Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 18

Heimwee is een zinloos en naar gevoel. Ik heb vroeger nooit heimwee gehad als kind. Maar ik weet nu wel wat heimwee is. Heimwee naar het vertrouwde leven met Peter (mijn overleden man). Het vanzelfsprekende. Soms is heimwee op te lossen door gewoon naar huis te gaan als je bij oma logeert of in Spanje in een huisje zit. Maar deze heimwee is niet op te lossen. Zo kan ik verlangen naar de heerlijke korte vakanties met ons gezin in huisjes in Engeland. Maar ook al zou ik links durven rijden en zo’n huisje huren, is het niet meer als toen. Het zou een flauw aftreksel zijn en voor nog meer heimwee zorgen.

Maar de herinneringen kunnen ze me niet afnemen en de foto’s. Van Peter in zo’n Engelse keuken met bloemetjes gordijnen, een prachtige ouderwetse oven. Hij heeft een grote ovenwant aan en haalt er iets uit. Het ruikt heerlijk en het is er lekker warm. Dat zie je niet op de foto maar dat weet ik nog. Buiten wordt het donker het is herfst. Er zit een foto bij van mij in zo’n grote clubfauteuil met boek, dekentje en glas port. Hoe gezellig wil je het hebben?

Het was de tijd voor de Tomtom en we hadden Peter die overal de weg wist. Maar dit huisje lag zo godvergeten overal vandaan dat zelfs hij steeds weer zoeken moest. We zullen wel gewandeld hebben, een kasteel bezocht. We waren er ook soms in de lente, dan bestelden we ergens buiten in een tuin een high-tea en dan speelden de kinderen in een speeltuintje. Eens hadden we een huisje dat aan The Meadow (prachtig woord) lag, het was een nat grasveldje met zeldzame plantjes en ik voelde me de koning te rijk dat het bij ons huisje hoorde. Peter regelde altijd de vakanties, en ik heb achteraf geen idee hoe hij aan deze fantastische adresjes kwam. Het was zo vanzelfsprekend.

Er waren altijd wel marktjes waar ook vaak een soort kermisje was want de Engelsen worden graag vermaakt. De bossen zagen paars van de wilde hyacintjes en de holle wegen met de heggen zorgden voor heel veel vogels. Deze heggen bestonden uit wel bijna twintig soorten struiken, planten en klimmers. In de lente stonden overal gele sleutelbloemetjes tussen en in de herfst waren de heggen bont gekleurd met verschillende kleuren bessen.

De dorpjes waren té schattig! Kleine scheve huisjes aan een weggetje met klinkers. Rozenstruiken in alle kleuren omlijsten de deuren of poortjes. Kleine donkere winkeltjes met mooie spulletjes die we altijd te duur vonden maar waar ik wel mijn eerste stempels heb gekocht.

Miss Marple woont hier, of familie van haar, je zag haar overal.

Er waren niet veel restaurants maar al gingen we graag uit eten, in Engeland kookten we liever zelf. In een reisgidsje stond: de kerstpudding steken ze met Kerst in de fik wat ze met al hun eten zouden moeten doen. Veel verder dan fish met chips komen ze niet en altijd met die eeuwige erwten of worteltjes. Maar waar je hier in Naaldwijk woont of Monster, woon je daar in Sevenoaks, Sissinghurst, Devonshire. Klinkt toch idyllischer… Als je twee keer in een kroeg komt, ben je stamgast en vertellen ze ze je alles. Hoeveel ze verdienen en hun huwelijkse perikelen.

Op huwelijksreis hebben we getoerd met ons lelijk eendje door Zuid Engeland. Ik was niks gewend wat reizen betreft. We verbleven in schattige bed & breakfast huisjes waar Peter bukkend door heen liep met zijn 1.92. Bedden zo zacht dat het net wolkjes waren. Vier soorten bloemetjesbehang met bijpassende lampenkapjes of juist niet.

De mooiste herinnering was in Londen. Een bed en breakfast aan de rand van Londen. De eigenaresse had wel 1000 peper en zoutstelletjes, Peter kreeg ’s ochtends twee eitjes omdat we op huwelijksreis waren en uiteraard een bruidspaartje als peper en zoutstel. Aan onze eend kon je nog zien dat we net getrouwd waren want de bloemversiering hadden we laten zitten. We hadden onze spullen op de kamer gebracht en toen gingen we voor het eerst van ons leven met de metro. Hat was zoals het hoort regenachtig weer en in het centrum kwamen we met de roltrap naar boven en kwamen midden in het centrum uit. Het was al een beetje donker. Alles was verlicht, de reclameborden flikkerden en honderden zwarte taxi’s en rode dubbeldekkers reden door elkaar. Uit de kantoren stroomden mensen op weg naar huis. Veel mannen toen nog met een bolhoed en een paraplu. Het beeld staat op mijn netvlies, wat vond ik dat als meisje van 19 indrukwekkend!

Later zouden we nog een zeiltocht maken naar Engeland met een groep van 12 mensen, maar daar heb ik een nieuwe column voor nodig.

Engeland heeft een fijn plekje in mijn hart en door de series als Midsomer Murders, Last Tango in Halifax etcetera geniet ik op TV van het prachtige landschap.

Een paar jaar geleden heeft Martine (mijn dochter) mij in haar Mini-Cooper door Engeland gereden. Links scheurend door de holle wegen. Dapper hoor! De bootreis met haar was al vakantie op zich. Lekkere biertjes drinken en half dronken in slaap gewiegd worden in de smalle bedjes op de boot. Ik ben eens alleen en twee keer met Piet met een busreis door Zuid-Engeland gereisd en ook al was het niet zoals vroeger toch heb ik ook daar erg van genoten en -omdat het zo anders was- heb ik geen last van heimwee gehad.

Heimwee komt niet op bestelling maar als een dief in de nacht.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 364 lezers

Editor's Rating

Zonder vals sentiment geeft Carla een mooi beeld van landelijk Engeland zoals velen het kennen van televisie
Carla Brouwer

Carla Brouwer

CARLA BROUWER HELLEBRAND | Columnist 7/2019 - 1/2022 | Lezen, Koken | Natuur | fotografie | creatief | enthousiast oma | Vertelt graag te pas en te onpas hoe geweldig de natuur in elkaar steekt.

4 Reacties

  1. Yvonne
    7 januari 2021 at 19:01

    Dat heb je mooi geschreven carla en al die belevenissen zoooo leuk. En ik snap dat je daar af en toe heimwee voor hebt. Is een heel stuk van je leven geweest.ik ben super trots op je hoe je het hebt opgeschreven en kreeg er kippevel van. Lieve groet van yvon😘😘😘🌹🌹

  2. Yvonne
    7 januari 2021 at 18:57

    Dat heb je mooi geschreven carla ik kreeg er kippevel van . En ik snap je heimwee 😘😘😘😘😘😘

  3. Myriam Einerhand
    5 januari 2021 at 13:29

    Wat een feestje om te lezen en zo mee te genieten.

  4. Martha
    5 januari 2021 at 10:26

    Carla super verteld ik zie het gewoon voor me.