Jongeren

Waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal?  Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen.  Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom!

column nr: 36

Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Onze 22 jaar jongere is iemand die vrolijk, helder en avontuurlijk in het leven staat en altijd bereid is om iemand te helpen. Ze omschrijft zichzelf als een open en optimistisch persoon. Positiviteit is belangrijk voor haar, mensen niet beoordelen op hun uiterlijk of een waardeoordeel hebben op wat iemand doet of denkt.

Zij vertelt: “Niemand is goed of slecht, we zijn allemaal lerende en als je zo naar mensen kijkt, blijf je altijd positief. Ik heb altijd een doel voor ogen waar ik naar streef. Mensen die mij kennen vertellen me vaak dat ik in mijn gedrag ouder lijk als dat mijn leeftijd is en dat klopt ook wel want ik ben best zelfstandig.”

Ze brengt belangrijke onderwerpen aan het licht waar jongeren mee te maken hebben. Het ervaren van een maatschappelijke druk en welke gevolgen social media hebben op jongeren.

Ook maakt ze zichtbaar dat wanneer jongeren na hard werken een diploma op zak hebben, geen baan kunnen vinden, gemakkelijk in de schulden terecht komen en in een depressie belanden. Ze laat zien hoe belangrijk het is om te praten en te delen wat er in je omgaat.

Jongeren van vroeger zijn anders dan nu. Nu krijgen jongeren dingen zonder daar iets voor te doen zoals bijvoorbeeld een smartphone. Wat ze allemaal krijgen wordt gedeeld op social media en ze laten daar een blij gezicht bij zien. Maar er zijn ook veel ouders die dat niet kunnen betalen, hun kinderen zien al die vrolijke en blije gezichten en willen dat nadoen terwijl ze niet blij zijn. Ze willen die spullen ook om erbij te horen.

Op social media lijkt het alsof je in het hebben van spullen geluk vindt, maar dat is niet zo. Die blije gezichten laten niet zien wat er achter de schermen echt afspeelt. Het verschil tussen meer en minder hebben maakt ook dat kinderen gepest worden. Ze worden de dupe van het idee dat het hebben van spullen maakt wie je bent.

Dan snijdt ze nog een belangrijk onderwerp aan.

Heb je na een lange studie eindelijk je diploma op zak dan is er geen baan voor je! Dat is een grote teleurstelling. Jongeren steken veel geld in hun opleiding en bouwen daarmee een schuld op. En om aan dat beeld te voldoen dat je belangrijk bent als je een smartphone heb of merk spullen enzovoort gaan ze ook nog eens spullen kopen met een after pay systeem. Zo raken ze steeds dieper in de schulden. Dit zie ik bij veel jongeren gebeuren!

Ook de eisen vanuit de maatschappij blijken een druk op jongeren neer te leggen. Werknemers kunnen gemeen zijn. Je kan iemand aannemen maar je moet wel weten dat hij lerende is. Niet te grote verwachtingen hebben want daar kan iemand heel onzeker van worden. Ik heb dat ervaren met stage lopen. Ze zien je als werknemer en laten je heel veel doen wat niet mag. Ze denken dan “het is toch maar een stagiaire” en kijken niet verder.

Ik heb geleerd dat het belangrijk is om aan te geven als iets teveel voor je is. Daardoor kan iemand zijn excuses aanbieden, maar sommigen zijn koppig en zeggen dan “als het je niet bevalt dan kan je weggaan”.  Voor jezelf opkomen geeft de werknemer ieder geval de kans om zich te bewijzen en ervan te leren.

Ouders spelen in deze openheid een belangrijke rol. Ik denk dat ouders zelf niet altijd open zijn naar hun kinderen en daardoor ook het verkeerde voorbeeld laten zien. Ze moeten de waarheid tegen hun kinderen kunnen zeggen maar zonder waardeoordeel. Niet een kind het gevoel geven dat hij schuldig is maar dat je met elkaar kan leren.

Mijn moeder is ook mijn vriendin, ik kan alles tegen haar zeggen. Ik kan helemaal mezelf zijn en ben niet bang om dingen te vertellen. Niets is fout, we zijn mensen en dat wil zeggen; we doen dingen waar je van kan leren. Hoe belangrijk een veilige omgeving is om te praten, heeft ze ervaren met een vriendin van haar zusje.

Ze had een poging gedaan om zelfmoord te plegen door een grote hoeveelheid pillen in te nemen. Gelukkig is het niet gelukt! Ze komt uit een streng gezin en maakte verkeerde keuzes, ze was bang voor de gevolgen. Daardoor dacht ze: “ Ik ga het op de makkelijke manier doen en wordt er niemand boos op mij”. Ik denk dat ze dat niet gedaan zou hebben als ze iemand had om te praten en zich daar vertrouwd en veilig bij voelde.

Tot slot vraag ik haar wat zij ouders zou adviseren.

“Praat met je kind, wees een vriend en laat je kinderen weten dat ze je alles kunnen vertellen en dat ze je kunnen vertrouwen. Soms zie je dat ouders straffen geven als gevolg van hun acties. Ik ben daar tegen! Als iemand iets doet wat niet goed is weet hij dat echt wel. We zijn mensen en mensen maken fouten. Als je dan gaat schreeuwen wordt iemand daar niet beter van. Met praten gaat het goed komen, straffen heeft geen nut. Geluk is iets wat je vindt bij de mensen om je heen, je familie en vrienden”,

aldus onze jongere.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 238 lezers

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder