Jongeren
Waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal? Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen. Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom!
column: 22
Deze keer wil ik het pestgedrag van jongeren onder de aandacht brengen. En waarom? Op mijn werk zie ik de schade die mensen hebben opgelopen voortkomend uit pestgedrag. De ervaringen die ze toen doorlopen hebben en de daarbij horende gevoelens blijken jaren later nog steeds een rol te spelen in hun leven.
Tijdens mijn onderzoek kwam ik een artikel tegen in ggz nieuws waarin mijn bevindingen onderbouwd werden.
“De negatieve effecten van pesten zijn veertig jaar later nog meetbaar bij de slachtoffers, zo blijkt uit een langdurig wetenschappelijk onderzoek. Mensen die in hun kindertijd zijn gepest, hebben als vijftiger relatief vaak lichamelijke en psychische klachten. Als personen intensief zijn gepest, zijn ze op latere leeftijd ook bovengemiddeld vatbaar voor depressies en zelfmoordgedachten. Dat melden Britse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift American Journal of Psychiatry.”
Ik vermoed dat als we diepgraven in onze herinneringen bijna iedereen wel een rol heeft gespeeld in een pestsituatie. Misschien als pester, gepeste of als toeschouwer daarvan, niet durven ingrijpen of juist opkomen voor de gepeste. Iedere rol draagt bij aan een pestproces en iedereen -welke rol hij ook inneemt- hebben bescherming nodig. Een belangrijke taak van alle betrokken volwassenen is jongeren daarin te begeleiden en het voorbeeld te zijn in hoe we met elkaar om gaan. Pesten vindt ook digitaal plaats, denk maar aan whatsapp en twitter. Dat maakt het soms lastig om pestgedrag te ontdekken.
Waarom wordt er gepest? Waarom pesten jongeren? Een belangrijke vraag om naar te kijken, want de oorzaak van iets ontdekken maakt dat het makkelijker is om een oplossing te bedenken. Zo blijken verschillende motivaties een rol te spelen. Soms overschreeuwt de pester zijn eigen onzekerheid of is het een uiting van zijn frustratie over zijn eigen ervaringen met geweld en spanningen. Een gepeste kan later een pester worden om te voorkomen dat hij ooit nog in de situatie beland als gepeste. Soms is de oorzaak verveling en jaloezie. Bij de gepeste is het lang niet altijd duidelijk waarom die nu het slachtoffer zou zijn. Zaken als ‘andere kleding’, andere manier van reageren, zijn vaak argumenten achteraf.
Ik ontdek dat er meerdere programma’s ontwikkeld zijn om pesten te voorkomen of te laten ophouden. Programma’s die het vertrouwensband op school willen versterken of jongeren laten zien dat zij anders kunnr reageren op negatieve uitlatingen. Tussen de diverse programma valt mijn oog op KiVa afkomstig uit Finland. In Finland maakt negentig procent van de basisscholen gebruik van KiVa. Het blijkt het pesten met minstens de helft te doen afnemen. Dat is bekend omdat het wel en wee in de groep regelmatig, via vragenlijsten aan de leerlingen zelf, wordt gepeild. KiVa is sinds een aantal jaren ook geïntrigeerd in Nederland.
Een hoofdgedachte van KiVa is: het draait om de groep als geheel. Als een groep niet wil dat er gepest wordt, dan is dat een krachtiger geneesmiddel én preventief middel dan het straffen of schorsen van de pester. Alle betrokkenen, dus niet alleen de gepeste en de pester maar ook de andere klasgenoten, leraren, ouders en speciale vertrouwenspersonen hebben hierin een belangrijke taak te vervullen.
de 10 Nederlandse KiVa regels zijn:
- we doen aardig tegen elkaar
- we maken er samen een fijne groep van
- we praten met elkaar en gebruiken daarbij ik-taal ( aangeven hoe jij iets ziet of wat graag wenst, daarbij de ander in zijn waarde laten
- we willen dat pesten stopt
- we willen ook dat verborgen pesten stopt
- we houden er rekening mee dat pesten heel lang lijn doet
- we zeggen tegen pesters: stop ermee
- we helpen gepeste kinderen
- we lossen pesten als groep op
- we blijven ons houden aan dit KiVa contract
Kijken we naar onze rol als ouder, als volwassenen. De pestwereld onder jongeren vertelt ons iets over de wereld van de volwassenen! In een land, stad, wijk of school zijn het altijd de volwassenen die de toon zetten, die de sfeer en ‘normen en waarden’ bepalen waarbinnen de jongeren leven en opgroeien.
Onze jongeren leren ons permanent lessen over onszelf. Op jonge leeftijd vangen ze makkelijk de gedachten van volwassenen op en zetten dat soms om in daden. De gevolgen zien van hun actie op langer termijn is nog in ontwikkeling. Het vermogen om de van buitenaf komende gedachten en gevoelens te keuren, alvorens deze te adopteren komt later als ze ouder worden. Het pesten van kinderen kan dus nooit stoppen, zolang vele volwassenen elkaar naar beneden proberen te halen uit angst, woede of berekening.
Zonder goede aanpak zal pestgedrag door de generaties heen overgedragen worden. Als er in een groep, gezin, school, wijk stad of land, een band is waarin iedereen wordt geaccepteerd en iedereen zich ook medeverantwoordelijk voelt om dat te bewaken, is er voor pesten als het ware ‘geen voedingsbodem’ om te ontluiken. Met elkaar zijn we in staat het aloude gewoontepatroon pesten te doorbreken, een negatieve spiraal te veranderen in een positieve spiraal.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Waarom vindt iedereen zichzelf, of hoe een ander over hem denkt, waarom vindt een ieder dat toch zo vreselijk belangrijk? Altruïsme gaat ver boven egoïsme. Iemand die een ander pest zegt daarmee veel meer over zijn eigen kleine bekrompen zelf en totaal niets over degene die hij pest. Als wij onze kinderen nu eens zouden leren tijdens de opvoeding, dat ze in een samenleving zijn geboren om in die samenleving te mogen dienen, zodat iedereen in die samenleving er ietsje beter van wordt. Dit in plaats van steeds tevergeefs te pogen die samenleving naar hun eigen te egoïstische hand te zetten. Tevergeefs, zult u nu misschien zeggen. Ja tevergeefs, want als dat naar eigen hand te zetten gelukt lijkt te zijn, is dat altijd maar zeer tijdelijk en heeft het altijd nog een veel ergere en vervelendere consequenties voor de degene die denkt dat hij ermee weg is gekomen. Alleen we zien dat lang niet altijd, omdat we onze aandacht daar te vaak niet op richten. Maar onderzoekt u deze laatste stelling vooral zelf in uw dagelijks leven op de eventuele juistheid ervan. Uitgaan van reïncarnatie kan u sterk helpen bij dat onderzoek!
Heel duidelijk omschreven en weer een stukje positieve informatie. Het begint met de ouders en als het kind een vertrouwensband heeft met zn moeder of vader dan kom je al een heel eind en dan moet daar de volle aandacht aan gegeven worden. Zoniet dan is het heel belangrijk hoe de leraar of lerares er ook instaat en hoe ze het benaderen . Contact ouder en leraar is onvoorspelbaar belangrijk. Als dat er niet is die communicatie tussen ouders en leraar dan wordt t moeilijk.
.
Het probleem is vaak alleen dat de groep in geheel zich niet makkelijk uitspreekt. Een groot deel van de groep doet wel een beetje mee om zo zelf niet het slachtoffer te worden van pesterijen. Niemand wilt gepest worden, dus kiezen de meeste voor een beetje meelopen en meelachen, ookal vinden ze het zelf hardstikke kut en fout. Dan zeggen ze tijdens mentor uur ja en amen en we zijn als klas tegen pesten, maar als de les voorbij is lijkt alles te zijn vergeten. Een hele klas straf geven wil je ook niet, want er zijn er ook altijd een aantal tussen die niks verkeerds doen. De gepeste vind dat weer lullig voor die mensen en wilt dat weer niet op zijn/haar geweten hebben.
Vergelijkbare regels aan die van KiVa heb ik tig keren voorbij zien komen in mijn eigen jeugd, tig keer ondertekend door de hele klas, en toch ben ik jarenlang gepest. Dan werden de aanstichters apart genomen voor een gesprekje met de mentor, was het een paar dagen over, begon het gezeik opnieuw.
Wat mij als gepeste heeft geholpen is het later los te laten. In de jeugd is er nog niet altijd even veel besef van wat het kan aanrichten. Is pesten goed? Nee. Kan ik het pesters nu 13 jaar later nog kwalijk nemen ondanks dat ik er op bepaalde vlakken in mijn leven nog “last” van heb? Nee. Ik hoop alleen van harte dat ze op enig moment volwassen zijn geworden en niet op deze leeftijd (eind 20) nog steeds zulk gedrag vertonen. Dán is het wel heel erg problematisch.
Een land hebben waar iedereen geaccepteerd wordt is utopie, daar zijn mensen toch te verschillend voor denk ik.
Ik denk dat het toch enigszins in onze natuur zit. Een stukje hiërarchie in de groep, de “sterken” hebben de macht en de “zwakkeren” worden uitgestoten. Zolang pesten nog steeds op werkvloeren voorkomt door volwassenen, of in bejaardentehuizen onder ouderen, zie ik het niet snel gebeuren dat het volledig verdwijnt.