Column(270): Politieke gekkies

column nr: 270

Er is een raar fenomeen aan de hand de laatste maanden qua politieke standpunten. Niet alleen landelijk maar ook lokaal maakt de een de ander uit voor “rechtse gekkie” of “linkse gekkie”. Ik ben niet uitgesproken links of rechts maar kan wel waarnemen van een afstand wat die gekkies elkaar in de schoenen schuiven.

Waar je staat, bepaalt waar jij vindt dat je tegenover staat en waarvoor jij allergisch bent. Links en rechts vinden dat ze onderlinge op diverse thema’s heel anders denken. Het linkse kamp levert commentaar op wat het “rechtse kamp” wil of vindt op diverse thema’s. Andersom geldt precies hetzelfde.

Kijk eens naar het bekende denkmodel over kernkwaliteiten.

Jij hebt een kernkwaliteit (eigenschap die behoort bij het wezen van jouw persoon). Daarbij hoort een valkuil (welk verwijt krijg je nogal eens te horen in de zin van: ‘wees niet zo …’ ). Daarnaast heb je een uitdaging (Wat bewonder jij in anderen? Dat is vaak iets wat latent ook in jou aanwezig is). Tot slot is er een allergie (Voor welk gedrag ben je allergisch?).

In bovenstaande mag je ‘Kernkwaliteit’ in de politieke context vervangen door ‘uitgesproken standpunt’.

Bekijk je het gedrag van de uiterste gekkies dan hebben ze thema’s over en weer die de ander irriteren. Rechts is overigens net zo drammerig als links, alleen ieder vanuit de eigen invalshoek.

Op de terreinen van diversiteit, overheidsbemoeienis, overheidsuitgaven, steunverlening, armoede, werkeloosheid, vluchtelingenbeleid en subsidie zie je duidelijk dat er verschillend wordt gedacht. Ik geef daarover geen oordeel, maar we zien dat de voornoemde kampen elkaar in de sociale media herhaaldelijk met gestrekt been proberen onderuit te halen. De rechtse gekkies willen veel vrijheid én overheidsbemoeienis zonder dat het teveel geld mag kosten. Het moet vooral veel geld opleveren voor de eigen portemonnee. De linkse gekkies kiezen dan voor de idealen, het sociale imago en het ‘wat-zijn-wij-nobel’. Dat mag van hen best veel overheidsgeld kosten.

Opvallend is echter dat in ons polderend land elke samenwerking in politiek verband vrijwel altijd beide uitersten blijkt nodig te hebben. En dan is er ook nog het ‘grijze midden’. Dat zijn de partijen die van beide walletjes eten en daarmee geen duidelijke positie innemen. Het zou helpen als zowel landelijk als lokaal de politiek versimpeld werd tot een driestromenland (links, midden, rechts). Dan is het ook makkelijker om een meerderheid te maken van twee partijen.

Ik ben groot voorstander van voornoemde drastische versimpeling. Voor de kiezers is dat sowieso veel makkelijker. En voor het besturen van land en stad ook, want iedere partij moet dan eerst binnenskamers een stemming houden waarbij de meerderheid bepaalt wat de partijkoers is. De interne verschillen en nuances moeten eerst binnen eigen kring worden uitgevochten. Dat scheelt een boel in de tijd voor de publieke debatten in de Tweede Kamer. Beslissingen worden vervolgens sneller genomen. En veel geneuzel onderwerpen van minderheidspartijtjes zijn de wereld uit.

Mijn advies: Alle halfslachtige, lokale en one issue partijen afschaffen, te beginnen in Maassluis.

Top toch? Of ben ik nu een gekkie?