Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 20
Aan de beurt voor een column. Meestal heb ik geen moeite om te weten waar ik over wil schrijven, maar deze dagen breekt m’n potloodpunt telkens af. In figuurlijke zin dan. De trieste gebeurtenissen van de afgelopen weken ontnemen me de lust om bijvoorbeeld, enigszins luchtig over de kabinetsformatie of over de overdreven klimaatplannen te schrijven.
En die 30 kilometer per uur van de vorige keer? Wat betekent dat als er om ons heen mensen vermoord worden om het beroep dat ze uitoefenen? Of zodanig mishandeld worden door een groep vakantiegangers dat ze daaraan overlijden? Of tientallen mensen omkomen in het watergeweld?
Deze verschrikkingen gebeurden dichtbij in wat wij beschaafde en ontwikkelde landen noemen, waar alles goed “geregeld” is en onze veiligheid “gegarandeerd” was.
Eerst wilde ik nog schrijven over onze MP die vond dat Hongarije maar beter de EU kon verlaten en twee dagen later kwam in het nieuws dat vrouwen niet veilig zijn op onze eigen Koninklijke Militaire Academie. Ook de “toeslag” slachtoffers zijn nog lang niet geholpen. Misschien tijd voor enige zelfreflectie? Laat maar, ook dat soort nieuws verbleekt bij wat er vorige week gebeurde. Ook al heeft het wel degelijk een dramatische betekenis.
Het ene na de andere data-lek en een bijdehandje op ict gebied kan de QR-code namaken die de Corona-toegangsapp voor de gek houdt. Op zich knap, maar niet oké dat zo iets zich zo makkelijk laat “faken”.
Ellende in alle gradaties. Ik stop er mee. Maar ’t laat me toch niet los. Wat gebeurt er toch allemaal en waarom?
Intussen ga ik wel door met de dingen die me blij maken: wandelingetjes of fietstochtjes met mensen die dat niet (meer) zelfstandig kunnen. En bij Stichting Present: op afroep van Tanja op pad gaan om een ander uit een impasse van eenzaamheid of armoede te helpen.
En dan natuurlijk nog met de bakfiets en twee kleintjes erin een ijsje scoren op de markt.
En ook deze opsomming is niet compleet. Gelukkig… er is ook nog veel om van te genieten.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 382 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
“Onschuldig, maar toch…………………!
Het is een jaar of tien geleden dat er op mijn fietstocht
naar Hoek van Holland een jongen van ongeveer 12 jaar
naast mij kwam fietsen en vroeg hoe laat is het meneer.
Ik gaf hem als antwoord: het is tien voor twaalf
waarop hij reageerde met het is acht voor twaalf
en alle Hollanders zijn leugenaars!