Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 29
Afgelopen weekend was ik op een feestje. Ik ontmoette er een vrouw die net als ik halverwege veertig is en, net als ik, de ‘Benjamin’ van een groot gezin. We raakten aan de praat. Mijn dochter zit nu in de tweede klas van het voortgezet onderwijs. Haar dochter in de brugklas. Een grote stap. Al is het maar omdat je er weer de jongste bent en alle pubertjes druk zijn met ‘de pikorde’ binnen de groep.
Vermoeiend wel. De hormonen gieren door de school. Wanneer ik er naar vraag zegt onze dochter; ‘Wij hebben van alles op school. Sommige leerlingen zijn gender-neutraal of non-binair, er is een transgender en een paar kinderen zijn bi-sexueel. Van alles wat eigenlijk!’. Ik knik en slik. Ik geloof dat ik me daar nog iets meer in mag verdiepen. Andere thema’s zijn me wel bekend..
Welke tas heb jij? Van welk merk? Waar heb je jouw agenda gekocht? En die sneakers?
Kies je voor elastische, wasbare kaften of gebruik je ouderwets kaftpapier?
Op de school van onze dochter heeft men van ervaring geleerd; om te voorkomen dat leerlingen hun boeken niet kaften (‘Duh.. Ik kàn het niet en mijn ouders weten sowieso niet hoe dat moet. Dusss..’) leren ze dit in hun eerste mentoruurtje op school. Papier, schaar en plakband en… oefenen maar.
Ook de hoeveelheid boeken lijkt niet kleiner dan wij vroeger hadden. De rugzak van onze dochter weegt dagelijks ten minste 10 kg zonder dat ze van ieder vak alles ‘dubbel’ inpakt. Een typische bruggerfout, noemt ze dat wijs.
Vroeger kochten wij onze spullen bij V&D in Leiden (althans, het was vooral veel kijken en voorzichtig kopen, want… heb je die spullen wel echt nodig? Het mag wat kosten… ) Daar was een grote campus. Helemaal ingesteld op het nieuwe schooljaar en prachtig ingericht. Panelen met graffiti langs de wanden. Aan het plafond hing een discobal. Er werd populaire muziek gedraaid en het was echt een feest om daar rond te lopen. Schoolspullen van diverse collecties. Voor elk wat wils. Met na afloop een broodje of een ijsje bij La Place. Zucht… Jammer dat V&D niet meer bestaat.
Ik zat destijds in Oegstgeest op school. Er was ook een Internationale afdeling en de mode was anders dan nu. Ik herinner me veel Benetton, Lacoste, Oilily, Naf Naf, Salty Dog en O’Neal. Rugbyshirts, lamswollen V-hals truitjes en dubbele polo’s waarvan de kraagjes rechtop moesten staan. College shawls. Ook zo’n ding.
Bij ons thuis verschenen er regelmatig tassen met merkkleding van oudere nichtjes. Mijn tante had en heeft nog steeds een goede smaak. De kleding kwam, keurig gewassen en gestreken, bij ons terecht voor een tweede leven. Voor ons was het nieuw en een waar feest. Individuele smaak was niet aan de orde. Het betrof veelal ‘unisex’ kleding in primaire kleuren.. rood, geel, blauw. Ook groen en wit. Over gender-neutraal gesproken (…).
Sportieve, degelijke colour-block sweaters. Paste de ene ‘m niet? Dan werd ‘ie naar het volgende kind doorgeschoven. Jongens, meisjes? Maakte niet uit. Rood is rood en blauw is blauw. Altijd goed. Ik geloof niet dat persoonlijke voorkeur of smaak aan de orde was. Past de trui wel bij je persoonlijkheid? Misschien niet maar/.. hij past! Nietwaar? Prima kleding, zonder vlekken of gaatjes.
Tegenwoordig zijn gaten trouwens weer in. Ripped or destroyed jeans noemen ze het. Spijkerbroeken met een rauwe, afgesleten look.., en gaten. Mijn dochter heeft er ook eentje want ‘de gescheurde broeken zitten zo lekker dat je ze eigenlijk het liefst iedere dag aantrekt. Wat je smaak ook is en voor welke gelegenheid je ook een outfit zoekt, een spijkerbroek met gaten kan altijd en overal’, zo luidt de tekst van de fabrikant.
Afijn, het is mij weer duidelijk. Unisex is oké en kleding met een gebruikte look ook. Ik voel me opeens jong. It’s the Circle of Life. Op naar de Kringloop : )
⊗——het einde ——⊗ voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 227 lezersReageren?
... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.