Column(21): Corine de hittepetit

Dr. Kuyperkade 15

column nr: 21

Ze schuiven de zaal binnen, onze 2 jonge wethouders, Corine Bronsveld en Sjoerd Kuiper. De bewoners van de Vliet en omgeving genieten volop van een daverende voorstelling met liederen van vroegere tijden. Er wordt gezongen en gelachen.

Beide wethouders praten met bewoners. Ik zie van een afstand dat het geanimeerde gesprekken zijn. Mijn vraag op een later tijdstip aan verschillende bewoners hoe men het bezoek van de wethouders heeft ervaren resulteert in positieve antwoorden. Een van de bewoners geeft aan bijzonder te spreken te zijn over Corine. “Erg leuk, wat een hittepetit zeg, leuk mens, lekker vlot gekleed”.

Ik heb geen idee wat een hittepetit is en trek het na op internet: Het kan een jongedame zijn die assertief en toch wel positief ervaren overkomt, maar ook een vrouw die druk-druk-druk is. Truus de Mier uit de Fabeltjeskrant zou ook aan deze definitie voldoen. Grappig. Nu vind ik persoonlijk Corine niet te vergelijken met Truus de Mier, die meer het truttige type is. Nee, spijker op de kop: ik sluit mij volledig aan bij de cursief geschreven woorden, in de positieve zin.

Zoals ik ooit een column schreef over onze fietsende wethouder met de opmerking “Of de kleur je nu aanstaat of niet, even terzijde, niet relevant. Het gaat om de intentie, bevlogenheid.” Zo ook schrijf ik over deze wethouder. Het gaat mij om haar intentie, haar bevlogenheid, haar oprechtheid, haar inzet en doel.

In 14 jaar tijd als partijlid, in de oppositie of coalitie als (steun)raadslid, om dan, toch nog jong, wethouder te worden in Maassluis voor het CDA. Petje af hoe je een drukke verantwoordelijke baan combineert met een jong gezin. Immers het zijn geen standaard werkuren van 9 tot 5. Menig avondje zal ze niet doorbrengen bij haar gezin.

Mogen we blij zijn met Corine als wethouder? Ik vind van wel. Een spraakwaterval, altijd ruimte voor een grap of grol, maar bovenmatig ernstig en bevlogen daar waar het om haar portefeuille gaat. Ze wil er zijn, ze wil bereikbaar zijn, ze is bereikbaar. Een gesprek op locatie of zo nodig meer privé op het stadhuis, ze is er. Haar telefoon altijd binnen handbereik om korte lijnen te houden, om relevante informatie te delen, gewoon om bereikbaar te zijn.

Maar, zoals ik al eerder over onze fietsende wethouder heb gezegd: ook deze dame valt met haar neus in de boter, in een ambtenarenapparaat dat voor ons als burger nog steeds moeizaam te bereiken is. Het zal ook haar tijd kosten om daar waar zij voor staat veranderingen teweeg te brengen, maar uiteindelijk gaat haar dat lukken.

Laten we hopen dat Den Haag niet aan haar gaat trekken om haar carrière verder voort te zetten in de Tweede Kamer, want dat zou in mijn ogen een gemis zijn voor Maassluis.

Corine kan nog veel goeds betekenen voor Maassluis, als ze maar de ruimte krijgt.