Column(282): De Maassluise Onderwijs Mastodont

column nr: 282

Een geheugen als een olifant. Wie heeft dat? Telefoonnummers uit het hoofd kennen. Kaartlezen op weg naar vakantiebestemming. Het voeren van een discussie met goed onderbouwde argumenten. Iets opzoeken in een encyclopedie en dan kunnen navertellen.

Het zijn vaardigheden die rap exclusief zijn geworden. Dankzij de voortschrijdende digitalisering zijn een aantal routinematige, geestdodende activiteiten overbodig geworden, maar daarna is er een keerpunt bereikt. Een keerpunt dat we voorbij zijn gegaan. En er lijkt nu geen weg terug.

De huidige generatie van 0 -12 jaar is al helemaal binair ingesteld: ja of nee. Nuances zijn er niet. Op de basisschool worden veel lessen ondersteund door de computer. Kinderen zitten op een laptop oefeningen te maken, die per opgave eindigen in Goed of Fout. Dat vergt concentratie, maar in de tegenwoordige klassen hebben de juffen en de enkele meester – een mensensoort die nog net niet is uitgestorven – vaak meerdere niveaus en jaargangen in een klaslokaal. Dat is per definitie lastig om je dan te concentreren, aangezien iedere groep simultaan begeleid moet worden. Het wordt helemaal erg als kinderen nog even een les moeten afmaken na schooltijd en klasgenoten gaan dan dansen op videoclips zonder toezicht van een leerkracht. Persoonlijk zou ik er de brui aangeven, maar het lijkt inmiddels een geaccepteerd proces.

Het begrijpen, doorzien, nuanceren, begrijpend lezen is in het basisonderwijs vaak het punt waarop de jeugd nu stuk gaat. En aan het thuisfront is het niet veel beter. De ouders hebben het te druk. Kinderen worden op de BSO aan de gang gehouden, maar ook daar is digitaal vermaak geen uitzondering meer. De eigen smartphone doet zijn intrede als de kinderen amper negen jaar zijn. Ze onthouden nog maar weinig zelf. Ze appen, bellen, bekijken clips maar kunnen niet navertellen waarover het ging.

Hoe zeer men ook meent dat er voldoende toezicht is op internet zaken, het is heel anders dan twintig jaar geleden. Toen zette je de tv aan en je keek mee. Je wist wat jouw kinderen onder ogen kregen en je kon ter plaatse uitleggen en signaleren. Er werd over veel zaken samen gesproken.

Tegenwoordig worden velen ongemerkt gehersenspoeld met desinformatie en onzin. Wie nog traditioneel tv kijkt moet het doen met tientallen tv zenders, waarvan er maar een enkele zender programma’s van niveau uizendt. En bij die programma’s zapt de meerderheid van de mensheid weg. Ze hebben niet geleerd kritisch te kijken en informatie tot zich te nemen via informatieve programma’s. Velen boven de dertig zijn qua kijkgedrag verworden tot serie-kijkende binge watcher, maar vinden zichzelf een selectieve kijker. Selectief in de zin van het stelselmatig omzeilen van interessante programma’s dan toch.

Is er nog hoop? Is er in ieder geval nog hoop voor Maassluis? Hoop voor de huidige jonkies. Van de ouders lijken we het niet te kunnen verwachten. Die sappelen om de vaste lasten te kunnen betalen en boven de armoedegrens te blijven. De huidige basisscholen leveren veel te weinig niveau. Ik spreek geregeld ouders die hun kind zouden willen laten overstappen naar een school binnen de stadsgrenzen die het beter doet, maar dat heeft geen zin. Ze zijn vergelijkbaar. Naar verluidt: de wethouder oriënteert zich op de gang van zaken in een buurtgemeente op zoek naar de missing link.

Ik weet het antwoord wel: overbelaste leerkrachten die parttime werken en de vele combinatieklassen. Daardoor hebben zij geen helikopter view, te weinig tijd voor werkoverdracht en daar komt nog bij dat ze elke mini eruptie moeten registreren, verantwoorden en doorspreken. Het vak is naar de haaien en ze zijn allemaal verworden tot Oost-Duitse ambtenaren: iedereen controleert alles dubbel. Verantwoordelijkheid en zelfstandigheid is doodgeslagen. En dan sterft de passie…

Het schoolproces wat Nederland ooit invoerde met de Mammoetwet van 1968 is verworden tot een sta-in-de-weg.  Een mammoet of mastodont is een olifantensoort die allang is uitgestorven, omdat hij niet meeging met zijn tijd. Hopelijk laat onze Maassluise Mastodont snel het leven en herrijst als een feniks. De mythisch feniks herrees met nieuw elan uit zijn eigen as. Voeg daarbij dat de Chinezen de feniks als symbool zien voor het vrouwelijk geslacht en het is duidelijk wie de verandering te weeg moeten brengen.

PS

Corrigeer mij als ik mis heb, verklaar mij dan maar tot mastodont.