column nr: 22

Wie kan het zich nog herinneren, schooltuintjes aan de Weverskade? Op de lagere school kon je je aanmelden om een “schooltuintje” te krijgen en te onderhouden. Indien je dit keurig bijhield dan kreeg je aan het einde van het seizoen een heus “schooltuin diploma”. Aangezien ik dol was op diploma’s, stond ik vooraan om mij aan te melden. “Graag een schooltuintje en ja… ik zal het keurig onderhouden meester Westerhof”, beloofde ik plechtig.

Zwemdiploma’s, Turncertificaten, medailles van de Verto mars of avondvierdaagse, ik verzamelde ze met veel plezier. Net zoals ik in die hoogste groep ooit vooraan stond en plechtig aan Meester Westerhof beloofde nooit te gaan roken. Als beloning kreeg ik een … diploma, daar deed ik het voor. Dat ik al stiekem op die leeftijd wat trekjes van sigaretje had genomen verzweeg ik angstvallig, om vooral niet een diploma te missen. Gelukkig heb ik ruim 30 jaar geleden het licht gezien en ben acuut gestopt met roken, een bevrijding moet ik zeggen.

Maar wat dat onderhouden van die schooltuin betreft, dat was een drama. Ik had niet het geduld om alles te zien groeien, schoffelen enz. Het was dan ook een grote onkruid bende. Wilde ik dat diploma behalen dan moest ik voor het einde van het schoolseizoen mijn tuin op orde hebben. Met veel gezwoeg en gezweet lukte het… en kreeg ik mijn diploma.

Grappig vind ik dat daar waar ik ooit begon met een school moestuin, ik nu na ruim 50 jaar een redelijke fanatieke biologische moestuinierster ben geworden, op diezelfde plek. De Vluchtheuvel aan de Weverskade. En nog steeds zijn er regels van het onderhouden van je tuin, maar nu doe ik dat met zoveel plezier.

Moestuinieren is voor mij rust zoeken, mijn handen in de aarde, schoffelen en op mijn gat zittend met het handje het onkruid weghalen. Vol trots kijk ik aan het begin van het seizoen naar mijn strakke keurige nette tuintje. De eerste fase van zaden planten in de kas, de eerste sprietjes uit de potjes zien komen, het uitpoten in de tuin. Om daarna met plezier te genieten van allerlei lekkers uit de tuin. De druiven buiten en binnen in de kas, vinden gretig aftrek. De aardbeien, de frambozen en bessen aan de struiken, in overvloed, ze zorgen voor een goede winter voorraad in de vriezer. De Franse boontjes die ontkiemen in de aarde en zo heerlijk mals smaken. De pompoenen, courgettes, tomaten, bietjes, verse munt, bleekselderij enz enz, te veel om op te noemen.

Na ooit ergens in Frankrijk een knoflooksoep te hebben gegeten ben ik als een blok gevallen voor dit look. Dus heb ik in 2017 voor het eerst knoflook gepoot in de maanden oktober/ november. Op een Franse markt kocht ik “en vrac” paarse knoflook en ben gaan experimenteren. Je moet wel geduld hebben want pas als het groen gaat verkleuren, zo rond juni/juli, is het tijd om te oogsten. En dan begint het grootste plezier, het oogsten, het drogen en daarna het vlechten van de look. Oké dat heeft wat voeten in de aarden gehad, plus gefoeter, gezucht en gesteun. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dit mij zonder Youtube nooit was gelukt. Vele malen het filmpje bekeken om dan stapsgewijs de loken te vlechten. Het leverde uiteindelijk in 2018 20 vlechtwerken op en, hoe kan het ook anders, een knoflookdiploma gemaakt door mijn Arie.

Op de volkstuin zie ik ook meer jonge gezinnen tuinieren. Niets is zo goed kinderen bewust te maken dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is al die groente in de supermarkt.

Is moestuinieren een aanrader?  Jazeker, het is werkelijk genieten.

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020

2 Reacties

  1. Aad Rieken
    27 april 2019 at 09:07

    “Moe’s(t)-tuinieren,L(r)ook Knoflook,

    Met De Vriendelijke Groe(n)ten Ook!”

  2. Marja Gerkema
    27 april 2019 at 08:33

    Courgettes met de maat van een honkbalknuppel..😉