Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Dit is alweer mijn tweede column. Ik begin er lol in te krijgen en u ook als lezer hoop ik. Ik voel mij geïnspireerd door deze feestmaand: mooie vooruitzichten en dierbare herinneringen.
Ik herinner mij nog dat Cobi en ik pas een paar maanden verkering hadden en het liep tegen de kerst. Zij vond het nodig om mij aan haar familie voor te stellen en wie is Ko om daar tegenin te gaan? En zo belde ik met Kerst aan. Ik mocht mee dineren en het bleek dat de familie zou gaan fonduen.
Een pan hete olie, iedereen rond die pan aan tafel en dan een stuk(je) vlees prikken aan een vorkje dat je vervolgens lang genoeg in die olie gedompeld moest laten staan. Tijd genoeg om te kletsen ondertussen. Het was voor mij de eerst keer en bij gebrek aan ervaring lag mijn eettempo zo laag dat ik aan het eind van de vleesschotel (alles leek op) nog verging van de honger.
“Heb je wel genoeg gegeten Ko?”, vroeg de vrouw des huizes – nu mijn schoonmoeder zaliger- bezorgd. Ik schudde iets te enthousiast nee, waardoor zij besloot om voor mij nog iets extra’s op tafel te zetten onder het mom van “een jonge vent moet flink eten”. Ik deed mij te goed aan de aanvullingen en zij reageerde verwonderd met ”Nou, nou, dat gaat er goed in! We hebben er een gezonde eter bij, Piet.” Ik knikte want met een volle mond praten mag niet, had mijn moeder mij vooraf op het hart gedrukt.
Het blijkt achteraf de opmaat voor rijk gedekte tafels, want schoonmoeder had bedacht dat ik een grote eter ben. Dat heeft vele malen geleid tot copieuze maaltijden en ik heb dat maar zo gelaten. Ik heb jarenlang met veel eetlust wekelijks daar maaltijden weggewerkt. Dat was gelijk ook de reden waarom ik wat overgewicht met mij meedraag…
Zouden er nu nog steeds mensen zijn die ruim vlees eten met Kerst? Wij niet, want mijn Cobi heeft vorig jaar na de dood van haar ouders besloten dat wij niet langer ons volstouwen met dieren volgens de traditie van haar familie. Wij zijn vega geworden. En wie is Ko om daar tegenin te gaan?
Ondertussen ben ik benieuwd wat er vandaag in haar boodschappentas met kerstinkopen zit. Ik vrees dat wij het moeten doen met groentesoep, paprika’s met rijst en tofu als surrogaatvlees.
Nu ja, dan eten we tenminste weer een keertje warm deze week.
Ik wens alle lezers een aangenaam kerstmaal en denk een beetje aan mij, peinzend gebogen over een bord met vega voedsel.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 240 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
‘Ko-pieus, niet te geloven.’