<

Column nr 26

Wie de jeugd heeft, heeft een probleem. Ten minste, daar lijkt het op.

Wie de jeugd heeft, heeft zorgen. Dat dan weer wel.

Afgelopen dinsdag werd door de leden van de gemeenteraad gesproken over de jeugdzorg. Onze fractie had bij de behandeling aangedrongen op een onderzoek naar de forse overschrijding van ruim € 500.000 op de begrote kosten van de jeugdzorg. De raad had in eerste instantie de grootste moeite maar ging akkoord om een onderzoek naar deze overschrijding te doen.

Nu werd dus de uitkomst van deze analyse besproken. Onze fractievoorzitter Ton Luijendijk kwam direct ter zake over het opduiken van een nieuwe term: “jeugd met een beperking”. De verduidelijking door de wethouder was redelijk vaag: het aantal verwijzingen van wijkteams was aanmerkelijk toegenomen, terwijl dat via de huisartsen gelijk was gebleven.

Vanuit mijn eigen praktijk als directeur van een basisschool heb ik natuurlijk ook de ontwikkelingen meegemaakt die hebben geleid tot meer werkdruk door administratieve rompslomp en kinderen met hun eigenheiden. Maar wij hebben er nooit het stempel “kind met een beperking” opgeplakt. Drukke kinderen hebben nu ADHD, moeilijker bereikbare kinderen zitten nu in het autistisch spectrum. Onze insteek was altijd: uitgaan van wat kinderen wel kunnen en dat lijkt mij ook een veel gezondere insteek dan andersom.

Ouders van kinderen vinden dat bij hun jeugdig kroost alles zo rimpelloos moet verlopen en zij doen daar in principe alles voor. In de serie De Luizenmoeder worden deze ouders aangeduid als curlingouders. Als de opvoeding of de schoolloopbaan niet rimpelloos verloopt, heb je dan een kind met een beperking?

Misschien zijn we wel een beetje te voorzichtig. Het zou zo maar kunnen.
Op onze speelplaats werden ooit twee hangbankjes (hoogte 60 cm) geplaatst. Na inspectie van de Voedsel- en Warenautoriteit moesten daar wel rubberen tegels onder …

Natuurlijk is het streven om preventief te werken in de jeugdzorg een prima uitgangspunt, maar misschien moeten we niet op elke slak zout willen leggen.

Misschien is dát wel een gezond startpunt van de op te richten werkgroep die de wethouder zal gaan adviseren.

Huub Paalvast

Huub Paalvast

Dinsdagcolumnist 1x per 2 maanden 2014 -2018 | Raadslid VSP per 2015 | Onderwijsadviseur | Leraar-begeleider | gastcolumnist 2018 e.v.

2 Reacties

  1. Liesbeth
    21 maart 2019 at 22:37

    Kinderen met een beperking wat klinkt dat respectloos. En ieder kind is uniek en de een heeft net iets meer hulp nodig dan de ander en als dat vroegtijdig kan kan het soms veel geld schelen….en het altijd maar willen stempelen is ook niet mijn keus… een kind is een kind, uniek in zijn of haar eigen soort. Leert net als de pappa’s en mamma’s met vallen en op staan… en ja soms met wat hulp. Is dat nou zo erg! Liever zo’n overschrijding in budget dan kosten van vandalisme

  2. Bea Scheurwater
    19 maart 2019 at 12:35

    Laat misschien maar weg