column nr: 3

Je kunt er over struikelen; over die schreeuwerige borden. Reclame uitingen. DE FEESTDAGEN KOMEN ER AAN!

Ren voor je leven- nu het nog kan- zou ik willen roepen 🙂 .Alhoewel ik uit een katholiek nest kom en feestjes liefst tot driemaal toe worden gevierd. ‘Ja maar mam, we hadden jullie trouwdag toch reeds gevierd? Ja maar.. dat was voor familie. Familie en vrienden’. Ach, zo. Op die manier.

Afijn, ze komen er dus aan met rasse schreden. Die feestdagen. De eerste discussies barsten los: Sint of Kerst? Thuis blijven of weg wezen? Zwart, wit of roetveeg? Knallend of sober? Groot, groter, grootst of … Oud-Hollands met spelletjes?

Laat ik nu echt een grondige hekel hebben aan spelletjes! Het is lastig uit te leggen maar… ik word er doodongelukkig van. Ik kan namelijk niet tegen mijn verlies.

Een spelletje doe je toch om te winnen. Eens? We spelen wel serieus. Fanatiek. Met een echte winnaarsmentaliteit… en dus schaak ik alsof mijn leven er van af hangt. Tot ik verlies. Dan blijkt het ineens ‘maar een spelletje’. We doen het immers voor de gezelligheid? Daar snap ik nou niks van. Ik ga aan gezelligheid ten onder.

Onlangs beproefde ik mijn geluk met een spelletje Yahtzee. Je kunt daar ook ‘Chance’ gooien. Gewoon lekker met vijf dobbelstenen en gooien maar. Op goed geluk! Bleek het je reinste kansberekening. Waardeloos. Want kansberekening is echt niet mijn grootste talent. Doodongelukkig word ik er van. Mijn tegenstander vroeg me Wanneer weer? ‘Voorlopig niet’ was mijn antwoord. Ik heb echt een grondige hekel aan spelletjes.

Het doet iets met mijn gevoel van eigenwaarde. Ik denk dat dat het is. Hoe dan ook. Het is een kwestie van ‘vallen en weer opstaan’. Dust yourself off. Ik bedankte hem voor de thee en nam afscheid. Tot ziens. Vaarwel en tot Sint Juttemis. Dat wel.

Afgelopen weekend zat ik in de kerk. De pastoor sprak over het leven in het Hiernamaals. Het sprak me aan. Het leven daar is geen kopie van het leven hier. Als we sterven blijft ons fysieke lichaam achter op aarde. Ons stoffelijk overschot. We ruimen het op. Begraven of verbranden het. De dood is geen eindpunt. Slechts een komma. Na die komma volgt een heel nieuw leven. Onze ziel wordt uit de dood opgewekt en leeft verder bij God. Het leven daar is geen kopie van ons leven hier. Geen aardse beslommeringen in de hemel. Geen reclame. Zwart, wit of roetveeg. Bij een Sint kan ik me nog iets voorstellen. Vooruit.

Na het vallen zul je opstaan. Verrijzen uit de dood. Worden opgewekt. In die gedachte mogen we ook nu leven. Niet met de dood voor ogen. Jezelf niet aftellen van volwassen naar bejaard (Dank! Maarten van Roozendaal). Wél in de overtuiging dat je iedere dag kunt verrijzen. Uit je zorgen. Uit je eenzaamheid. Uit je twijfel. Uit je angst. Uit je ego. Zo speel ik vandaag een spelletje schaak. Alsof mijn leven er van af hangt…

Schaakmat. Het doek valt maar ik sta op. Sta op. Voel me opgewekt. De feestdagen komen er aan. Halleluja!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 133 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    14 november 2019 at 16:34

    “Christel van Berkel Verslaan???”