Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Je ontkomt er tegenwoordig niet meer aan. De hele genderdiscussie. Van beste dames en heren zijn we naar beste reizigers gegaan. Op veel plekken zijn er nu genderneutrale wc’s. Op scholen wordt er heel veel aandacht aan besteed. Overal wordt er, naar mijn mening, teveel aandacht aan gegeven. Het lijkt een soort hype te zijn geworden.
Verkeerde “pronouns”
Ik vind daar wat van. Al vind ik dat iedereen lekker moet doen wat ze zelf willen. Daar heb ik geen moeite mee. Maar moet er overal een punt van gemaakt worden? Zoals de melodramatische filmpjes op het internet over het feit dat men hen aanspreekt met het verkeerde geslacht. Huilend of boos presenteren ze zich als het slachtoffer omdat ze aangesproken zijn met de verkeerde persoonlijke voornaamwoorden. Maar eerlijk, zolang we niet in je broek kunnen kijken, wat denk ik niemand wil, kan het dus voorkomen dat je aangesproken wordt bij het persoonlijke voornaamwoord zoals je eruitziet.
CIS
Waar ik ook moeite mee heb is dat er mensen zijn die nu eisen dat ik mijn benaming aanpas. Niet langer ben ik een vrouw. Nee, ik zou een CIS-vrouw zijn. Dus daar waar ik mij aan moet passen aan de ander, hoeft de ander dat niet aan mij. Raar toch? Ook in sport heb ik er moeite mee. Zelfs wanneer je medisch van geslacht veranderd bent. Ben je geboren als man maar heb je een geslacht veranderde operatie ondergaan, dan hoor je, wat mij betreft, nog steeds niet thuis in de vrouwensport. Dat zagen we met zwemmer Lia Thomas. Die voor haar transitie bij het herenteam zwom om na de transitie een grote titel in het vrouwenzwemmen wist te behalen. Oneerlijk.
Imane Khelif
Maar nu is er opnieuw discussie in de sportwereld. Dit keer gaat het over bokster Imane Khelif. Deze vind ik persoonlijk lastiger. Zij is namelijk het bewijs dat er meer geslachten zijn dan alleen man en vrouw. Imane is namelijk geboren als meisje. Op haar geboortebewijs staat ook dat ze een vrouw is en zij identificeert zichzelf als vrouw. Daarnaast komt ze uit een land waar transgenders niet geaccepteerd worden. Het geslacht aanpassen op haar paspoort zou daar sowieso niet mogelijk zijn geweest. Maar ze ziet eruit als een man EN ze heeft de testosteron levels van een man. Echter is zij geen transgender en heeft ze, voor zover bekent, nooit testosteron genomen. Zij heeft een stoornis in de geslachtsontwikkeling waarbij zij de (uiterlijke) geslachtskenmerken van een vrouw heeft. Maar wel beschikt over de mannelijke XY-chromosomen en bijbehorende testosteronlevels. Officieel heeft zij DSD (differences in seks development). Welke variant zij precies heeft is onduidelijk. Het is ook haar goed recht om dat niet te openbaren.
Vrouw en man tegelijk
En dat vind ik dus een lastige. Enerzijds heeft zij haar puberteit hetzelfde doorgemaakt met dezelfde “voordelen” als een man. Tegelijkertijd heeft zij meer testosteron wat ook positieve gevolgen op haar sportprestaties heeft. Maar op papier is zij een vrouw en altijd een vrouw geweest. Op papier is zij dus een CIS-vrouw, net als ik. Bij de mannen zou zij geen kans maken. Moet zij dan helemaal niet mee mogen doen?
Vervagende scheidslijn
Overal lijkt de scheidslijn tussen man en vrouw en de verschillen daartussen, onder druk te staan. Ook in de sportwereld lijkt dat nu een probleem te worden. Maar wat is eerlijk? Zeker in het geval van Imane, die zich niet anders definieert dan het geslacht waarmee ze geboren is. Toch diskwalificeerde de internationale boksbond haar in 2023 omdat zij niet aan de eisen voldeed om mee te doen met de vrouwencompetitie. En tijdens deze Olympische spelen gaf haar Italiaanse tegenstander het na 46 seconde op en noemde het een oneerlijke wedstrijd. Dus nu de vraag, wat zou een eerlijke scheidslijn in dit geval zijn? Gaan we voor het geslacht waarmee men geboren is (vrouw dus in dit geval), of wat er uit het bloed komt (man)? Gaan we voor eerlijke concurrentie? En wat is eerlijk in dit geval? Ik vind het persoonlijke een heel lastige!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 260 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Ik was onlangs bij het COA, vroeg assistentie voor een BOA, die was in het bezit van een SOA. Fijn dat het geen CIS is, dat kan je maar beter zijn en niet hebben. Maar wel leuk onderwerp, Helga.