Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 19

Zondagochtend 6 december. Het is koud. Tintelend fris, winters weer met een waterig zonnetje. Een buurman trekt zijn racefiets uit de schuur voor zijn dagelijkse rondje. De buurvrouw laat haar hond uit. Verder is het nog stil buiten. We hebben het ‘heerlijk avondje’ overleefd met zijn allen. Met zijn allen in de groeps-app. Laat daarover geen misverstand bestaan. Ik voel me leeg en moe. Opgelucht! Dat ook. We zijn er met elkaar in geslaagd om er op 5 december iets moois van te maken. 

Nu ben ik op weg naar de kerk. Ik heb er een zangrepetitie ter voorbereiding op Kerstmis. We beginnen met een vierstemmig liedje. A capella dus zonder piano. Mijn hoofd is nog wat wollig. Koffie doet wonderen maar het keukentje is dicht… Dommage! We zingen:

Jezus, wordt vandaag en elke dag in ons hart geboren;
God dichtbij als nooit tevoren.
Oh, Jezus, wordt vandaag en elke dag opnieuw in ons hart geboren.

Pff, wat moet ik met die tekst?

Het viel ons zwaar. Pakjesavond 2020. Het was de eerste (en hopelijk enige) keer in mijn leven dat Sinterklaas niet in familieverband gevierd werd. Wat een beetje terloops in de groeps-app werd aangetipt, groeide uit tot een solide plan om onze ouders (resp. 84 en 76 jaar) op 5 december niet in de kou te laten staan. Mijn broer uit Noordwijk zou ‘Spaanse nasi’ maken zoals we dat vroeger, in het gezin, ook aten op Sinterklaasavond. Met een lang gedicht erbij. Mijn (Engelse!) schoonzus had een surprise gemaakt; het stekelige Corona-virus van papier-maché. Gevuld met sanitizer, mondkapjes en handgel. Met een hilarische rijm uiteraard. Lichthuisjes, kerstsokken, een winterse puzzel voor oma. Een muts voor opa en tekeningen van de kleinkinderen. Een hele zak vol. Daarmee waren ze wel een avondje zoet:

Maak ons uw voeten.
Maak ons uw handen.
Laat ons leven een teken van uw liefde zijn.

Wát een tekst! Laat ons leven een teken van uw liefde zijn. Dat is nogal een opdracht…

De hele avond gonsde het berichtjes in de app. ‘We staan nu bij opa en oma voor de deur!’. Een filmpje van mijn opgeschoten puberneefje (15) en nichtje (13) die op de ramen bonzen. Sinterklaas!! De deur gaat open. Grote ogen van verbazing. Nou ja.. wat is dàt nu allemaal. Spaanse nasi… in ‘onze’ oude, rode pan? Van vroeger? Wat leuk!! Opa, die muzikant is, begint automatisch te zingen. Oh kom er eens kijken:

Maak ons uw oren.
Maak ons uw lippen.
Laat ons leven een teken van uw liefde zijn.

Terwijl de avond vorm kreeg en de kinderen genoten van de kadootjes (‘Mam, dit stond precies op mijn lijstje!’) dwaalde mijn blik regelmatig af naar mijn telefoon. Foto’s van mijn broers en zussen vulden de app. ‘Hier in Zeist gaat het los maar we missen jullie wel… het is veel te leeg hier!’. Opa en oma aan de Spaanse nasi (‘Ze vinden het heeeeeerlijk!’). Groeten uit Maasbracht! En ja.. vanuit Maassluis ook groetjes terug. Ik voel me warm worden. Mijn ogen vochtig. Ik ben dankbaar en ontroerd. Dankbaar voor de liefde die we delen. Voor de kookkunsten van mijn broer. De surprise van mijn schoonzus. De tekeningen van de kinderen. De lieve, grappige en welgemeende rijmen van broers en zussen. Zoals we het gewend waren vóór Corona. Zoals we het geleerd hebben van onze (groot)ouders, want ‘Wie zaait…’.

Ik ben trots op mijn familie. Op afstand maar zo dichtbij. Zo in mijn hart. En het begint me langzaam te dagen:

Jezus, wordt vandaag en elke dag in ons hart geboren;
God dichtbij als nooit tevoren.
Oh, Jezus, wordt vandaag en elke dag opnieuw in ons hart geboren.

 

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 156 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak