column(19): Knippen en plakken

column nr: 21

‘Sorry hoor. Ik kan dit echt niet!’ De zoveelste prop papier belandt met een boogje op de grote berg. Voor het vak Culturele Kunstzinnige Oriëntatie moet onze brugpieper organische vormen knippen à la Matisse. Ter inspiratie krijgt ze, in haar online les, een filmpje te zien en tekeningen en foto’s van natuur. Daarmee mag ze aan de slag. Het werk moet aan enkele eisen voldoen. Het moet evenwichtig zijn opgebouwd en rijk aan contrasterende kleuren. De vormen worden eerst uitgeknipt. Al dan niet uit een stuk en zonder schets of mal. Er mag niet getekend, alleen geknipt. Pas wanneer er voldoende vormen zijn uitgeknipt mag er worden gecombineerd, geschoven en.. tot slot geplakt. 

Onze dochter is nog in de knipfase en het valt niet mee. ‘Dit lijkt toch nergens op! Sorry hoor. Een kleuter knipt nog mooier’. Daar gaat weer een prop. Ondertussen probeer ik grip te krijgen op de opdracht. Matisse. Ik zoek hem op het internet. Ik zie een grote man met een grote schaar. Begon als schilder maar werd ziek en kwam in een rolstoel terecht. Toen is hij gaan knippen. Grote vellen papier. Organische vormen. De vloer bezaaid. De vormen werden aan de muur gehangen en steeds opnieuw verplaatst en met elkaar gecombineerd. Tot er balans werd gevonden. Matisse in een notendop.

De zoveelste prop vliegt door de kamer en ik besluit in te grijpen. ‘Weet je? Het is genoeg voor vandaag. Laat het even rusten, het is al laat. Morgen kijken we er opnieuw naar, goed? Dan gaan we verder met frisse blik’.

De volgende dag schijnt er een flauw zonnetje. Met twee vlechten en een zachtblauwe hoodie komt onze dochter de kamer binnen. Ze pakt de schaar en begint. Ik hoor gegrinnik. Rustig knipt ze de ene vorm na de andere. Blosjes van opwinding. Een schaterlach. ‘Kijk mam, wat ik nu weer heb geknipt! Wat is dit.. een laars? Nee, het lijkt op een beest! Zo grappig..’. Opgewekt knipt ze verder. Ik grijp mijn kans en zeg; ‘Laten we afspreken dat alles goed is. Alles wat je uitknipt heeft een vorm, toch? Laten we over die vorm geen oordeel vellen. Dat deed Matisse vàst ook niet. Sterker nog. De restvorm bleek soms beter bruikbaar dan wat hij werkelijk had uitgeknipt’.

We knippen verder en de tijd verstrijkt. Na het avondeten beginnen we met schuiven, combineren en plakken. Met twee vellen zwart papier vormen we een groot A3 formaat. Zwart, diep, donker en leeg. We leggen de uitgeknipte vormen neer. Draaien en schuiven. De laars of het beest. Een slang. Bobbelige vormen en twee scherpe punten die elkaar bijna raken. Het lijken net twee roofvogels. Met elkaar in conflict. Een warme kop thee zorgt voor ontspanning. We kijken elkaar aan. Wat is het mooi geworden. Onze puber straalt.

Het is het resultaat van een paar dagen werk. Wat begon met tegenzin, ongeloof en weinig vertrouwen, veranderde na een goede nachtrust in nieuwe zin. Ontwikkelde zich tot een spannende uitdaging en eindigde in een meer dan geslaagd project! Zo kan het gaan.

Soms verkeer je in het duister. Je voelt je alleen en ziet geen perspectief. Je zit gedwongen thuis. Weg met je routines en alles dat vertrouwd was. Je ziet geen vrienden, je mist je hobby’s. Je mag niet uitgaan, zelfs niet naar buiten. Al die beperkingen. Alles wordt je afgenomen en je mag niets meer. Zo lijkt het. Je vraagt je af hoe het verder moet. Het liefst zou je ergens mee gooien; een strijker, een baksteen, een prop papier.

Je besluit het niet te doen. Je gaat het park in en stoeit lekker met je hond. Je trekt je sportschoenen aan, belt een vriend en rent samen een rondje langs de Waterweg. Je draait muziek en danst. Je doet een online work-out. Wat lekker om je eigen tijd in te delen. Te doen wat al lange tijd op je lijstje stond en in je eigen tempo.

Leven met beperkingen geeft ook ruimte mits je deze accepteert.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗