Column(232): Schuitje

column nr: 232

Kijk, we zitten allemaal in het zelfde schuitje, niemand van ons ontkomt eraan. Het is een gegeven en het gaat ook weer een keer weg. En toch…

We kunnen het proberen uit de weg te gaan door onszelf in huis op te sluiten. Tuurlijk kan. We kunnen net doen alsof het er niet is. Kan ook. Niet verstandig want er verandert niets door maar het kan. We kunnen ons eraan overgeven, accepteren dat het er is, voorzorgsmaatregelen nemen en door gaan met ons leven. Lijkt me de meest verstandige zet.

Het is misschien het gesprek van de dag. En als dat niet het geval is zou het misschien het gesprek van de dag moeten zijn. Iedereen van ons heeft er mee te maken, wordt er aan blootgesteld. De een gaat er wat luchthartiger mee om dan de ander maar dat betekent niet dat het weg gaat of dat het er niet meer is.

Ik neem het serieus want het is nu eenmaal gebleken dat wanneer je het niet serieus neemt je er kwalijke gevolgen van kunt overhouden en dat wil niemand, toch? Ik niet in ieder geval. En denk aan de tijd dat het er niet was (of toch veel minder) en aan de tijd dat het er straks weer veel minder is.

We kunnen er lang en uitgebreid over praten, erover discussiëren, er over navelstaren maar éen ding staat vast: Ik ben blij dat ie er weer is, de zon en zijn heerlijke warme stralen.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗