Column(24): Met ons hoofd uit de groef

column nr: 24

Ik zie en hoor The Jimmy Hendrix Experience met ‘Hey Joe’. Wat fascineert, is dat het geheel meer is dan de som der delen. De excellentie van de medemuzikanten geven juist Jimmy kleur! Die gasten weten wel raad met hun vrijheid binnen de kaders van ‘Hey Joe’. Het volle leven kent zo in haar expressie geen groef. Inzicht, kennis, vaardigheden overstijgen meesterlijk het begrijpen van wat zich voordoet. Hoe fijn is het het samen zijn van The Experience zo te kunnen ervaren.

Dit weekend overleed Peter Green, één van de oprichters van Fleetwood Mac. Een verlies! Wie kent niet de megahit ‘Need Your Love So Bad’. In die hit kwam de gezamenlijke expressie ook nog eens samen met de geweldige eerste tekstregels: “I need someone’s hand, to lead me through the night. I need someone’s arms, to hold and squeeze me tight”. De noodzakelijkheid van in het leven samen iets tot stand willen brengen, druipt er hier met de pakkend tekst extra vanaf.

Als lezer heb je vast genoeg inspiratie voor jouw belevingen over ‘het geheel is meer dan de som der delen’. Nog een muzikaal voorbeeld. George Harrison van de Beatles uitte zich over zijn liedjes ‘als mantra’s’, omdat hij niet kon ophouden het te spelen. Heerlijk, zo moeiteloos naar zijn muziek en woorden te kunnen luisteren. Genoeg voorbeelden om mee te deinen op de golven van een continue melodische voordracht, met een ‘bevrijdend’ effect omdat je intens kunt genieten van jouw beleving van schoonheid.

Wat kunnen we hiervan opsteken? In ieder geval dat je veel krijgt als je niet alleen het eigen talent laat stromen, maar ook het waarnemen van moois niet aan je laat voorbijgaan. Adoreren zou ik niet doen, daar het je kan remmen als beperkend mechanisme. Nodig jezelf dus uit je eigen idool te zijn. Want wat heb je eraan als je jezelf remt met de gedachte ‘dat wat idolen hebben bereikt, voor jou niet zou zijn weggelegd’. Wat levert het je dus op in je eigen kracht te kunnen staan?

Wanneer we twee lijnen uit het bovenstaande samenvoegen, dan is dat enerzijds dat overledenen in je kunnen voortleven. Anderzijds bieden ze een onuitwisbare bron voor betekenis. Hoe mooi is dat! Zoals in de single van Rob de Nijs ‘Van Vandaag’ prachtig uitgedrukt met de tekst ‘Vandaag begraaf ik jou in mij, ik zal je niet zoeken, waar je niet bent’. Het feit dat iemand er niet meer is, biedt juist wellicht meer een inspiratiebron om ‘wat iemand heeft willen uitdrukken jouw eigen dimensie te geven’. Het voorkomt zo in ieder geval dat we, met het dagelijkse, met ons hoofd in een groef terechtkomen.

Niet alleen medemuzikanten geven een groot talent kleur. Ook een rake tekst brengt ons dus samen. Net zoals een onvergetelijke positieve herinnering aan iemand, waarvan je over wat iemand ongezegd toch heeft willen ‘zeggen’ het verhaal gaandeweg beter gaat begrijpen. Net als met (taal)kunst is muziek maken en beleven een permanente bron voor beter begrip en inzicht. Zo contact te houden met wat je beroering geeft!

Theater Koningshof toont een goede zet om ons hoofd uit de groef te houden en geen last te hoeven krijgen van op oordeelsvorming gebaseerde theorieën die ons in deze tijd niet helpen. Met De Danstuin nodigt zij uit je swingend over de dansvloer te bewegen, met zicht op het park. Het weer tot leven komend theater, wil ons zo tot zowel individuele als gezamenlijke expressie brengen. Of het nu op basis is van voor jou pakkende teksten, meesterlijk samenspelende muzikanten, liedjes als mantra’s of in gedachten samen zijn met iemand die in jou voortleeft.

Al of niet met ons Maassluise Theater: ‘Get into the groove met wat je beroert’.

Natuurlijk is er een groot verlangen naar een concertagenda, met levende muzikanten die hun talent kunnen laten stromen en het volle leven nog aan niemand willen laten voorbijgaan! ’

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗