Bea is door een ongelukje even uitgeschakeld. We wensen haar snel beterschap. Carla valt in, waarvoor dank

Redactie

Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 24

Kijken jullie wel eens naar ‘steenrijk- straatarm’? Voor de elite onder ons die niet naar pulp kijken: dat is een programma waar mensen die met z’n drietjes per week 75 euro te besteden hebben voor een week ruilen met mensen die echt rijk zijn en 2,000 euro per week te besteden hebben. Aan het eind van de week is iedereen weer blij om naar huis te gaan en vooral de rijken.

Ik ben ook rijk maar ik kom niet in aanmerking voor die ruil want ik heb geen 2000 per week te besteden maar ik zou best eens anderen de luxe gunnen die ik heb. Een keer per week eten laten bezorgen, bloemen kopen als ik daar zin in heb. Hobbymateriaal aanvullen zonder me zorgen te maken of ik dan ook nog kan eten. Sparen voor als de wasmachine het begeeft. Ieder jaar iets in mijn huis opknappen wat aan de beurt is. Dat vind ik rijkdom.

Als jij onder curatele staat en je hebt kinderen, dan ben ik dus echt rijk. Heb jij twee Rolls-Royces en een Lamborghini, penthouse en vakantiehuis in Hawai, dan ben ik weer een zielenpiet. Erg relatief dus, behalve dat arm, arm is.

Ik keek weer naar dat programma en deze rijke meneer woonde in België in een penthouse aan het strand. Ik had net mijn terras water gegeven. Mijn terras is nu een bloemenzee, appelboompje, leuk bankje met gekleurde kussentjes rood geblokt tafelkleedje. Het terras van de “rijke” was kaal, alleen stoelen. En toen voelde ik me zo veel rijker dan hem. Ik zou nooit willen ruilen.

Mijn Suzuki die ik gekocht heb na Peters dood 14 jaar geleden moet eigenlijk vervangen worden. Ik heb gespaard, maar ik kan het niet. Het is mijn autootje dat me veilig overal naar toe bracht. Ik wil geen Rolls, BMW, ik wil een Suzuki SX4 maar die maken ze niet meer en als ik nou echt de rijkste vrouw op aarde was dan liet ik hem gewoon weer in productie nemen in dezelfde kleur.

Mijn dochter keek in haar studententijd altijd naar dure kledingwinkels. “Als ik rijk ben ga ik daar shoppen”,  zei ze dan. Nu kan ze zich dat veroorloven, ze werkt er superhard voor. Maar nog steeds heeft ze een grens wat ze aan kleding uitgeeft.

Echt armoede is klote, vooral als je je kinderen niet kunt onderhouden. Dat gun je niemand, maar rijk zijn is zo een raar begrip. In het Wilgenrijk wonen maar door de hypotheek geen kant op kunnen is ook een vorm van armoede.

Iedereen is het er mee eens dat gezondheid op de eerste plaats komt, en dat vul ik aan met tevredenheid en genieten van het zorgeloos boodschappen doen zonder te rekenen, een vakantieplannen als je eraan toe bent, een bankstel vervangen die tot op de draad versleten is. Iemand blij kunnen maken met een onverwacht cadeautje, je kinderen een fijne sinterklaas bezorgen.

Ik kan me echt niet voorstellen dat die meneer uit “steenrijk, steenarm” die acht auto’s had staan -met chauffeur-  uit zijn dak gaat bij de aankoop van zijn negende auto. Maar ik kan me zo voorstellen dat de “arme” moeder die haar dochter fier op een paard ziet zitten en langs de zee rijdt huilt omdat ze dat haar zo gunt. En dat ze haar dat alleen die week van de ruil kan laten doen.

Met het gevaar dat ik diep in jullie achting daal, beken ik dat ik naar “Massa is Kassa” kijk, weer voor de geletterden onder ons dat is het dieptepunt van de Nederlandse TV, maar ik heb een excuus want ik moet kijken van mijn dochter. Met de telefoon en app naast me kijken we ieder in onze eigen woonkamer met stijgende verbazing hoe Gilles, die te pas en onpas hatseflats roept tijdens zijn ronde over een van de vele recreatieparken die hij bezit. Hij koopt in een keer een Rolls en een Lamborghini en eet daarna smack uit een blikje bij zijn schoonouders. Met de kerst koopt hij een goedkoop parfummetje bij Het Kruidvat, echt dan kun je me opvegen wat een pret.

Ik zou oesters eten, beluga kaviaar met champagne, gekonfijte kwarteleitjes op een bedje van gekarameliseerde radijs en gefrituurde ingelegde tijm met ingekookte bietjesstroop. Maar Gillis eet worstenbroodjes, heel veel, heel veel worstenbroodjes. En dan appen we “nee, het is niet waar, dit verzin je niet” en dat bindt, iedereen heeft zijn eigen Gillis nodig in het leven vind ik. Daar word je een tevredener mens van.

Stel dat ik superknap zou zijn, zongebruind, cupje C, fijn middeltje, lange benen, golvend haar, jong. En ik zou een BN-er tegen het lijf lopen en wij zouden trouwen. Ik zou dan in Bergen aan Zee gaan wonen. Jeetje wat zou ik door de mand vallen… want dan moet ik met een bontjas en zo een kuthondje en mijn man gaan lunchen op een duur terras, de kaart is geweldig maar ik neem een cola light en een beetje sla waar ik wat in prik. Zie je het voor je. Totaal ongeschikt! Dan zou ik met andere mooie vrouwen moeten gaan winkelen op hele hoge hakken in de PC Hooftstraat. Zie je het voor je….?

Totaal ongeschikt, gelukkig ben ik dik en lelijk. Er is me een boel bespaard…

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 426 lezers

 

 

Carla Brouwer

Carla Brouwer

CARLA BROUWER HELLEBRAND | Columnist 7/2019 - 1/2022 | Lezen, Koken | Natuur | fotografie | creatief | enthousiast oma | Vertelt graag te pas en te onpas hoe geweldig de natuur in elkaar steekt.