Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Wanneer je arts wilt worden, studeer je medicijnen. Een pilletje hier en een pilletje daar lijkt de oplossing voor de meest voorkomende kwaaltjes. Elke arts heeft zijn of haar eigen stukje en zelden is er iemand die het gehele plaatje van een afstandje bekijkt. Het is een pilletje OF het zit tussen de oren. Is er namelijk geen duidelijke fysieke oorzaak dan moet het wel mentaal zijn. Toch?
En niet alleen door artsen. Zorgverzekeraars werken daar net zo hard aan mee. Door alternatieve geneeswijze niet of nauwelijks te vergoeden en door maximalen vast te stellen voor dingen als een fysiotherapeut. In de loop der jaren is er veel uit het vergoedingenpakket gehaald. Zeker op het gebied van vitamines en mineralen moet je het maar uitzoeken. Het zou onbewezen zijn welke effecten dat heeft op het lijf. Probeer maar eens aan te kaarten dat je B-12 injecties wilt proberen. Menig huisarts stuurt je onverrichte zaken weer naar huis. Zeker wanneer de waardes (net) binnen de marges vallen. Kunnen ze het niet meten, dan bestaat het niet. Maar de klachten blijven wel.
Elektroshock beter dan injectie
En de oplossing is makkelijk. B-12 injecties. Een “baat het niet, schaad het niet” oplossing, zo stelt emeritus-hoogleraar Endocrinologie Bruce Wolffenbuttel. Hij zegt dat, ook wanneer mensen geen tekort hebben, de injecties geen kwaad kunnen.
Toch oordeelde een rechter onlangs anders bij een 15-jarig meisje met katatonie. Zo staat in de uitspraak: “Bovendien is deze behandeling invasief en pijnlijk, geenszins ongevaarlijk en niet zonder bijwerkingen.” Bij 4.22 stelt het ziekenhuis zelfs de volgende (mogelijke) bijwerkingen: allergische reactie, weefselnecrose, aanprikken van een zenuw, abcesvorming door slechte opname van de vloeistof of verkeerde toedieningswijze, beschadiging aan het botweefsel, misselijkheid, bloedingen en zwelling, roodheid, jeuk, pijn, verharding en knobbeltje op de injectieplaats. Dus in plaats van deze “gevaarlijke” injecties, kiest men liever voor het kunstmatig opwekken van gewelddadige epileptische convulsies in combinatie met Lorazepam. De mogelijke blijvende geheugenschade hiervan telt schijnbaar niet mee.
Dwangbehandeling
De zaak was aangespannen door de ouders van de 15-jarige patiënt die overigens nooit toestemming hebben gegeven voor de ECT (elektroconvulsie therapie). Deze is verkregen door een besluit tot dwangbehandeling via de rechter. Hierop hebben de ouders een kortgeding aangespannen. Zij wilde dat de ECT voor 2 weken zou worden stopgezet zodat ze B-12 injecties konden proberen. Zij hadden zelfs twee artsenverklaringen die het eens waren met deze behandeling. Echter wilde de behandelend artsen daar niet aan meewerken omdat het “onvoldoende medisch bewezen effectief” is. Diezelfde behandelend artsen stelden overigens dat de katatonie het gevolg moet zijn van een depressie omdat er lichamelijk geen oorzaak gevonden kon worden. Ondanks dat het meisje nooit enige tekenen van een depressie heeft vertoond. Wederom een kwestie van “kunnen we het niet meten, dan bestaat het niet”.
Druk op de ouders
Naast het verliezen van het kortgeding, wordt er nu ook enorme druk op de ouders uitgeoefend. Zo hebben zij te horen gekregen dat, wanneer zij dwars blijven liggen, er een kans bestaat dat zij helemaal uit de ouderlijke macht gezet worden. Je hebt dus als ouders vrij weinig in te brengen wanneer je verder wilt kijken dan die spreekwoordelijke lange neus. Ik moest gelijk denken aan de ouders van Felix. Een jongen met een hersentumor van wie de ouders geen chemo, maar immunotherapie wilde. Zij werden beticht van kindermishandeling omdat zij de (volgens artsen) noodzakelijke behandeling weigerde. Gelukkig hielden zij voet bij stuk en gaat het nu goed met Felix. Ik hoop in dit geval dat het hetzelfde zal verlopen. Dat de ouders vechten als leeuwen en uiteindelijk zullen winnen. Maar bovenal hoop ik dat het met de 15-jarige Lisa uiteindelijk allemaal goed komt. Want hoewel ouders en artsen lijnrecht tegenover elkaar staan, is dat toch het gezamenlijke doel!
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 234 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.