Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 26

In april 2019 schreef ik op mijn eigen website een column over rouwverwerking. Dit naar aanleiding van een artikel die ik schreef voor de lokale omroep Pijnacker-Nootdorp.tv.

Het artikel maakte mij een beetje onrustig. Op zoek naar een bijpassende en sfeervolle foto lukt het mij niet om er één te vinden. Omdat ik als hobby ook fotografeer, toog ik naar de begraafplaats in Maasland. Aldaar lag er een rouwkrans op een graf, geen bordje, geen verdere bloemen. Door de wind was het lint al zo gedraaid dat ik geen naam kon lezen en alleen een wit lint zag. Het verbaasde mij dat er slechts één krans lag. Meestal ligt een graf vol met bloemen en kransen.

Een eenzame dood?
Aldaar maakte ik een foto van dit ene boeket. De foto werd alom geprezen door collega’s van de omroep. Bijzonder, mooi, droevig, maar de meest bijgebleven opmerking: “sfeervol.” Hoe kan deze foto nou sfeervol genoemd worden. Afijn, een intrigerende foto. Wie was deze persoon en waarom niet meer boeketten of bloemen? Ik ben nooit op zoek gegaan naar antwoorden. Misschien weinig familie en vrienden? Ik kan het je niet vertellen.

Rouw en rouwverwerking blijven mij achtervolgen
Het is nu vijf jaar geleden dat mijn vader overleed en vorig jaar mijn schoonzus. Veel te jong! En dan blijf je achter als familie en moet je dit een plek gaan geven. Soms gaan wij nog weleens langs het graf van mijn schoonzus. De Dijk is op zichzelf een mooie begraafplaats, maar zoals je zal begrijpen kom ik er niet graag. Wat moet je daar dan zoeken vraag ik mij iedere keer weer af. En als we daar dan zijn, dan komen de herinneringen. Mijn vader is gecremeerd en uitgestrooid in Hoek van Holland langs het strand. Ik mocht de as uitstrooien. Een rare gewaarwording overigens. Een stevige man en de bus met as was ongeveer drie kilo. Zo weinig blijft er dus over. Af en toe kom ik nog in Hoek van Holland en kijk dan naar de plek waar hij is uitgestrooid. Ik kijk dan graag over de zee uit en vraag mij dan af waar hij is. Met de golven mee op reis? Of zou hij in de buurt zijn?

Verhalenbundel
Afgelopen jaar heb ik het verhaal opgeschreven van mijn schoonzus. Samen met nog acht schrijvers werken wij aan een verhalenbundel, voorzien van prachtige foto’s. Nu hadden wij als schrijvers al elkaars werk geredigeerd, maar dat doet de uitgeverij ook nog een keer. Zo kreeg ik afgelopen week mijn verhaal geredigeerd terug. En wat een prachtig voorwoord van de redactrice:

Wat heb je dit mooi, maar o zo pijnlijk, weten te vangen in woorden. Mooi gedaan. Het heeft me gepakt, waarschijnlijk ook omdat er kleine kinderen bij betrokken zijn, dat maakt rouw vaak nog rauwer. Ik heb je verhaal, na de eerste zinnen, in een keer uitgelezen. Het gebeurt niet vaak dat een verhaal me zo aangrijpt dat ik het kan lezen zonder te redigeren. Zelf bij een gepubliceerd boek lukt dit zelden. Mijn complimenten. Daar mag je natuurlijk trots op zijn!””

Verwerken van verlies
Voor ieder werkt het verwerken van verlies anders. Toen mijn vader overleed, raakte ik in een depressie. Ik ben toen gedichten gaan schrijven. Dit werkte bijzonder goed en inmiddels schrijf ik over van alles en nog wat in mijn gedichten. Maar vorig jaar kon ik het niet. Ik schreef wel een afscheidsgedicht voor mijn schoonzus, maar daarna bleef het enige tijd stil op papier. Wel had ik alles in een dagboek op de computer geschreven. En uiteindelijk wordt daar dus met andere schrijvers een bundel van gemaakt. Nu wil ik niet zeggen dat iedereen moet gaan schrijven, maar zoek naar een manier voor jezelf om te verwerken.

In de afgelopen maanden heb ik veel over dit onderwerp gelezen. Om af te sluiten met een tip: lees eens het boekje van Manu Keirse “Vingerafdruk van verdriet”

Bij de lokale boekhandel te bestellen. En ben je benieuwd naar onze verhalen… Tja, dan moet je helaas nog even wachten.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 257 lezers

Jeroen den Harder

Jeroen den Harder

Jeroen den Harder | per 3/2019 VRIJDAGCOLUMNIST 1x per 2 weken | Journalist en Columnist bij Pijnacker-Nootdorp.tv - Feel Good Radio | Dichter