Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Afgelopen week heb ik me verwonderd over de wereld. Niet alleen over de oorlog in de Oekraïne, daar heb ik me vooral kwaad over gemaakt en unheimisch over gevoeld, maar ook over de pandemie en de gemeenteraadsverkiezingen.
Gelukkig zijn er gemeenteraadsverkiezingen op een moment dat de pandemie lijkt te zijn veranderd in een endemie, corona als een vorm van, toch best nog zware, griep. Hoewel we er in het nieuws en in kranten nauwelijks meer iets over horen (er is ander nieuws dat belangrijker, meer wereldomvattend en gevaarlijker is), blijkt het aantal besmettingen toch weer aardig de pan uit te rijzen. In Eindhoven waren er na de Carnaval maar liefst 5000 besmettingen. En de mensen die ik ken die corona hebben gekregen gaan inderdaad, gelukkig, niet naar het ziekenhuis maar zijn er wel degelijk heel ziek van.
En de antivaxxers, de corona ontkenners en de strijders tegen de dictatuur die er heerst in Nederland hebben zelfs een vorm gevonden waarin ze nog steeds gelijk hebben en zelfs de oorlog van Rusland tegen een onafhankelijke natie, minder belangrijk maken dan het halen van hun eigen, vermeende gelijk.
En ondertussen woedt de oorlog. Met als gevolg dat voor het eerst sinds tijden de partijen in de Tweede kamer op één lijn zitten (meer geld voor defensie). Wat je er ook van vindt, dat gegeven geeft hoop. In tijden van echte crisis (net als in het begin van de coronacrisis) blijken we als Nederlanders elkaar echt wel te kunnen vinden.
En dat brengt me op de gemeenteraadsverkiezingen. Juist binnen gemeentes liggen de verschillen in denkwijze over hoe en wat te doen met het gemeentelijk beleid helemaal niet zo ver uit elkaar. Betaalbare woningen vooral voor starters en ouderen, een gezonde en veilige omgeving om in te wonen, een leefomgeving waarin iedereen iets van zijn of haar of hen gading vindt en kansen voor iedereen. Reden genoeg om te gaan stemmen. Juist nu om te laten zien dat wij democratie heel serieus nemen. De rest is allemaal maar betrekkelijk toch?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 173 lezers
1 Reactie
Ach ja, onze uitgeholde democratie of het sorry excuse for it. De drie elitaire partijen hebben het accoord al klaarliggen dus helpt mijn stem? Ik betwijfel het zeer. Maar goed, hoop doet leven. Binnen mijn ‘bubbel’ probeer ik iets positiefs aan de wereld toe te voegen. Dat is prioriteit.