Zolang Marijke op vrijdag tweewekelijks schrijft op de plek van Jeroen vallen anderen in voor haar op zondag 1x per 4 weken
Redactie
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 27
Nog even.. en we vertrekken met ons gezin naar het Noord-Oosten. Drenthe om precies te zijn.
De keuze was gauw gemaakt. Zonaanbidders zijn wij niet. De bestemming van onze huwelijksreis, nu bijna vijftien jaar geleden, was Noorwegen. Wij samen, met een tentje naar Scandinavië, en later met de kinderen naar het Verenigd Koninkrijk. Onstuimig weer, een mystiek landschap, cultuur en ongerepte natuur. Ja, dat was voor ons vakantie. Zomer 2019 was de laatste keer dat we in het buitenland zijn geweest en onze tenten (we hebben er inmiddels twee) hebben opgezet.
Zomer 2020 durfden we het niet aan. We boekten een huisje. Zo vreemd was dat. Normaal gesproken genoten we van die luxe in de herfst- of kerstvakanties. Heerlijk. Een bungalow met open haard. Nu was het hartje zomer en verbleven we in een huisje. Met in iedere kamer en bij ieder fonteintje een zeeppomp en sanitizer. We voerden een strak beleid van handen wassen en ontsmetten bij binnenkomst. Natuurlijk waren we dankbaar dat we op vakantie konden en dat we mochten genieten van het Drents-Friese Wold. We genoten van de omgeving. Je kunt er prachtige wandelingen maken, te voet of te paard, je kunt er fietsen huren.. en ‘s avonds aten we gezellig in de knusse woonkamer. En toch..
.. was het zo totaal anders dan wat we gewend waren. We kamperen graag. We houden daarvan. Van de weg ernaartoe. Een mooi plekje zoeken op het terrein. De tenten opzetten. De Tarp, ook wel keukenzeil, waaronder we buiten en toch droog kunnen eten. De kinderen naar bed en wij drinken nog een glaasje voor de tent terwijl om ons heen de geluiden van de dag verstommen. Hier en daar horen we nog mensen praten, verderop oefent iemand op zijn akoestische gitaar. Een jongetje stept voorbij in zijn pyjama. Hij haast zich want ook hij moet eigenlijk naar bed. Een grote grijns.. en hij zegt ons gedag; ‘Wie slaapt er in die tent?’ vraagt hij. Of hij mag kijken. We beloven hem dat hij morgenochtend maar even langs moet komen. Dan mag hij even in die gekke tipitenten van ons kijken. Een knipoog, en.. daar stept hij weer. Vlug, nog even tandenpoetsen bij het toiletgebouw.
Heel vroeg in de ochtend word ik wakker van het regelmatige en zachte getik op de tent. Het regent. Dat is goed voor het doek, bedenk ik me. Dan zet het katoen uit en is het de rest van de vakantie waterdicht. Ik kruip dieper mijn slaapzak in. Ik luister naar het geluid van de regen. Het gevoel is onbetaalbaar. Zo heerlijk om in de tent te liggen, slechts een katoenen doek verwijderd van ‘buiten’. Zo mooi. Ik draai me nog eens om.
‘S morgens word ik opnieuw wakker maar nu van het zonnetje op de tent. Naast ons hoor ik de rits open gaan. Een van de kinderen moet naar de wc. Wat gefluister en gegiebel. Voetjes in slippers. Ze flappen door het nog vochtige gras. Mijn dochter weet de weg en het geflap klinkt steeds zachter, tot het verdwijnt.
Nog hooguit een uurtje en dan is buiten alles weer opgedroogd. Dan zetten we een ketel water op het vuur en doen wat koffie in het filter. Rustig opgieten. Ondertussen geniet ik van het ochtendzonnetje voor de tent. Even later is de koffie klaar. De kinderen hebben het nog naar hun zin in de tent. Ze spelen een spel dat ik niet begrijp maar hebben de grootste lol!
Terwijl we de lekkerste koffie van het jaar drinken, zien we een bekend snuitje verschijnen. Hee, daar is dat jongetje weer! ‘Wat is jouw naam?’. Het ventje heet Lukas, met een /k/. Of hij nog even in de tent mag kijken. Onze tent is open en hij stapt vrijmoedig naar binnen. We glimlachen.
Nog even en onze tenten staan weer. Ik kan niet wachten. In deze tijd is het vreemd om te zeggen, nu mensen te kampen hebben met vreselijke schade ten gevolge van wateroverlast en huis en haard moeten achterlaten. Noodgedwongen en onomkeerbaar ook.
En toch.. soms is een huisje mooi maar je tent nog mooier! Zolang je vakantie duurt. Dat wel (..).
Want je eigen haard is goud waard.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 146 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.