column nr: 301

Het Wilgenrijk ontwaakt vredig. Vogels kwinkeleren in het winterzonnetje. Hij heeft zich aangekleed en daalt de trap af. Ha, de koffie staat klaar. Snel twee croissants naar binnen werken en dan op naar kantoor.

Onderweg groet hij de buren met een voorzichtige hoofdknik. De buren wonen eigenlijk veel te dichtbij zijn perceel. Er waren wat maatregelen nodig om een beetje privacy te creëren. Echt wennen doet het nooit. Het perceel leek zo groot maar de ruimte valt best tegen voor een huis van die prijsklasse.

Honderdvijftig meter verder kruist zijn pad de Weverskade. Er liggen nog flink wat restanten vuurwerk. Hij neemt het bruggetje dat langs de tentkerk leidt. Even staat hij bovenaan de dijk stil en kijkt achterom. Wat is het er toch vredig en ongestoord wonen. Hij kijkt naar de andere kant en en ziet in de verte het geblakerde gebouw van de dierenhoek. Dat is waar ook. Nu maar hopen dat de mensen daar geholpen worden. Tevreden wandelt hij verder. Benieuwd naar wat deze dag zal brengen.

Hij stapt het kantoor binnen, groet de portier, wenst hem in het voorbijgaan een goed 2020 en neemt de lift naar de bovenste etage. Hij neemt plaats in de zithoek van zijn kantoor en wacht totdat zijn secretaresse binnenstapt met de koffie.

“Hoe was de jaarwisseling bij jullie?”, vraagt hij haar. Zij antwoordt: “Best wel heftig, maar we hebben het overleefd!” Hij reageert verwonderd: “Is dat zo? Bij ons in de wijk was het rustig. We konden om middernacht van het vuurwerk genieten vanuit de tuin. Goed, rond half negen was er dichtbij best wel veel knalvuurwerk geweest, maar daar hebben we ons niet veel van aangetrokken. Ik moest trouwens zelf in de avond nog een nieuwsbulletin in elkaar draaien. Onze vaste communicatieman is immers vertrokken. Ik heb het ruim voor middernacht doorgestuurd naar de beheerder van onze website. En zoals je zag, kon elke burger al vroeg lezen dat we het in de klauwen hadden. Tenminste … zo brengen we het.” Hij glimlacht besmuikt.

Zij knikt. Is de laatste jaren niet anders gewend.

Dan vraagt hij of er nog iets bijzonders is waar hij meteen naar moet kijken. Ze somt op: “Stukken over armoede, problemen met de sportzaal, inspraak over de geluidswal, huiselijk geweld, zieltogende winkeliers in het stadshart, haperende cijfers van Stroomopwaarts, enzovoort”.

“Oh, dat is business as usual. Schenk nog maar een koffie in.”

Glimlachend pakt hij een glossy magazine van de tafel: “Mooi hé? Maassluis bouwt een feestje met kerst. Dat hadden we toch maar mooi voor elkaar. Bij ons raakten we er niet over uitgepraat. We staan op de kaart. Laat de toeristen maar komen! Het Leger des Heils zal eenzame inwoners wel opvangen. Dat is niet onze taak. Dat blijft wel buiten beeld”

Wat is het toch een heerlijke baan. Hij heeft deze morgen het rijk alleen en voelt zich als een vorst. Just another day in the office.

Zo zou het kunnen zijn gegaan, maar elke gelijkenis met de werkelijkheid berust op puur toeval.


Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

18 Reacties

  1. Luuk
    9 januari 2020 at 15:44

    Beste Jelle,
    Ik wil reageren op de veelal tendentieuze berichtgeving over onze Burgemeester en Wethouders .
    Ik weet dat je in een column van alles kan zeggen maar ik denk dat het nu wel mooi is geweest .
    Een kritische noot is goed , daar hebben we ook een raad voor die vragen kan stellen en beleid kan toetsen maar graag wel realistisch blijven .
    Ik heb persoonlijk onze Burgemeester diverse malen aan het werk gezien en wel degelijk geobserveerd dat hij oog en oor heeft voor de inwoners van Maassluis en daarbuiten .
    Ja Maassluis was vroeger veel veiliger en ja er gebeurd veel dat het daglicht niet kan zien ,maar is dat onze Burgemeester te verwijten ?
    Ik leef al mijn hele leven in Maassluis en heb het allemaal zien gebeuren .

    We hadden een eigen Politie korps met een Eigen bureau ,Eigen Politie auto’s die veelal lokaal werden ingekocht en we hadden heel vroeger maar ook recent nog een eigen Ambulance .
    Het enige wat nog rest is de Brandweer .
    Al het ander is gereorganiseerd en wegbezuinigd of de directe zeggenschap is bij de Burgemeester weggehaald.

    We hebben nu meer dan 33.000 inwoners afkomstig uit zeer veel landen met hun eigen cultuur
    We hebben inmiddels een Metro waar heel veel mensen dankbaar gebruik van maken ,maar die ongewild ook gelegenheids criminelen naar Maassluis breng die na effe jatten zeer snel weer in de anonimiteit verdwijnen .

    Wat verwacht je dan dat de Burgemeester dit allemaal even kan veranderen ?
    Moet hij zelf bij de Metro gaan staan surveileren ?

    Ik ben een trotse Maassluizer en heb de stad in vele opzichten positief zien veranderen mede door de inzet van de Burgemeester en zijn voorgangers.
    We hebben een heel bloeiend verenigings leven een prachtige Maritieme Historie die levend wordt gehouden door ook weer een grote groep vrijwilligers met steun van het college en de raad .

    Maassluis onderscheid zich inmiddels positief in onze Regio en dat komt niet zomaar tot stand .
    Dat is op basis van positieve mensen die er iets van willen maken .
    Doemdenkers hebben we daarbij niet nodig .

    Dus Jelle neem bij het ontbijt is een glas Melk,thee of sap en geen azijn .
    Je zult zien dat het het leven een stuk positiever maakt

    • 13 januari 2020 at 13:43

      Luuk dank voor de reactie.

      Ik ben het uiteraard niet met je eens. Ik ken en doorzie ook de spelletjes die worden gespeeld. Als realist hou ik niet van gebakken lucht, bluf en machtsspelletjes. Zo zouden meer mensen moeten zijn, vind ik.

      Praat eens met de gewone man in de straat, niet met de incrowd die je altijd aantreft in en rond het stadhuis.
      Praat eens met eenzamen, werklozen, éénoudergezinnen, zieken, ploeterende winkeliers, woningzoekenden, overvallenen, ouderen, de allochtonen, wellicht verandert dan spontaan de kleur van je bril.