Column(22): Moordneigingen

column nr: 22

Tsjechov – een bekend Russisch toneelschrijver- heeft eens gezegd dat als er aan het einde van het toneel een schot valt, er aan het begin van het toneelstuk een geweer te zien moet zijn. Dus hierbij laat ik alvast een waterpistool zien.

Ik heb nog nooit een revolver in mijn handen gehad of een moord gepleegd, toch komen deze zaken voor in zeker 50 % van alles wat ik ooit gelezen heb en bekeken op TV of bioscoop. Dat is eigenlijk wel raar, veel hoofdpersonen zijn detectives, inspecteurs, rechercheurs, psychopaten, boeven of spionnen. Niemand in mijn vrienden of familiekring heeft een van deze beroepen of is psychopaat. Raar toch?

Mijn moeder had alles van Agatha Christie in de boekenkast staan. Miss Marple en Poirot, wie kent ze niet? Miss Marple die in haar huisje in het dorp wat onkruid wiedde en ondertussen een moord oploste tussen neus en lippen door. En dat gewoon door onopvallend naar de roddels in het dorp te luisteren. Haar ijdele tegenhanger, de Belg Poirot -en zeg niet ‘Fransman’ want dan zijn de rapen gaar- die dat met heel veel air en poeha deed, al draaiend aan zijn fraaie snor. Wie kent niet Columbo, met zij sjofele loshangende jas die altijd nog een laatste vraagje had… Nog wat bekenden zijn Baantje, Kurt Wallander, Barnaby, Morse, Eva, Sherlock Holmes. Allemaal met hun eigen eigenaardigheden.

Soms zijn de plots vergezocht, ingewikkeld, cliché maar evengoed amusant. Soms zijn ze heel knap bedacht. Ik kan me van vroeger nog een briljant plot herinneren van Sjöwall en Wahlöö. Een heel grote aanslag werd gepleegd, maar ze hadden iets slims met de tijd gedaan die getoond werd op TV en andere media waardoor de dader het nooit op die tijd gedaan kon hebben.

Een andere plot dat ik geweldig vond, las ik laatst nog. Door iemand een taal te leren en links en rechts verkeerd aan te leren kwam de ongelukkige om het leven door in een labyrint constant de verkeerde weg op te gaan;  hij kon het niet meer navertellen.

De leukste is uit een kort verhaal van Roald Dahl, het moordwapen was een bevroren lamsbout. De moordenaar had er een heerlijk gerecht van gemaakt dat de rechercheurs heerlijk zaten op te eten. Ze zaten letterlijk met het bewijs in hun maag.

Op de radio hoorde ik gisteren een paar jaar cel eisen voor een vrouw die een drankje aan haar ex had gegeven waardoor hij in slaap viel waarna zij het huis in brand had gestoken. Daar kan ik me dan niets bij voorstellen. Toch hier niet ver vandaan en vorig jaar gebeurd.

Er zijn zoveel stratenmakers en bouwvakkers maar daar gaat nooit een boek over. Moord, diefstal e.d. spreekt meer aan ondanks of dankzij dat je jezelf er niet mee kan vereenzelvigen.

Ik ben al jaren gestopt met het lezen van thrillers, voor mij geen Nicci French meer of Saskia Noord. Ik kon opeens niet meer tegen de soms sadistische trekjes en de spanning. Hebben jullie Het Gouden Ei gelezen van Tim Krabbe? Ik heb het jaren niet opgehad met Franse tankstations…

Mijn lievelingsschrijver in dit hele genre is Henning Mankell, zijn boeken geven niet alleen een beeld van de moord en hoe die op te lossen maar geven ook een inkijkje in het persoonlijke leven van de inspecteur en het leven in Zweden. De donkere dagen, de kou, miezerige regen en natte sneeuw. Een lege koelkast als je thuiskomt na een lange dag op kantoor. Een scheiding en een dochter die van je vervreemdt. De wat op zichzelf zijnde mensen. Niet het Ikeabeeld van Zweden maar hoe het echt is.

Eigenlijk hou ik van de sfeer op zo een bureau waar veel vieze koffie wordt gehaald uit een automaat en iedereen klaagt over hun leidinggevende. Van natte jassen aan de kapstok en grijze kamers met versleten meubilair. Van mij kan de moord dan gestolen worden… Als zo een boek wordt geschreven dan koop ik het gelijk. (Ja ik heb alle boeken van Het Bureau gelezen)

Maar waar blijft nou dat waterpistool van het begin van de column? Nou dat kwam omdat ik vorige week opeens zo boos was en gefrustreerd dat ik opeens moordneigingen kreeg. Ik heb toen mijn zus geappt of ze wist of Bol.com pistolen verkocht. En ik beken hierbij dat ook ik af en toe moordneigingen heb, of in ieder geval iemand in gedachte het ziekenhuis in sla. Maar ik vermoed dat de stap naar de daad groot is. En ik heb gelukkig de eigenschap dat ik nare dingen snel vergeet en later met het eventuele a.s. slachtoffer weer door een deur kan.

Mijn zus raadde me aan het appje te verwijderen in verband met een eventueel onderzoek. Ik heb wel even echt gezocht bij Bol, voor de grap. Er waren wel waterpistolen te koop en heel veel messen…

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗