column nr: 3
Vorige keer schreef ik over “Fietsen in Maassluis”. En hoewel dat mijn voorkeur heeft, ontkom ik er niet aan om af en toe toch in mijn voiture te stappen en via de oostelijke of westelijke route de snelweg op te gaan. Want ja, die metro …
Mijn ritje begint dan, het kan gewoon niet anders, over een gedateerde, maar toch nog wel vrij goed berijdbare weg, 30 km per uur, dat is snel genoeg. ‘t Is maar een paar honderd meter, dus harder rijden levert echt geen merkbare tijdwinst op. Ook al kan ik het niet volhouden dat ik dat nooit doe. Twee of, als ik de andere kant op rijd, drie paartjes met betonnen verhogingen en kunstmatige wegversmallingen, bedoeld om het verkeer te temporiseren. En dat is effectief.
Behalve gebruiker van, zijn we ook bewoner aan deze weg. En dat levert een ander perspectief en een andere beleving op (modewoord, dus dat helpt).
Er zijn buschauffeurs die de kunst verstaan om met zo’n 50 km/uur precies over zo’n bult te rijden zonder dat je dat hoort of voelt. Door de ombouw van het spoor zijn dat er al bijna 2 jaar heel veel. Maar minstens zoveel verstaan die kunst niet en denderen met veel hoorbaar en voelbaar misbaar over de betonnen blokken. En er is een bekende vrachtautorijschool die bovenstaande manier laat oefenen door leerling-chauffeurs en ik moet zeggen: dat gaat ze vrij goed af.
Een andere categorie chauffeurs kiest er voor om vlak voor zo’n belemmering even flink in de remmen te gaan en na passage van het beton weer flink op het gas/benzine/diesel of elektra-pedaal te trappen. Hoezo fijnstof, CO2, dB’s en trillingen?
En dan nog de echte durvers: die gaan tussen de betonnen obstakels door, midden over de weg. Hopen op geen tegenliggers.
In de 20 jaar dat we hier nu wonen hebben we nog maar één keer een jonge vrouw in huis gehaald om haar bij te laten komen van de shock toen zo iets verkeerd afliep; dat valt dus reuze mee.
Blijft over de vraag: hoe effectief zijn deze snelheidsbeperkende obstakels? Ze hebben zeker effecten, maar gemiddeld genomen bij lange na niet de gewenste en waarschijnlijk veel eerder al de voornoemde ongewenste.
Over een paar jaar wordt deze weg gereconstrueerd. Wellicht het goede moment om eens een deugdelijke evaluatie te doen van dit soort oplossingen. En te komen tot een wél duurzame oplossing voor verkeersveiligheid, klimaat én milieu (en beleving).
En intussen blijven we ook hopen op een spoedige oplevering van de metro-lijn, dat zal in ieder geval weer een flink aantal passerende bussen met ongewenste effecten gaan schelen.
© PR
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
De Merellaan is op de fiets ook bijna niet meer te doen. Tussen de kuilen door slingeren, de zeer slechte klinkers die nabij de stoeprand verzakt zijn ontwijken, het hoogteverschil tussen de weg en het geasfalteerde fietspad naar de A. Scheitzerdereef. Het is een wonder dat er nog geen slachtoffers gevallen zijn.
Om gelijk maar man en paard te noemen Leo, dan hebben we het in ieder geval over de Merellaan waar per uur een x-aantal bussen het parcours trotseren. Zolang de Metro niet rijdt hebben we wel met de nodige schade aan onze wegen te maken. Deze zullen hersteld moeten worden en de schade zal wel afgewenteld worden op de belastingbetaler i.p.v. de veroorzaker.