Column(29): Het ligt op straat

column nr: 28

Vroeger was alles beter.

Nou ja, alles…? Als je seks wilde met je vriendje of vriendinnetje had je nog wel wat problemen te overwinnen.

Hoe voorkom je dat je in verwachting raakt? Vroeger moest je trouwen als het mis ging. De pil was er wel, maar het was nog niet zo eenvoudig om daar aan te komen. Er waren huisartsen die uit principiële overwegingen dat niet voor schreven. En je was bang, dat de dokter het tegen je ouders vertelde. Met de privacy werd het nog niet zo nauw genomen.

Je kon ook naar de NVSH (Nederlandse Vereniging Seksuele Hervorming) op de Heemraadsingel. Die zaten in een groot herenhuis. Je moest een hele hoge trap op en dan keek je in de rondte of niemand je zag. Want wat moest jij daar ongetrouwd bij de NVSH?

De volgende vraag was: WAAR? Je was afhankelijk van vrienden die al getrouwd waren en even boodschappen gingen doen. Je kon niet naar een hotel of een vakantiehuisje. Als je ingeschreven werd moest je een trouwboekje laten zien.

Ik had al die problemen niet. Mijn vriendje had een kamer op zolder. Als we naar boven gingen stond zijn moeder onder aan de trap en riep: – Zijn jullie voorzichtig?

Velen gingen naar het Kralingse bos. Mijn vriendje wilde wel eens weten hoe dat dan ging. Er is daar een een lange rondweg die diep het bos in gaat. Wij daar naar toe met de auto.

Druk dat het was! Allemaal auto’s met beslagen ramen en vieze mannen die er tegen aan geplakt zaten. We wisten niet wat we zagen. Mijn vriendje zat achter het stuur en ik op de passagiersstoel. Ineens zie ik langzaam een kop van een vent boven het raam uitkomen. Ik schrok me wezenloos. Ik weet niet meer wat mijn vriendje zei, maar de man ging in ieder geval weg. En wij ook. We hadden genoeg gezien.

Op mijn werk toentertijd was er een collega die ook regelmatig naar het Kralingse bos ging. Als hij een meisje meenam dat geen zin had, gooide hij haar uit de auto. Dan kon ze in het donker dat hele eind terug lopen. Die jongen lag regelmatig in het ziekenhuis ‘omdat hij last had van zijn knieën’. Volgens mij zaten zijn knieën ter hoogte van zijn kruis.

Tegenwoordig – in Maassluis – kunnen wij vanuit ons keukenraam kijken op de parkeerplaats bij de Hoogvliet. ’s Avonds laat staat er een auto in het donker op een verder lege parkeerplaats. Helemaal aan de zijkant bij dat zebrapad. Ik vraag me af, waarom er zo laat daar een auto staat. Maar eer ik iets kan verzinnen, gaan de lichten van de auto aan en rijdt hij langzaam weg.

De volgende morgen loop ik met het hondje mijn vaste route. Langs de Uiverlaan, langs het grasveld en over de parkeerplaats. Ineens zie ik waarom die auto daar gestaan heeft. Het overtuigende bewijs ligt voor me op straat. Ik dacht: – Echt waar? In deze tijd, op de parkeerplaats voor de Hoogvliet?

Inwendig kan ik er om lachen.

Ik heb een onderwerp voor een column! …

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗