gedachte uit een liedje van de bekende zanger John Lennon.

“Imagine all the people living life in peace”`

Daar gaan we toch voor?